18-27 juli 1961

Squadron rotatie Deelen – Toul.

Op de 18e vertrokken 6 vliegers en 4 kisten met 15 man T.D. naar Toul. De 6 vliegers waren; Kapt. Adriaens, Elt. Van Engelen, Verhenk, Immers, Tlt. De Jong en Vdg. Bosma. De Friendship die de 2 niet zelf vliegende vliegers, de T.D. en bagage vervoerde werd niet verwacht op Toul met het gevolg dat de ontvangst nogal koel was aanvankelijk, namelijk door gewapend personeel. Het misverstand werd natuurlijk rap uit de wereld geholpen zodat de officiële ontvangst in de verschillende messes normaal kon doorgaan.

Er werd veel gevlogen want het weer was constant goed. Zo goed zelfs dat er vaak maar 200 m2 in de bakken kon om de take-off gross weight laag te houden, andere factoren die hierbij tegenwerkten waren de slope-up van de baan en de safeland-barrier.

De turn around time van de “one-o-wonders” is nogal lang, 3 uur en om toch aan hun uren te komen moeten de Amerikanen per trip 2.20 uur maken, ze doen dit L.H of H.L.H (low high, high low high). De drie-nul-zessers wilden dit trainingsprogramma volgen en vlogen de trips L.L. omdat de targets toch niet ze ver weg lagen. Op een vogelaanvaring en een over-temp na is er wat de kisten betreft niets voorgevallen. Dit voor wat betreft het officiële gedeelte van de rotatie. Uiteraard was de tijd buiten de diensturen even belangrijk zo niet belangrijker. De geplande weekend trip naar de Riviera kon niet doorgaan doordat de C-47 op stand-by moest.

Deze schade is, naar de verhalen te oordelen, snel ingehaald in Metz en Nancy. Een paar lui hebben hier nog wat relletjes meegemaakt die toch nogal frequent voorkwamen in verband met de Algerijnse kwestie. Kapt. Adriaens en Bob Verheul onderbraken hun verblijf daar één dag om voor Sassoon te komen vliegen. Het is overbodig te zeggen dat er door de Hollanders veelvuldig en gretig gebruik wordt gemaakt van de PX.

Op de 27e keerde het zooitje terug, wat niet zelf vloog per C-130, De groep gasten die op Delen kwamen bestond uit 6 vliegers, 1 T.O. een Intell officier die eigenlijk niet bij hoorde maar die toch een tik had. De heren brachten 30 man T.D. mee en een Hercules vol onderdelen en gereedschap. Men scheen trouwens wel wat te verwachten want er waren zelfs 2 reservemotoren. Bij het binnen taxiën hadden 2 van de 4 RF-101’s hun IRF-probe uitstaan met daaraan een Nederlands vlaggetje. De wind zorgde er echter voor dat ze onzichtbaar waren voor ons. Jammer, het was een aardige attentie.

Wat het operationele gedeelte betreft valt er weinig te vertellen. Zij vlogen onze missies en gingen daarna nog eens een dik uur hangen om de eerdergenoemde 2.20 uur vol te maken. In volmaken schijnen Amerikaanse recce vliegers wel goed te zijn want ze gebruikten film of het wc papier was, hele rollen voor 1 foto, die foto was dan bovendien nog vaak genomen van een paar duizend voet hoogte.

De excursie naar Den Haag en Amsterdam die voor het weekend was georganiseerd trok niet veel belangstelling, die 3 officieren en 5 n.c.o.’s die wel meegingen waren na afloop toch wel super-enthousiast over.

Uiteraard kon deze uitwisseling niet zonder een paar gezellige avondjes voorbijgaan. Wij gaven een welkomst pilsje, het was normaal en alledaags biertje maar toch sloeg het wel in, zowel letterlijk als figuurlijk. De Amerikanen deden het nog even dunnetjes over met meegebrachte whisky, rum, wodka, gin en bourbon en de in de stad gehaalde kip en loempia’s. De mess had schalen vol prima snacks verzorgd. Iedereen zou en moest beginnen met minstens één door “Scotty” klaargemaakte martini. Het recept ervoor zal ik niet geven want gebleken is dat de uitwerking nogal fel en snel is. Goed, over smaak valt niet te twisten maar lekker was het zeker niet. Dit was trouwens wel ongeveer het enige wat niet in de smaak viel. Wat onze gasten wel aan scheen te staan was de hen kennelijk onbekende sambal. Het jampotje was tenminste bijna leeg toen de avond om was.

Van 7 tot 15 september 1961 mocht de Luchtmacht zich verheugen in maar liefst 2  oefening “Check Mate”, een grote Saceur exercise, was behalve als training voor de staven en verschillende centers bedoelt als procedure-booster voor de vliegers.

Oefening “Huifkar” had op het eerste gezicht geen enkel nut, op het tweede trouwens ook niet. De bedoeling was dat we naast de Off. mess in een gesimuleerd verspreidingsgebied bleven hangen telkens als we niet in de lucht zaten. Van donderdag 7 op vrijdag 8 moesten de inwoners alvast de tenten en de messtent uitproberen waarna we normaal op weekend mochten.

Vanaf maandag de 11e was iedereen geconsigneerd en bijna verplicht zich ’s avonds met drank en kaarten bezig te houden. Er was wel iedere avond een openlucht filmvoorstelling verzorgd door onze on over treffelijke W.Z.Z. maar het weer werkte wel enigszins tegen. De tenten, zo opgesteld dat het meer op een concentratie oefening leek, waren ingedeeld volgens het rangorde systeem. Om dus bij voorbeeld wat vliegers bij elkaar te krijgen was het nodig buiten de messes 3 of 4 tenten af te zoeken. De opstelling van de wasplaats en de plasplaats waren er de oorzaak van dat wassen nog wel eens werd vergeten en uit de box gaan tegen een van de vele bomen werd beoefend.

“Check Mate” begon maandagavond (11 sept), we moesten dus om een uur of 3 op. Briefing was om 4 uur en rond die tijd begon het ongeveer ook licht te worden. Dit stelde ons in staat te zien hoe Deelen vrij rap dichtschoof. Ten tijde dat de ballon opging waren we dan ook donkerrood, nog niet uitgeslapen en druk bezig met spelletjes bridge en casino. De plaats, tussen haakjes was toen en voor de verdere duur van de oefening Wing-ops. Uiteraard waren we vlak na het eerste ochtendgloren “atomized” en dat stelde een deel van ‘t jet squadron in ‘t vooruitzicht van lange lost-roll-missions. Elf vliegers waren juist in de lucht toen de bom viel en zij verdwenen dus zo vlug als het weer dat toestond naar een live-airfield, Volkel.

In de 60 uren die de oefening duurde kwamen we op Deelen wel tot de conclusie dat de staven het erg druk moesten hebben want wij hadden hoegenaamd niets te doen, mede door de zo nu en dan nogal slechte weersomstandigheden weliswaar, maar veel CPX missie’s zijn er nou ook weer niet uitgegaan.

Natuurlijk kregen we heel wat gasten, de meeste van Eindhoven en Volkel maar ook een paar lui van Soesterberg. De F-vliegers hadden ook nog niet veel in de lucht gezeten en ze sloten zich dus bij de 306 kaartspelers aan zonder uit hun gewone doen te raken.

Enfin, zoals de oefening voor ons al constant was geweest liep hij ook af. Ik heb getracht het d.m.v. een tekeningetje weer te geven omdat al dat geschrijf na een paar weken al niet meer interessant is.

Half september bracht ook wat verandering in de gelederen van 306. Allereerst mochten we Frans Immers feliciteren omdat hij beroeps is geworden, kort daarop, nog net op camping Heidekamp kreeg Leo Ramakers, misschien beter bekend onder de naam “lampie” z’n vaandrigsbandjes terwijl ons aller Careltje Carton zich opmaakte om 11 weken op de O.R.O.V. te gaan doorbrengen. Iets wat niet zo om te gillen is, is het feit dat intell baal Elt. Jules Zegers in ieder geval voorlopig is overgeplaatst naar de vliegbasis Woensdrecht.