Dagboek 1963
Januari 1963
Het squadron begint aan de overschakeling op de RF-104G. Dit heeft tot gevolg dat het squadron over heel W. Europa verspreidt ligt. Deelen is verleden tijd, al kreeg het nog een week extra ten gevolge van de strenge winter, waardoor wegtransport onmogelijk was. Het einddoel is Twenthe doch alleen de naam gaat rechtstreeks over (met enkele figuren als begeleiding). De vliegers gaan echter voor een deel naar Volkel, samen met de M.F.P.S. en 8 kisten en verdere hulpploegen. Zes vliegers gaan naar Nörvenich om daar ingewijd te worden in de geheimen van het 104 vliegen. Dit inwijden werd voor deze zes mensen een enorm gevecht geheel ook al dankzij de forse winter waar Nörvenich ook echt wel last van had.
Nörvenich had zijn baan voorzien van een solide laag ijs, die van geen wijken wist. Spijt hebben deze zes mensen er niet van gehad want zij maakten hierdoor nog net het carnaval mee, wat volgens zeggen een bijzonder gebeuren was.
Inmiddels draaiden de RF-84F’s op Volkel, rustig door, hoofdzakelijk door enkele gerenommeerde hakbeesten, die beurtelings van 314 Sqn. waren overgekomen.
Het moet deze 314 mensen enorm bevallen zijn daar op Volkel want ze wisten Koot ervan te overtuigen dat 306 Sqn. het “einde” was. Koot kwam dus ook naar 306. Met hem was de ploeg weer op sterkte. De T.D. had inmiddels in ploegen de MTU bezocht en hun handen jeukten om aan de slag te gaan. Er stonden echter alleen nog maar twee kisten in de hangar speciaal om “current” te blijven op het sleutelen.
Echt leven in de brouwerij kwam er pas in april. Toen arriveerde de F-104G’s op Twenthe en konden de conversie mensen zich gaan voorbereiden op hun ongetwijfeld zware taak. De eerste 104 vlucht op Twenthe werd gepleegd door Maj. Meulenbroek, ge-chased door Kapt. Jansen.
Het is typisch allemaal enorm goed gegaan want na afloop waren er alleen maar lachende figuren op de lijn en de bovengenoemde mensen schudden elkaar nog de hand ook.
Terwijl de instructeurs op Twenthe dus wat uren maakten, begonnen op Nörvenich de eerste recurrencies te draaien. Deze recurrencies bestonden uit 3 tripjes, die gezien de tijd van het jaar, vrij vlot verlopen werden.
Dat kwam dan prachtig uit want de hele planning was gericht op het 50 jarig bestaan van onze Klu op 1 Juli. Men wilde bij deze gelegenheid o zo graag een formatie F-104G’s ingedeeld zien in de grote “Flight past”, die bij gelegenheid van dit heugelijk feit over Soesterberg zou plaatsvinden. Hiervoor was voor de vliegers een minimum van 25 uur type-ervaring vereist zodat er echt iets aan gedaan moest worden. Het weer en de kisten, zaten gelukkig mee dus kon de KLu bij zijn 50 jarig jubileum met trots de F-104G presenteren. Het was nog een formatie van twaalf kisten ook, wat toch wel enige naam mocht hebben. Er zaten zelfs nog 2 reserve kisten in de lucht maar eerlijkheidshalve zij vermeldt dat het Duitse kisten waren, die wij tijdelijk geleend hadden.
Hiermee kwamen langzamerhand de eerste echte operationeel 306 vliegers los van de conversie. Ook omstreeks deze tijd kwamen alle leden van het 306 Sqn. op de nieuwe thuisbasis aan zodat we konden stellen dat in Augustus alles binnen de hekken van Twenthe zat, zij het dan verdeeld over M.T.U, Conversie en 306 Sqn. Voor de Conversie dus handenvol werk om al deze mensen operationeel te krijgen. Het conversie schema was inmiddels ingedeeld in 3 fasen: de check-out, de radar en de operationele fase. Met dit alles was zo ongeveer 35 uur gemoeid wat geplanned werd over 3 maanden.
De nieuw gekozen “Miss 306” krijgt haar sjerp.
Op 5 september 1963, kreeg het squadron een gevoelige klap te incasseren. Willy Evers een van de oudste vliegers van het squadron, kwam met een F-104G ongeval om het leven. Hij werd op 10 september te Arnhem met militaire eer begraven.
Oorzaak van het ongeval was een “nozzle failure” op down wind. Een nare failure op een nare plaats.
Op de foto; Lt. Kol. de Vries C.V.D. – Kol. van Loggem Cdt. Vlb. en Maj. van de Spek Sqn. Cdt.
In september kregen we de eerste onvervalste RF-104G, zij het nog zonder camera’s. Wat dat gemis van de camera’s ruimschoots vergoede was het feit, dat er 4 bakken onder hingen. Mede door deze aanwinst kwamen we in sept. ook nog aan de 1000 uur F-104. Het feestnummer was Steve Heijboer, die door o.m. “Miss 306” van harte gelukgewenst werd. Steve had de twijfelachtige eer om op een fraai versierde “platte” kar een ereronde te rijden. Al bij al dus een vrij vermoeiend tripje. Deze 1000 uur werd als excuus gevoerd voor een “biertje in de lijn keet” waarbij o.m. de Lt. Kol. de Vries (CVD) en de Lt. Kol. Spaan (CTD) aanwezig waren.
Op de foto’s het feestnummer Steve Heijboer, en “Miss 306”. En een pose bij de eerste Starfighter de D-8103.
Van links naar rechts: Elt. Vierdag, Elt. Klijn, Elt. Schuckman, Kap. Adriaens, Maj. van de Spek,
Tlt. Groeneveld, Elt. Heijboer, Tlt. Schuur, Elt. J. de Jong, Elt. Koot, Kap. W. de Jong, Tlt. de Kolf, Kap. Benneker en Elt. van Leeuwen.
Voor het geval er leden zijn die het.
fotootje hiernaast niet al te best bekeken hebben zal ik hier nog even vermelden wat er aan de hand is.
1 oktober 1963, 10 jaar 306 Sqn.
Dit was een reden bij uitstek om een grandioos feest te organiseren. Het vond plaatst op 4 okt. op Noord en de O.O. mess. De opzet van het feest was in een vorm van een reünie gecombineerd met een “Open dag” voor squadronleden en moedersen.
Aanvang feest was om 14:30 in Hangar 8, waar Maj. v.d. Spek de goe-gemeente welkom heette en een kort overzicht gaf van het wel en wee van het squadron in de achterliggende tien jaar. Aanwezig was o.a. de Generaal Cox, commandant van het C.T.L. Verder oud commandanten van het squadron en oud personeel. De hangar zag er enorm mooi uit. Ik heb me laten vertellen dat met de versiering 30 chutes en de nodige camouflagenetten gemoeid waren.
Daarna werd door Mister Harisson. Lockheed representative, een schilderij aangeboden aan de Vlb. Twenthe. Het werd door Kol. van Loggen in ontvangst genomen
15:00 uur was het tijd voor het een en ander aan vliegdemonstraties. Achtereenvolgens traden op: Elt. de Jong met T-6, S.M. Krol met S-14, Elt. Rietbergen met F-86K, Elt. van Leeuwen met F-104G.
Als intermezzo kwam “de tactische hap”, te weten twee F-84F’s van 314 Sqn, met een demonstratie napalm gooien. Het doel was een vrij gammel in elkaar gezet houten huisje. De bouwers van het huisje waren al blij dat het bleef staan ondanks de vrij sterke wind. Wie schets echter hun, verbazing toen na twee napalm – attacks het huisje er nog fier en ongeschonden bijstond. Daarmee was voor enkele figuren, die héél vroeger ooit iets met 314 Sqn. te maken hadden, de pret er goed af. Een van hem was een paar dagen later helemaal in de mineur – stemming toen de verkeersleiding hem vroeg wanneer dat huisje nu eindelijk eens afgebroken werd.
Hierna was het hard hollen om voor de bui weer terug te zijn in hangar 8. Daar was dan de gelegenheid de kist uitgebreid te bezichtigen. Er was ook een stand van de “Oude Delft” en de para sectie.
Om 18:00 uur begaven we ons naar de O.O. mess voor een uitgebreid diner. Na afloop hiervan was het dansen en drinken en converseren geblazen in de benedenzaal.
Voor de muziek was verantwoordelijk Gert Timmermans met Combo, hetgeen hem was toevertrouwd hoewel hij ons weer de nodige eerbied voor grijze haren meende te moeten opdringen. In de loop van deze bijzonder geslaagde avond bood de “Olde Delft” het squadron nog een oorkonde en een taperecorder aan, hetgeen wij dankbaar aanvaarden, want zo zijn we ook wel weer
Op de fotopagina “Jubilea” zijn meerdere foto’s van het 10 jarig bestaan te zien.
Oktober bracht een nieuw gezicht in het squadron n.l. Tlt. Smith, oud 312 man. Uiteraard zijn we hem de eerste maanden nog kwijt aan de conversie maar toch nu al vast “Van harte welkom”, Piet.
Reeds enkele weken na het tienjarig bestaan van het squadron werd al en begin gemaakt met de voorbereidingen voor het eerste crewroom feest van dit jaar. Iedereen had er erg veel zin in, vooral omdat het laatste feest al lang geleden was en omdat er een heleboel nieuwe lui in het squadron waren gekomen.
Begonnen werd daarom met de uitnodigingen te versturen. Toen dat gebeurd was werden hier en daar de voorbereidende contacten gelegd en één dag voor het feest barstte de activiteit als een onweersbui los.
Iedereen hielp mee en binnen de kortst, mogelijke tijd stond een grote tent compleet met benzinekachel en dansvloer tegen de buitendeur van de crewroom.
De morgen van het feest zelf begon iedereen enthousiast te versieren en het werd natuurlijk een daverend succes. De bandrecorder, die Oude Delft had geschonken bij het tienharig bestaan, kwam uitstekend van pas evenals de Goose necks (groene blikken met een vlammetje er in) van de verkeersleiding. Om acht uur ’s avonds ving de party aan. Het was reuze gezellig. Al gauw werd begonnen met de saté, vooral Kapt. de Jong was een expert in het roosteren.
De nozems, want zo was iedereen uitgedorst, bleken zich uitstekend te amuseren. Maar de grootste gein kwam toch wel toen tegen één uur Karel ten Hove van de Conversie vlucht begon met salto’s maken, wat een hoop enthousiastelingen natuurlijk wilden nadoen.
Daarna werd er in de palen, die de tent overeind hielden, geklommen. Door iedereen de mannen, de dames, de nozems en de tieners. Onder luid gejuich ging telkens weer iemand de nok in.
Hierna ging iedereen weer door met zijn normale bezigheden, drinken, saté eten, dansen enz. Het leek er echter op dat tegen drie uur de slaap en de drank de overhand kregen en langzamerhand werd het nozemhok stiller. Het duurde echter toch een paar uur voordat de laatsten vertrokken waren en het licht in de crewroom werd uitgedraaid. Zo was ook dit feestje weer ten einde en iedereen zal het er mee eens zijn dat het een groot succes is geweest.
28 november 1963.
Dit was voor de Squadronclub een belangrijke dag. Er zou een vergadering zijn in de crewroom op de lijn met een nieuwe bestuursverkiezing. De voorzitter, de Kapt. Adriaens begon met het voorlezen van de statuten, nou, maar daar was hij gauw mee klaar, want hij verstond met te vertellen dat deze reeds lang zoek waren.
Daarna las de secr/penn. Sgt1. van Piekeren het financieel overzicht voor, waarop het kiezen van het nieuwe bestuur volgde. Gekozen werden: voorzitter; Kapt. Benneker, secretaris; Sgt. Wolters, penningmeester; Sgt. Levering.
De nieuw gekozen voorzitter hield toen een kort praatje en besloot met het geven van gelegenheid tot het stellen van vragen. Daar werd gelukkig door niet veel mensen op gereageerd, zodat de vergadering besloten werd en iedereen snel aan de kratten bier begon, die door het nieuwe bestuur beschikbaar waren gesteld. Vanaf deze plaats wenst heel 306 veel succes aan de nieuwe leiding van de squadronclub en hoopt dat ze nog veel van haar mag horen.
2 december 1963
Was een heel belangrijke dag in de geschiedenis van ons befaamde squadron. Majoor B. van de Spek, reeds jaren commandant 306 was n.l. overgeplaatst naar Staf CTL voor het behartigen van de F-104 belangen en droeg op die dag het commando over aan de kapt. Gijsen, ook al geen onbekende voor het squadron.
’s Middags om 4 uur, het was bitterkoud, stond iedereen aangetreden op de lijn. Weldra verscheen de majoor voor het laatst in zijn functie als Cdt. van het Sqn. en sprak zijn dank uit voor de goede samenwerking en het enthousiasme door iedereen betoond in de laatste jaren en vooral in de moeilijke tijd die net achter ons ligt.
Hij wenste iedereen veel succes toe in de toekomst en droeg toen het commando over aan zijn opvolger de Kapt. Gijsen. In een korte toespraak vertelde deze dat hij zijn uiterste best zou doen om net zo’n goede Cdt. te zijn als majoor v. d. Spek was geweest en dat hij ervan overtuigd was dat het hele squadron haar medewerking zou verlenen om hem zijn taak zo licht mogelijk te maken.
Hierna liet hij de troep inrukken en iedereen wist niet hoe snel in de lijncantine te komen, waar de temperatuur tenminste draaglijker was dan buiten.
Nadat majoor v.d. Spek namens het hele squadron door Kapt. Adriaens een cadeau was aangeboden werden al direct de flessen bier opengetrokken om een toast op de scheidende en de nieuwe commandant te drinken.
Door een klein foutje in de organisatie echter waren er geen bier doch sherryglazen gehaald, zodat iedereen die van een glas gebruik wilde maken zich hiermee tevreden moest stellen, hetgeen natuurlijk weer aanleiding was om te lachen.
Kort na vijven werd het feest in de crewroom voortgezet. Tot zijn grote verassing kreeg onze oude cdt. weer een cadeau aangeboden, dit maal van alle vliegers en Intell. Iets dat hij heel fijn vond, n.l. een technische encyclopedie. Dat bleek ook wel uit zijn woorden van dank. Ook Mevr. van de Spek en Mevr. Gijsen werden niet vergeten. Ze kregen beide een grote bos bloemen als blijk van waardering.
Hierna werd nog heel de avond doorgebracht met gezellig pilsjes drinken. Tegen half zeven kwamen de halve hanen, die bij iedereen uitstekend in de smaak vielen. Helaas was ook deze avond weer veel te vlug voorbij.
Eindelijk is het zover. 306 is compleet, de laatste groep vliegers van het squadron die hun conversie op de 104 kregen werd op 3 december aan Ops 306 afgeleverd. Het zijn; Elt. P. Koot, Tlt. D. de Kolf, Tlt. H. Groeneveld en Sgt. H. Mulder. van harte welkom in het squadron, heel veel succes en many happy landings.
Op 19 december trouwde een van de meest verstokte vrijgezellen van 306, Dirk Faas. Het lag in de bedoeling dezelfde dag een excursie naar Appingedam te organiseren en na afloop met alle vliegers naar de receptie te gaan. Omdat het echter al een paar dagen flink gesneeuwd had en de wegen bijgevolg spiegelglad waren is dit niet doorgegaan.
Er zijn toen enkele vliegers met een privéauto gegaan. “Geen centje pijn” was hun commentaar toen ze de volgende morgen terugkwamen.
De maand december was niet alleen wat het weer betreft een zieke maand. 
De serviciability van de 104’s was dermate laag dat er amper gevlogen werd. Waren de moeilijkheden met de nozzle pompen net opgelost, het gaf niet, want het noodlot is onverbiddelijk; alle kisten werden aan de grond gehouden voor hun fuel seals. De foto’s tonen duidelijk wat van deze pakkingen overbleef na enkele maanden vliegen.
Kapt. van Weerthuizen hield op 2 dec. een korte briefing waarin hij alle moeilijkheden uit de doeken deed. Er was een werkschema opgesteld om alle kisten van nieuwe seals te voorzien. Het aanbrengen van die stukjes rubber duurt slechts 6 dagen per kist, maar daarom treuren we niet, want er zullen beslist nog wel betere tijden komen.
In afwachting daarvan gaan we rustig de Kerstdagen tegemoet en hopen dat 1964 een fantastisch goed vliegjaar zal worden, dat alles goed zal te maken, wat we afgelopen door het over-huizen, en alles wat daaraan vastzit hebben gemist.