Dagboek 1982

4 januari 1982

Gelukkig Nieuwjaar

De allereerste vliegdag van het nieuwe jaar, en wat voor een.

Iedereen moet hoognodig airborne om te zien of er veel veranderd is in 1982. Niet veel, alleen valt de hoge waterstanden van de rivieren in Duitsland en Nederland wel op. Het weer besluit er nu al de brui aan te geven, want het is werkelijk pietepruime weer. Ondanks dat vliegen we vandaag 14 uur en 15 minuten.

Men zegt altijd dat een nieuw jaar veranderingen met zich meebrengt, dus ook bij ons op 306. Er zijn wat mensen verplaatst, zoals Dick Schenkius, die mag nu zijn tijd doorbrengen in bunker 500, en Jeroen Ophoff wordt vluchtcommandant van vlucht 3. Geert Jan Stoop verhuist van vlucht 3 naar vlucht 1, Frank Damen van vlucht 1 naar 3. André Kivit ook van 1 naar 2. Voor de rest is er weinig verandering te bespeuren, de eerste rikjes worden alweer voorzichtig gelegd, en een nieuw record op de flipperkast wordt ook weer gehaald.

Wat is er eigenlijk gebeurd tussen kerst en de jaarwisseling? Henk de Waard, Mike Laning en Leo van Oostende hielden toen de wacht, en verveelden zich behoorlijk, dat kunt U zien op de foto’s. Pyromanen.

Joost Steenbergen is bevorderd tot eerste luitenant. Hij weet zelf niet waarom. Van harte gefeliciteerd. Vanwege de halve streep erbij geeft Joost ‘s avonds aan de bar een halfrondje weg. Omdat het zulk slecht weer is in de area gaan we AWX-en.

 

6 januari 1982

Terwijl iedereen nog een beetje duf voor zich uit zit te kijken tijdens de ochtendbriefing, komt dokter Jan Aghina naar voren en legt wat slides op de overheadprojector. Het resultaat is verbluffend, bijna iedereen wordt plotsklaps klaarwakker en trekt een beetje wit om de neus, beginnen te transpireren en krijgt hartkloppingen. We gaan basisgewijs beginnen met een groot Trainingsprogramma voor vliegers, te beginnen deze week met een Cooper test voor het bepalen van de conditie, gevolgd door dertien weken rukken en hijsen aan vreemde helse machines in de sportzaal. Dit kunnen we dagelijks doen tussen 16.00 en 16.45 en een circuit duurt hooguit 50 minuten. Voelt U em? Dat voelde Geert Jan dus ook, en vroeg hoe of dat kan, waarop de kolonel boos werd en zei dat dat best kon. We zien wel. Joost: “Ik doe niet mee, want ik heb toch geen spieren”. Zouden we nu allemaal Hulkjes worden na die dertien weken gewichtheffen?

Het weer is trouwens drastisch omgeslagen, het is zelfs mooi. Dus volop vliegen, maar niet zonder de nodige probleempjes; Hein Gorris komt terug met kapotte dampers (alle drie) en ikzelf mag als eerste van het jaar een vogel doodmaken, en wel zodanig dat er nieuwe LE flap op de 8145 moet.

’s Middags lopen de eerste mensen hun Cooper test, het valt op dat 306 in grote getale aanwezig is, terwijl de andere squadrons verstek laten gaan. Dat hardlopen is trouwens knap ongezond, want Geert Jan Stoop zag eruit als een levend lijk. (Na de test, natuurlijk)

 

7 januari 1982

Kastelenweer. vanouds staat iedereen te dringen rond de planning tafel in Nav, schreeuwend om plakband, Stanleymessen, het weer en flightplans. Echt weer fijn aan het werk, dus.

Jensen is een pod aan het testen, en dat houdt ook een pass over de lijn in.

Op dat moment zijn een paar mensen aan het poseren voor foto’s die te zijner tijd in de hal komen, en als Roel overkomt zie op de hiernaast geplakte platen het resultaat.

 

8 januari 1982

Ook vandaag weer erg mooi weer, er wordt heel wat afgevlogen.

 

11 januari 1982

Tijdens het weekend is het nog harder gaan vriezen, er ligt ook weer een laagje sneeuw, maar dat heeft ons er niet van weerhouden om toch te vliegen. Het weer was fenomenaal, uitstekend zicht en veel lift in de lucht.

Onze ARLO, Henk Reuvers, heeft bij de RTS (Rij en Tractieschool) voor wie belangstelling had een tripje Leopard geregeld, verdeeld over drie dagen. De eerste mannen vertrekken rond een uur of elf naar de Oirschotse heide, waar ze een uurtje mee mogen rondrijden. Erg enthousiast keren de mannen terug.

 

12 januari 1982

Ook vandaag gaan we weer naar de Oirschotse heide, en ik ga ook mee. Het is alsof het noodlot mij achtervolgt, want tijdens een noodstop vliegt met een klap de hele track van de tank af. We stonden trouwens daar op de hei te wachten totdat er een stel maten langs kwamen, maar ho maar. Later bleek dat de beloofde mist als een muur vlak voor de baan hing, Hennie van Weerdenburg was airborne en kon nog net voordat de mist het veld bereikte landen

Des avonds gaan we nachtvliegen. Roel Jensen heeft een kist die zijn eigen (radio) leven leidt, want niks klopte van de kanalen en manual frequenties toen Roel eenmaal in de lucht was. Hein Gorris beoefent in het donker het aerodynamische remmen, maar iets te enthousiast, want de staart schraapte over de baan, en ’s nachts geeft dat een mooie vonkenregen.

 

13 januari 1982

Het dagboek ziet er een beetje verfomfaaid uit. Dit komt omdat er wat water op is gevallen, dat nodig was om de deur van Intell te blussen. Wat gebeurde er namelijk? Gisteren was Hennie van V. een beetje baldadig en begon peut onder de deur te spuiten en probeerde het aan te steken, hetgeen wonderwel geschiedde, alleen vanwege de constructie van de deur was het vuur niet zichtbaar aan Hennie’s kant. Aan de kant van Koos v.d. Watering dus wel, vlammen vlogen eruit. Blussen met een bezem lukte niet, die ging ook spontaan branden, uiteindelijk bracht een welgemikte straal uit de brandblusser uitkomst en het vuur was uit. De deur is trouwens wel verschroeid van onderen.

We zijn trouwens begonnen met het trainingsprogramma van Jan Aghina, de basis vlieger-arts. Iedereen die heeft meegedaan heeft spierpijn op plaatsen waarvan hij niet eens wist of daar nu wel spieren zaten.

Het weer gooit roet in het eten, het is prachtig winterweer, alleen het zicht schommelt rond de 2500 meter. Alleen Joost gaat gepland vliegen naar Eindhoven, waar hij zich in een gaspak mag hijsen, de bofferd. Verheugend nieuws. Na tien jaar als deel van het B&E squadron wordt het werkcentrum “Orpheus” eindelijk geplaatst bij wie ze eigenlijk bij horen, namelijk het squadron zelf. 306 is dus weer wat groter geworden en krijgt er organiek een man of tien bij. Alsof het grootste squadron van de KLu nog niet groot genoeg was.

 

14 januari 1982

Hein Gorris – een naam die niet uit het dagboek te sláán is – vliegt vandaag in het kader van de omgekeerde gastarbeider; hij mag een Turkse kist testvliegen. Snel als we zijn schiet Henk de Waard er een plaatje van.

 

15 januari 1982

Frank Damen komt vandaag in de belangstelling, want hij mag vandaag een speciale opdracht voor de politie vliegen, wat heet, hij mag het twee keer doen, want de eerste keer had hij het verkeerde doel (foei). Kennelijk een heel belangrijke zaak, dat de politie er twee keer vliegen voor over heeft. Niet dat zij dat hoeven te betalen, kom nou, dat betaalt Hare Majesteit wel. Vanwege de confidentiële natuur van deze opdracht mag ik er niet te veel over schrijven, maar ik durf te wedden dat nu heel wat lezers ontzettend nieuwsgierig zijn geworden. De 104 waar Frank mee vloog krijgt binnenkort twee mooie blauwe zwaailichten.

 

18 januari 1982

Maandag = Mistdag. Een sterke inversie belet het oplossen van de heiige laag, die nog heiiger wordt vanwege industriële vervulling, met andere woorden, het weer is …

Om toch nog wat omhanden te hebben vertrekt een delegatie 306-ers met een grote bus naar het dorpje Lieshout, waar de grote Bavaria bierbrouwerij staat. Na ontvangst met koffie en een diapresentatie werd de brouwerij bezocht, wat opviel was de ongelofelijke stank van het gistende bier. Die stank bleef in je neus hangen, zelfs na de excursie, toen we het bier mochten proeven. Bah. Het smaakte overigens uitstekend. Het grappige was dat daar de bar om kwart voor vijf dicht ging dus konden we na vertrek op de basis weer rustig verdergaan. Het meest indrukwekkende was de bierblikjes productielijn. 1000 volle blikjes per minuut.

Onze baas, Joop Bakker laat ook even zijn bruinverbrande neus zien, en komt volgende week weer terug.

 

19 januari 1982

Onze eigen Marijke is ook weer terug van wintersport, en komt meteen met een trieste mededeling dat zij is overgeplaatst naar de LIMOS in Nijmegen. Per 1 februari. Maar gelukkig heeft Joop Bakker geprotesteerd en zei dat Marijke onmisbaar was omdat hij nog niet ingewerkt was, waarop Marijke uitstel heeft gekregen tot halverwege ’82.

‘s Ochtends vroeg staan er een boel mensen langs de baan om een zevental 104’s uit te zwaaien. Het zijn de Turkse kisten, die via Istres in Frankrijk en Gioia del Coll in Zuid-Italië (of was het nu Brindisi?) naar Murted in Turkije vliegen. Geert Jan Stoop leidt een drietje met het callsign “Turkish Air Force Jet 03 Alpha” Na een half uur holden aan de kop 06 (Frankrijk gaf geen clearance) mogen ze weg, alleen het eerste pairtje knapt af. Die kunnen ’s middags wel weg. U krijgt te zijner tijd het verhaal van de vlucht en verblijf in Turkije te horen.

’s Middags gaan we met zes kisten weer eens Frankrijk in, maar daar is ook niets veranderd, buiten dat er in het noorden een hoop sneeuw ligt.

 

20 januari 1982

Het hok van de commandant is gekraakt. De krakers, ene R.J. uit U. en H. van W. uit 0, hebben zich, zo op het eerste oog permanent geïnstalleerd, met hun hele huisraad waaronder een bureau, wat vellen papier met uren en een telefoon. We blijven hier voorlopig, was het fanatieke commentaar beider krakers. Totdat ze terug kunnen naar hun vertrouwde stekje, het Ops-hok, dat nu helemaal overhoop ligt vanwege de komst van een nieuwe balie met T.V. Met de telefoonaansluitingen in het alternatieve Ops-hok lukt het niet zo, ze moesten ettelijke keren van nummer veranderen om bereikbaar te zijn voor Wing-Ops.

Nu het allemaal wat operationeler gaat uitzien, wordt in de Nav sectie de toekomstige computer/OMIS ruimte weer eens opengedaan, en wordt daar een zogenaamde omuis gevonden. Uitgedroogd. (Geintje)

Het is buiten lekker rustig winterweer, de temperatuur schommelt zo rond de plus twee graden. Roel hoopt dat het binnenkort maar weer gaat sneeuwen en dooien en dan weer vriezen, want hij wil niet naar de Peel als er alarm komt. Het alarm, zo staat in de DO’s, kan men tussen nu en 23 maart verwachten.

 

21 januari 1982

Verschrikkelijk dikke mist vandaag, echt slecht. Als je naar buiten kijkt kun je de auto’s op het parkeerterrein voor het squadron haast niet meer zien. Mooi weer voor een excursie, vond de Landmacht, en komen met grote getale vanuit Schaarsbergen naar Volkel, voor een oriëntatie bezoek o.a., naar 306 en Orpheus. Dit in verband met hun taak, namelijk GLSS (Ground Liaison nog wat). Net zoiets als de ARLO, maar dan andersom. Zo. Vanaf morgen neemt Frans van Giersbergen het over, ik ga lekker skiën. Ik verontschuldig mij nu al voor het verschil in taalgebruik en spelling, hopelijk is het niet zo erg. Niet slaan, Frans…

 

22 januari 1982

Vandaag neem ik, Frans, het dagboek over van Freek. Hij is n.l. met vakantie, hopelijk herstellende van een blauw oog (grapje). Fred van Heukelom is geslaagd voor wapeninstructeur, gefeliciteerd Fred. Hij ronselde meteen iedereen in de briefingroom om naar zijn videopresentatie te kijken. Verder wordt er alleen nog ge-awx-ed en zijn we rood.

 

25 januari 1982

Geert-Jan is zaterdag teruggekomen uit Turkije. Hij vindt het helemaal geen leuk land. Veel te koud, Istanbul. Het maakte in ieder geval wel indruk op hem want praten deed hij genoeg vandaag.

Joop Bakker heeft Johnny’s hok maar gekraakt zodat nu John dakloos is. Terwijl Joop in alle rust beoordelingen maakt wordt er maar een sortie gevlogen, natuurlijk een TF.

 

27 januari 1982

Herkenning begint met een initiatief van de Arlo. Hij vraagt eenieder in de briefingroom of hen iets is opgevallen bij het binnenkomen van het gebouw. Hij vindt n.l. dat recce-vliegers daar toch wel een oog voor moeten hebben. Natuurlijk heeft niemand iets gezien, waarop hij zegt dat er een foto van een kanonenjagdpanzer in de gang staat. Daarbij heeft hij ook nog twee foto’s van het bord weggehaald. Volgens hem gaat hij dit nog vaker doen. Wij houden u op de hoogte.

Mike Laning heeft zijn dag niet. Toen hij zoals gewoonlijk om tien uur al wat brood wilde gaan eten, kwam hij tot de ontdekking dat hij, slaperig als hij was, niet zijn broodtrommel maar een broodbelegtrommel mee had genomen. Mike heeft de uitdrukking “droog brood eten” toch een beetje verkeerd uitgelegd. Smakelijk Mike. Marijke meldt dat er niemand ziek is vandaag. Toch wel opmerkelijk.

 

28 januari 1982

Intell heeft naar aanleiding van het idee van de majoor Reuvers nu zijn bureau weggehaald. Dit om te kijken of hem dat opvalt. Om het niet al te makkelijk te maken is het bureau vervangen door twee kisten en een lamp. De stoel hebben ze laten staan. Helaas was hij er ’s morgensvroeg niet, zodat de vraag hem niet gesteld kon worden. Maar eenmaal aanwezig werd de grap wel gewaardeerd. Driemaal AMPLE GAINEN vandaag te weten: mijzelf naar Gütersloh, Geert-Jan naar Laarbruch en Fred naar Florennes.

 

29 januari 1982

Het volleybalteam de Negatives heeft wederom een wedstrijd gewonnen. Ze staan nu dus nog steeds ongeslagen boven aan de lijst.s ‘Avonds was er weer de traditionele Poezenparty. Er was tevens gelegenheid om drie, van 306, scheidende mensen te ontmoeten. Te weten onze oud commandant Ed Schuckman, oud vlucht Cdt. Dick Schenkius en oud PI. Roel Berghuis.

Ed kreeg van onze huidige Cdt. Joop Bakker een rapid nail repairkit, een pruik in de vorm van een borstel met harde haren en foto’s van zijn laatste vlucht.

Dick moest het doen met remblokjes omdat hij wel eens te ad rem was, een tentharing met touw omdat hij wel eens een tent omver getaxied heeft (in België wel te verstaan), en een bord met aan de ene kant “GRAPJE” en aan de andere kant “SERIEUS” zodat we eindelijk weten of hij nu serieus is of niet.

Roel tenslotte kreeg, omdat hij altijd zoek was een kattebel. Om zijn open geknapte broek niet met nietjes te hoeven maken, werd hem nu een luier geschonken. En voor alle kasten waar hij nu al opgezeten heeft, stukjes vloerbedekking.

Het feest was een succes.

1 februari 1982

298 sqn is hier op excursie met acht helikopters. Als dank daarvoor hebben ze ongeveer 27 passagiers rondgevlogen. Als afsluiting stonden ze tezamen met wat artsen van Jan Aghina aan de baan terwijl Jeroen wat low passes maakte. Ze waren allemaal onder de indruk, bedankt Jeroen.

 

2 februari 1982

Zo, Uw eigenste dagboekenist is weer terug, en zet het relaas over het beste Recce-squadron van de luchtmacht weer voort. Goed, Freekie terug, en de vogels ook, want prompt vliegt er een meeuw m’n motor in, met als resultaat dat de D-8105 een paar weekjes op non-actief wordt gezet.

Fred van Heukelom heeft een nieuw speeltje, een soort Chinees telraam met uitstekende piefjes, die hij fanatiek in elke kist staat te duwen. Het schijnt ervoor te zorgen dat ze niet op je schieten als je in oorlogstijd terugkeert, maar dat moet nog herzien worden, want de helft van de apparatuur deed het gewoon niet. Bleek dat het piefjeskastje er andersom in moest…

Er was wat geld verdwenen uit de kas van de crewroom, waarop Joost commenteerde dat hij in ’t vervolg wat meer ging opletten, want, zo zei hij, zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten, waarop iemand die de helft van het gesprek opving dat het lullig was om De Waard meteen te verdenken…

 

3 februari 1982

Joost Steenbergen gaat in het kader van een “afscheidstripje” (hij gaat binnenkort een tijdje naar de LUOS) samen met Bart Leenen wat inkopen doen in Söllingen. Jeroen Ophoff moet naar Leeuwarden met een heli, of-tie op tijd klaar kon staan. Dus Jeroen haasten, haasten en toen was de heli-vlieger te laat. Jeroen balen, balen…

Hennie van Weerdenburg was verbolgen over het feit dat zijn lekkere (?) smurrie uit zijn lunchpotje was weggehaald, en er een briefje met “het was lekker” ervoor in de plaats lag. Hij wond zich erg op, maar kwam niet tot de gehoopte woede uitbarsting, dit tot teleurstelling van een van onze vrouwelijke medewerksters.

 

4 februari 1982

Vandaag de enige en laatste briefing van onze GLO Ron van Honschoten, en nog nieuwe plaatjes ook. Resultaat was er dan ook naar, de helft van de plaatjes werden niet herkend.

Nog een minpunt vandaag was de volleybalcompetitie. Doordat één van de spelers zich heeft teruggetrokken uit het strijdgewoel resulteerde dit in de eerste (gevoelige) nederlaag van de Negatives, verloren met 1-2

Joop Bakker moet plotseling als evaluator optreden tijdens Taceval op Lechfeld in Zuid-Duitsland. En ook nog Strike/Attack. Belachelijk.

 

5 februari 1982

Het kon niet missen. In de loop van de week werd het met de dag slechter, wat het weer betreft. Een dikke heiige laag verpest alle pret, trouwens, gisteren was het ook niet zo vet, maar het was nog net te doen.

 

8 februari 1982

In de ochtenduren worden we vereerd met een bliksembezoek van enkele heren van Oldelft, U weet wel, de podden-makers. We bieden ze wat fotokopieën aan van een Russische tekst over de Orpheus-pod.

Het origineel is trouwens in dit boek der boeken te vinden. Ik geloof dat ze er wel blij mee waren. Ik vraag me af waar zij ons nu mee zullen afschepen als wij eens op bezoek komen…Het zal niet onopgemerkt aan iedereen voorbij zijn gegaan, de verhuizing van Ops naar het commandanten-hok. Maar heeft U al in de Ops-ruimte gekeken? Het wordt net echt, het lijkt Mission Control Center van de Space Shuttle wel, met al die radio’s en beeldbuizen. Ja, het wordt nog eens wat, op 306.

Mike Laning is overgeplaatst en werkt nu bij de Babov. Grapje. Nee, Mike is zich ontzettend aan het inspannen om het video/briefing hok te verfraaien. Van de oude Ops-balie heeft hij een mooi bureau gemaakt, waar de overheadprojector in weggewerkt is, en een mooie kast waarin de video spullen staan. De diaprojector hangt heel vernuftig aan het plafond (Nee, niet op z’n kop, want anders vallen de dia’s… 0. Dat had u al begrepen)

Tussen al die werkzaamheden door wordt er ook gevlogen, maar het is ontzettend weinig, want er zijn haast geen mensen vandaag. Het lijkt wel of iedereen op verlof is, aan het studeren, ziek thuis is of gewoon afwezig. Alhoewel, sommige mensen zijn afwezig ook als ze er zijn…

 

9 februari 1982

Henk de Waard heeft wel een pechdag. Aangezien hij binnenkort vader wordt, heeft hij besloten te bezuinigen op luiers en nieuwe lakentjes, dus trekt hij zijn chute maar. Gekheid. Nee, het ding ontpopte uit zichzelf toen hij uit de combi stapte. “Frrrutsel” en daar lag de chute op de grond. Resultaat: Paniek met de grote P, binnen de kortste momenten zag het blauw van de mensen in het parahok, iedereen moest naar de chutekijken, en omdat er vannacht nacht gevlogen moest worden werden in allerijl 30 chutes geïnspecteerd dat houdt in trekken en opnieuw weer pakken. Menig zweetdruppeltje viel er in het paracentrum, en zoals paraman Herman Elbers zei: “D’r zullen morgen wel een hoop ziek thuisblijven, want ze moesten werken…”

‘s Avonds is Henk zodanig de kluts kwijt dat hij verdwaald boven Duitsland, en half Duitsland probeert hem weer terug op track te krijgen.

 

10 februari 1982

Jeroen maakt een foto van de skilift waar hij denkt te zullen gaan skiën met carnaval. Let wel, denkt, want sneeuw, ho maar.

Frans van Giersbergen staat hevig aan een airtask te plannen, en is al bijna klaar, wordt hem zijn tripje afgepakt en mag ik ‘m vliegen. Frans heeft zeker een kwartier erg verdrietig staan kijken.

Vanavond Bierplaat. Details volgen, ik moet haasten, de tap is al los…

 

11 februari 1982

Gisteren een goed bezochte bierplaat met veel drank en weinig broodjes. Freek vroeg mij, na de nodige drank of ik soms kon typen toen ik antwoorde dat ik een typediploma had, begreep ik dat dat natuurlijk tegen mij gebruikt zou worden, zodoende hou ik zolang het dagboek bij tot Freek weer terug is van zijn zoveelste lange skiweekend.

De meeste mensen waren vandaag nog in meer of mindere mate duf van gisteren zodat alle targets werden gemaakt. Een vluchtcommandant uit St Oedenrode, die liever onbekend wil blijven, was niet op het feest verschenen en had duidelijk wat meer moeite met het vliegen. Hij kreeg een military installation als target en zag Nike support equipment aan voor engineering/river crossing, beweert dat hij een verse PI om de tuin probeerde te leiden. Het bleek dat deze PI drie jaar op deze plaats gewerkt” heeft.

Weten jullie trouwens hoe Steve een run-in planned? Normale mensen gebruiken tijdtiks van 15, 50, 45 enz. seconden. Steve gebruikt 16, 32, 48 enz. makkelijk aflezen. Must be British, nog niet gewend aan het metrische stelsel.

 

12 februari 1982

Volgende week gaat Joost Steenbergen voor een tijd naar de LUOS om een OSD cursus te volgen. Hij is daardoor al geruime tijd door zijn uren heen want vliegen is er in die tijd niet bij. Wie vliegt er dus vandaag? Precies, Joost. Hij gaat voor de zoveelste keer SP-en.

Vanmiddag was er een volleybalwedstrijd Intell-vliegers. Intell won niet omdat ze zo goed speelden maar omdat ondergetekende meedeed en bijna alle ballen mitste. De andere die ik wel raakte verdwenen buiten de lijnen of tegen het plafond.

Onze baas is vandaag ook weer terug, Hij heeft zijn strike-verleden nuttig gemaakt als scheidsrechter tijdens Taceval op Lechfeld.

 

15 februari 1982

Vandaag slecht weer, daardoor tijd genoeg om de nieuwe Ops ruimte in te richten. Verder eigenlijk niets bijzonders.16 februari 1982Vanmorgen hebben we een briefing over geluidshinder gehad. Op een geestige wijze werden de herrie problemen besproken. Verder slecht weer en niet gevlogen.

 

17 februari 1982

Persoonlijk vind ik maar weinig in het dagboek staan omtrent de recente verbouwingen die hier in het gebouw hebben plaatsgevonden. De oude briefingroom is aardig opgeknapt en omgetoverd in een audiovisuele briefing ruimte met luxe stoelen en zwoele verlichting. Alleen dat tapijt, he? Was het nou zo veel duurder geweest om wat nieuwe tegels op te vloer te leggen? Wat wel fijn is, is het feit dat er een algemeen rookverbod van kracht is, tot veel (on)genoegen.

En Ops. Ja, Ops is echt super-de-luxe, met al die televisies. Het mooiste is wel de truc dat je via de Tannoy iedereen vanuit Ops kunt oproepen. Wordt dus veel gebruik van gemaakt, net echt. Het enige nadeel is dat het ook in de LN-3 shop te horen is en dat wist Marijke niet toen ze vorige week het systeem aan het testen waren. “Einde dienst is vanmiddag om drie uur” (LN-3 shop veert op) “Maar dit geldt alleen natuurlijk voor 306 squadron” en nog meer van dat soort kreten, waarop Fred het geheel met een welluidende farmer afsluit.

Leuk geintje gebeurt op Nav. niemand kon er meer in, het slot bleek kapot te zijn. Henk de Waard had de deur afgesloten gisteravond, en vanochtend was-ie met geen mogelijkheid te openen. Enfin, de Babov erbij gesleurd, en die zijn uiteindelijk via het dak, na eerst de tralies voor de ramen weggehaald te hebben, naar binnen gekomen om de deur te openen.

Het weer is erg slecht wat zicht betreft, en vlak voor dat we ons AWX programma in actie wilden brengen werd er een startverbod afgekondigd. Als troost mochten we naar een tekenfilm kijken over een voetbalwedstrijd. Wat je allemaal in zo’n dagboek zet, ongelofelijk.

Vanmiddag kwam een ex-306-er even langs denderen. Het was Ad Nieuwlands, die een omscholing voor AWACS volgt in Engeland, en momenteel vliegt hij de Victor K. Mk. 2 tanker. Om drie uur doemde er een waar gedrocht op uit de mist en raasde langs de met openhangende monden en verbaasde toeschouwers.

 

18 februari 1982

Namens velen van ons: Wil iedereen nu eens de buitendeur achter z’n luie achterwerk dichtdoen.

Over tot de gebeurtenissen van de dag. Zoals gezegd, geen koffie in de nieuwe (vernieuwde) audiovisuele briefing ruimte, de kopjes lopen de kans om, om te vallen en het geheel vies te maken.

Dick Schenkius: “Vanmiddag komt Ad Nieuwlands langs met z’n Vulcan” het geheel; “Je bent zeker HKO,’hé”

Goed nieuws, de TAM 82 gaat voor ons door, in juni gaan vier kisten met vliegers en een complete MPPU met bijbehorende accessoires naar Jever in Noord-Duitsland. Daar gaan we een competitie houden, en volgens een nieuw scenario rondbollen. De nieuwe kreet die ervoor gelanceerd is luidt als volgt: “Dead Recce is Bad Recce” het zal benieuwen. Ontwikkelingen op dit gebied volgen binnenkort…

 

19 februari 1982

Gehoord aan de bar “toch wel leuk, al die plantjes op Ops, alleen die appelboom, die ziet er een beetje droogjes uit. Die moet je bevruchten, anders krijg je geen appels.” Waarop iemand zei: Er worden vrijwilligers gevraagd om de appelboom te bevruchten” Toen was er nog iemand die het over oudere mensen had en een opmerking over poedervorm, maar dat laat ik liever achterwege.

Willen “non-authorized persons” met hun jatten van het dagboek blijven en geen “non-authorized entries” plaatsen? Gelukkig was de laatste in potlood, dus kon ik het uitgummen. Geldt ook voor HKO’s (i.o. of afgestudeerd)

De vitrine in de crewroom is klaar. Door het onbeschrijfelijke vakmanschap van Dick v.d. Berg, bijgestaan door Kees van de bar, zijn er een aantal modellen te bewonderen door een plak beschermend plexiglas. Ik moet er niet aan denken wat de gevolgen van een uit de hand gelopen bierplaat zijn…

De wekelijkse volleybalwedstrijd vindt weer plaats. Bij Intell was Koos de zwakke schakel, en Marijke moest voor Henk de Waard invallen, want die was (zogenaamd) geblesseerd. Er werd dus op Koos van de Watering gespeeld, en ondanks deze tactische manoeuvre won Intell de eerste twee sets. Marijke moest helaas uitvalleen wegens dikke polsen (nou jaaa) en Koos speelde mee met de vlieger nodeloos te vermelden dat Intell won. In het echte toernooi heeft het team “De Negatives” de eerste plaats gewonnen in de C-poule, en ze winnen een beker.

 

22 februari 1982

Sommige vliegers hebben hekel aan Lub Gringhuis. Niet Lub zelf, maar zijn bootjes. Om te voorkomen dat er weer bootjes op het scherm verschijnen, werden alle dia-dozen met dik groen plakband dicht geplakt, gecamoufleerd met gele verf en voorzien van een marine-sticker (waarvan ik er nog tig heb) Mocht U denken dat ik het heb gedaan, weinig kans.

Carnaval. Dat is duidelijk te merken, het eskader ligt er verlaten bij. Van de weinig aanwezigen zit 50% duf voor zich uit te staren.

 

23 februari 1982

Gehoord op kanaal 1 (Dutch Mill): “Do you wish to continue your run to the Amercentrale?” “Yes, it’s our target, and it isn’t destroyed yet, so we’ll stick to it “Mike Laning heeft het Fiatje van Frank Damen overgenomen, en is bezig het ding op te knappen en dan weer voor (heel) veel geld te verkopen. Hij had de motor al gesjampoo’d…

Lub Gringhuis probeert nog steeds dat vette groene plakband van zijn dia-dozen te verwijderen. Hij zei niets, maar als blikken konden doden…

 

24 februari 1982

Voor Cor Meyer is de 306 periode haast voorbij. Gisteren was hij druk aan het uitboeken en al zijn in de loop van jaren vergaarde spulletjes aan het uitzoeken. Het bleek dat hij minder moest inleveren van hetgeen hij in zijn bezit had. Vandaag is het zijn laatste dag op het squadron, en zijn gezicht staat nog zuurder dan gewoonlijk. Wat wil je, na op 13 oktober 1969 geplaatst te zijn op 306, is het geen pretje om het vertrouwde stekje te verlaten. ’s Middags verschijnt er een fotograaf die wat plaatjes van Cor schiet, uiteraard na enig tegenstribbelen van de toekomstige UKW-er.

De MGD zorgt voor wat opschudding, want in de D.O. staat dat iedereen zich de komende weken moet laten inenten tegen polio, tyfus en nog meer van die soort scheldwoorden. Het is namelijk gebleken dat de vliegbasis een jaar of 10, 20 achterloopt met haar immunisatieprogramma. Het werd dus inderdaad hoog tijd, dat hier wat aan gedaan werd.

Veel mist vandaag. Zou dat gepaard gaan met het feit dat carnaval is afgelopen, en dat de dichtheid van de mist recht evenredig is met het aantal katers en nog rondhangende alcoholdampen?

 

25 februari 1982

Ron van Honschoten, de Landmacht klont, gaat vandaag met Demob. Hij zei dat hij het wel fijn had gehad bij ons. Je had eens moesten zien hoe snel hij verdwenen was…

Dré Kivit heeft kennelijk nog niet genoeg gestapt, hij vertrekt met een kist naar Ramstein om wat te gaan shoppen in de grote PX daar. De rest van de aanwezige piloten vermaken zich met het door de mist boren in navolging van de onvolprezen AWX 2B.

 

26 februari 1982

Dré is weer terug. Ging ook gelijk naar huis. De vete Gringhuis – van Weerdenburg zet zich voort.

Lub heeft eindelijk zijn dia-dozen bevrijd van het plakband, en heeft daarmee het kastje van Hennie vakkundig dichtgeplakt. Hennie ondertussen weer zijn blikken op de slagerskar van Lub gericht. A story with no end…

In navolging van gisteren, vandaag voor de verandering AWX-2 gevlogen. De Amercentrale is nog steeds heel…

Vandaag is MFPU baas Joop Waardenburg jarig, hij wordt 50 jaar. Hij wil liever niet in het dagboek, zeg want dat zijn toch alleen maar leugens…

1 maart 1982

De maand maart begint met allerlei vergaderingen op vlieguren gebied. Roel Jensen komt met een mooi plan waarbij de Luchtmacht 8% brandstof kan besparen, alleen wordt het niet door CTL aangenomen. Ondanks al de bezuinigingen maakt Geert Jan Stoop de 2000 uur vol. Proficiat.

 

2 maart 1982

Mooi weer vandaag, en dat vonden onze gevederde vrienden ook, dus was het 8 vogeltjes in de Bremen FIR. Dat kwam bijzonder rot uit voor Frans van Giersbergen, want die moest vandaag zijn Ops-test vliegen, en baalde dus behoorlijk toen zijn trip niet doorging. Als troost mocht hij 11 of 12 sluizen in Nederland in de knip steken. Fred van Heukelom moest voor een Tango-Bravo naar Florennes, maar kreeg daar geen contact met de Belgische verkeersleiders, dus vloog hij maar terug. ’s Middags moest hij er weer heen, maar hij had helemaal geen zin.

Ook Frank Damen is na 5 weken en 4 dagen weer terug, hij gaat maar gauw vliegen, anders is hij zijn currency kwijt.

Het geval van den Berg. Dick neemt achteloos de telefoon op, en krijgt te horen van een marechaussee dat zijn auto niet veilig is vanwege de banden, en of-ie maar wil betalen. Blijkt dat Dick met nog een paar vriendjes een belastingtruc aan het uithalen is, door elke drie maanden de auto weer te verkopen aan een van die vriendjes. Dus hij met spoed degene bellen aan wie hij de auto had verkocht, zodoende om hem te waarschuwen over de komende bon. Paniek. Enfin, alles bleek geregeld te zijn, en dan komen rond een uur of half vijf wat 312ers aan om met een hartelijke grijns Dick te vertellen hoe ze hem beet hadden genomen, waarop iedereen die het hoorde in bulderend gelach uitbarstte, behalve het slachtoffer natuurlijk.

 

3 maart 1982

Het is weer zover. Om een uur of vijf wordt menigeen uit Morpheus armen ontrukt om zich naar de basis te spoeden. Alarm.

Sommige gelukkigen komen pas om een uur of zes opdagen. Telefoon niet gehoord of zo… Frank wist er kennelijk van, want hij had taart meegenomen. Toevalligerwijs was hij ook nog jarig.

Er worden trouwens op zo’n vroege ochtend de merkwaardigste uitdrukkingen uitgedrukt, zoals: “Je bent net zo opgedroogd als Marijke…” Ik begrijp: ‘em nog steeds niet. Rond een uur of zeven hebben wij 13 kisten inzetbaar, dus was het wachten geblazen, want vliegen ging niet door vanwege het erbarmelijke weer.

Fred van Heukelom wilde naar Leuchars in Schotland, maar dat ging mooi niet door omdat het daar 60 knopen wind stond, met gusts tot 70. Dat is windkracht 17 en een half.

Rond 12 uur is het oefengebeuren afgelopen, en gaan we over op het dagelijkse werk.

Gehoord op het bureau van Marijke: 312 Majoor Bakker, o sorry.

 

4 maart 1982

Vandaag is het afscheid van Cor Meijer. Het werd een drukbezochte receptie, die tot in de late uurtjes doorging. Cor ging rond een uur of 8 naar huis, en toen zei de barman Hein dat dat van nu af aan iedereen op zijn eigen rekening dronk, maar hij vergat wel om alle consumpties te deuken.

 

5 maart 1982

Hein Gorris loopt bij iedereen om geld te leuren, vanwege gisteravond…

In de kleedkamer zijn enkele mensen artistiek bezig geweest met het beschilderen van kasten. Henk de Waard had: “Boe” in de kast van Hennie van Weerdenburg gespoten met gele verf, en toen Hennie dat zag suggereerde Henk dat Frank dat wel gedaan kon hebben. Dus bij Frank Damen stond even later “lul”. Na enig geharrewar bleek het incident opgelost te zijn, en nu staat op de kast van Henk: “Jij moet niet liegen”

Ik ben weer naar de Alpen getogen.

 

8 maart 1982

Het immunisatie programma van de MGD is op volle toeren. Praktisch iedereen heeft zijn prik(ken) gehaald.

Geert Jan Stoop gaat een weekje naar Terschelling, bommen kijken.

Marijke: “Als ik wakker word neem ik vrij…”

 

9 maart 1982

Er dreigt een inspectie van de KA, en iedereen heeft zijn barrekening betaald. Hulde.

 

10 maart 1982

Des morgens gaat de club volleyballen, en winnen zowaar een keertje, met als resultaat dat het 306 volleybalteam de tweede plaats behaalt in de Kol. Adriaans bekercompetitie.

Jan Harts: Ik kan wel, hoewel, het hangt ervan af of de kleine 4 of 3 voedingen nodig heeft…

Frank Damen neemt 2 uur roostervrij op en geeft er een aan Hein Gorris, en samen gaan ze een uur vroeger naar huis.

 

11 maart 1982

Vandaag naar Laarbruch voor het steeds wederkerend evenement van wederzijdse bezoeken. Laarbruch ’82… Het begon allemaal zo vredig…Om 15.00 u lokale tijd arriveerde een grote groene bus met 306 mensen voor Nr.2 (AC) Sqn te Laarbruch. Daar werden we netjes ontvangen met een gewoon glaasje pils, de gebruikelijke praatjes en verwensingen, een driewerf Hoera voor ons, en later op de avond kregen we zelfs warme worsten en “cornish”, een soort deegbroodje met warm vlees. Na een paar pilzen kwam de zaak een beetje los, het werd luidruchtiger, des te meer nadat er wat rotjes werden ontstoken. Toen begonnen (uiteraard) de spelletjes. Dit hield onder andere in een neus vol met snuiftabak voor Joop Bakker en Koos van de Watering, plus het leegdrinken van een groot glas pils en dan zo snel mogelijk een 15-tal spijkers van verschillende afmetingen in een blok hout slaan. Sorry, maar je moet echt Engels zijn om zo’n zot spelletje te verzinnen. Tijdens deze openingsronde werden ook wat pyrotechnica ontstoken, en ook werd het wat rokerig. Deze rook dreef niet alleen via het plafond naar buiten, maar ook het aanliggende pandje kreeg wat rook te verwerken. Het geinige was dat dit pandje de hangaar was.

Een very British Engelsman op brommer kwam aanrijden, stapte very calm van zijn vervoermiddel, liep steevast naar de brandmelder, al mompelend: “I say, there seems to be a fire” en drukte vastberaden het brandalarm in. En niet zonder resultaat, want binnen zes (!) minuten had het personeel twee Jaguars (met 306 girafje) naar buiten geduwd, en ook alle pylontanks en zuurstofcilinders werden buitengezet, en stond er een brandweercar met firemen en fireslangen in de hangaar. Na eerst de airconditioning naast de deur waar de rook uitkwam eens flink in het schuim hadden gezet, kwamen ze met persluchtmaskers de crewroom binnen, waar “Boss”, de Baas der Britten, de Brandweer verzekerde dat er geen Fire was, doch slechts een rookbom van dubieuze afkomst. Pissed off, waren de Firemannen, en afgezeken dropten ze away.

Meanwhile had een group zich rond een zielig vlaggetje geschaard, en onder het luidthroats zingen van een andermans volkssong werd het vod gestreken. De lol went through, broomraces, borden beer leegdrinken, simulator spelen, en het ontvreemden van plaatjes, borden etcetera. Mike Laning had op een given moment een large 306 embleem bachgejat en ter bewaring voorlopig in de bus gelegd, only hadden de British een better geheugen dan de “Cloggies”, want zoals five years ago maakten ze het dakluik van de bus again open en haalden ze het shield er weer out.

Om zeven hours vond Joop het welletjes, spoke a goodbye-speech en wilde weg. Jammer dan, we moesten nog eventjes een liedje zingen (toen begonnen de Engelsen dronken te worden, dat merk je als ze gaan zingen). Steve Gruner gooit doodleuk bij Geert Jan Stoop koffie aangelengd met mustard in z’n nek, en Geert Jan op zoek naar een douche, want hij stonk als een bearputt. Geert Jan dus pleiten, en wij maar wachten in de bus, die steeds maar geler en geler werd, want de Brits hadden de gele spuitbus van Hennie van Weerdenburg weten te bemachtigen. Toch maar weggereden, na eerst een hindernis in de vorm van twee betonblokken genomen te hebben, bij de poort nog even gewacht, en dan toch maar weggereden, without George.

Plotselinge opkomende dichte mistbanken ontnomen ons toen het uitzicht toen we definitief de main gate uitreden. Na een hobbelige rit (ik weet een korte weg-Steve) waren we om half negen terug op Volkel.

 

12 maart 1982

De morning after de night before of iets van die strekking…

Joop Bakker mocht al erg vroeg bij Kolonel Vendrig op bezoek komen.

Op de MT geloven ze dat we orgie hebben gehad op Laarbruch, die chauffeur heeft z’n mond voorbijgepraat, we vroegen hem zo uitdrukkelijk hier niets over te zeggen…

’s Avonds was er bij Huize Bakker een party, alleen niet druk bezocht. Wat wil je, na zo’n gebeuren van gisteravond. Ik wil niet stoken in gelukkige huwelijken, maar een hoop moedersen zullen wel gezegd hebben van “en vanavond ga je niet weg”

Onze nieuwste Intell aanwinst Leo van Oostende is in het huwelijksbootje getrapt, van harte gefeliciteerd. Wij hopen hem na een vermoeiend weekje weer op het squadron terug te zien, kan hij meteen uitrusten, want met de oefening gaan we gezellig naar Eindhoven…

 

15 maart 1982

Er zijn zo van die dagen dat er weinig gebeurt, net zoals vandaag. Het wel mooi weer om te vliegen, en dat doen we dus volop.

 

16 maart 1982

Net zo’n dag als gisteren. Frans van Giersbergen mag zijn Ops-test vliegen, hij wordt op de voet gevolgd door Roel Jensen. Ondanks deze hete adem in zijn nek, vliegt Frans een goede test.

 

17 maart 1982

Dezelfde twijfelachtige eer voor Henk de Waard, ook hij v(liegt) zich door zijn Ops-test.

Vandaag is trouwens uitgeroepen tot nationale gastvliegdag, het wemelt op het squadron van lastgevingen.

Er wordt ook een airtask gevlogen, en de foto’s zijn dusdanige grootte, dat Intell op het titelstripje de vermelding plaatst dat er met 150mm lenzen gewerkt is.

Dit om de vlieger, ene kapitein 0, in te dekken in het geval dat er een of andere onderzoekscommissie zou gaan rondsnuffelen…

 

18 maart 1982

De Ops-test beurt is nu aan schrijver dezes. Heel wat moeite gedaan om de chase-vlieger examinator Roel Jensen kwijt te raken, edoch, verbeten beet hij zich vast aan m’n Lockheed en ook ik slaagde.

Henk Vaags, onze nieuwe Cor, heeft een enorme pukkel op zijn neus, neen, hij is niet tegen de lamp gelopen, zo zegt hij, maar er zit glas in zijn neus. Eigenlijk op zijn neus, maar dan wel onderhuids. Dit vanwege een ongelukje, kreeg glasscherven in zijn hoofd, en dat glas trekt langzaam naar het uiteinde van zijn neus.

 

22 maart 1982

Hein Gorris komt weer terug van vakantie en mag meteen vliegen. Een kalibratie tripje van 2 uur en 10 minuten. Het hakbeest.

Henk, Frans en ik doen met z’n drietjes een planning exercise in het kader van de Ops test, en na een uur slaan en ruziën staan er wat strepen in de kaart en worden we operationeel verklaard. Uiteraard bier. Dat wordt pas 6 mei opgedronken, dus bieden ze alvast een rondje aan.

Er wordt vandaag ook nog gebriefed over de komende oefening, die dinsdag begint. Wij gaan “en masse” naar Eindhoven. De MFPU (een flight) is al op weg, de andere gaat naar De Peel, want ook dat veld in Limburg moet bezet zijn. We vliegen dus vanaf Eindhoven, maar worden getasked vanuit de Peel, de cross-servicers landen op Volkel, de camera’s worden ontdaan van hun film en met piloot en al per heli overgevlogen naar De Peel, waar de film zal worden ontwikkeld en waar de buitenlandse vlieger geretasked wordt. Lekker ingewikkeld ook Ops op de Peel moet bezet zijn, dus is er een roulatie lijstje uit van wie er op Ops zit en wie niet. Volgt natuurlijk het probleem met de broertjes, want die heb je op Eindhoven niet nodig en op De Peel wel.

Joop Bakker had de oplossing: “Je moet maar aan een vriendje vragen of hij je broertje meeneemt

André Kivit is ook gaan kalibreren, en verbetert Hein, Dré logt 2uur en 25 minuten. Hakbeest.

 

23 maart 1982

De oefening Concreet 82-1 is begonnen, en wel om 7 uur lokaal.

Duffe kopjes verorberen kopjes koffie, en de eerste rotzooi begint. Maar omdat wij anders zijn dan andere blijven we lekker in de crewroom zitten met de gordijnen dicht en de nieuwe radio hard aan, zodat je de tannoy lekker niet kunt horen. Vanwege de heiigheid kunnen we pas rond een uur of elf starten, om al AWX-end 6 RF’s en een TF op Eindhoven te deponeren. Voordat iedereen weg is schopt Geert Jan Stoop paniek om met crashalarm en aanverwante ellende van 10.000 voet naar te suizen en een emergency landing te maken. De kist vliegt alweer, het was een elektrisch probleempje.

Enfin, rond een uur of twee staan alle kisten op Eindhoven en begint het wachten…

…en wachten…

…en om half vijf gaan we naar huis.

 

24 maart 1982

Als iedereen ’s ochtends opstaat waant hij/zij zich in de wolken, vanwege de ongelooflijk dikke mist. Op Eindhoven idem dito, om nog maar te zwijgen over De Peel. U begrijpt, het is weer een fijne oefening. Daar staat 306 dan met 7 kisten op Eindhoven, waarvan het de TD gelukt is 5 kratten in een heel klein hangaartje te proppen, en dat zonder schade.

We brengen de dag door met koffie drinken en bijpraten met 314, dan koffiedrinken “Sjee Kees”, de crewroom in het hangaartje van de ALVD die wij maar ingepikt hebben, weer naar 314 koffiedrinken, dan naar de mess om te eten, koffie bij ons, en dan klaart het weer iets op en mogen Steve Gruner en Andre Kivit defecteren naar Volkel. Wie geeft ze ongelijk, alles beter dan niks doen. Om half vier gaat iedereen af om te gaan stemmen, en blijkbaar heeft iedereen de goeie partij gekozen, want de VVD heeft enorme winst geboekt.

 

25 maart 1982

Goh, de laatste dag van de oefening alweer, hoe vliegt de tijd. Het wordt eentonig, maar we hebben weer dikke mist, die pas tegen ochtend oplost, zodat de kisten van uit Eindhoven toch naar Volkel terug kunnen vliegen. Op Volkel aangekomen was het slotje pleitheinen, zodat we er niet in konden komen. De sleutels had Roel Jensen afgegeven aan de hoofdpoort, omdat het combinatieslot zoek was. Iedereen gevraagd of hij iets van het slot afwist. Lub Gringhuis hield een opvallend laag profiel.

312 had een bierplaat, lekker veel bier en lekker weer buiten.

 

26 maart 1982

Het slotje is terug. Ja, Lub had het ding In zijn jaszak zitten, en daar kwam hij vanochtend pas achter. Ja, Ja. Bang voor represailles was-ie. Goedgemaakt door een tientje te storten op de bierplaat.

De oefening is voorbij, dus is het mooi weer, en Hennie van Weerdenburg maakt van de gelegenheid gebruik om eens op Lahr te kijken. Hij botste tegen een vogeltje op. Hein Gorris gaat hem ophalen, maar eerst landt Hein op Ramstein om zijn passagier Hans de Jong af te zetten, alvorens naar Lahr te gaan om Hennie op te halen. Als alles werkt zoals gepland is hij om kwart voor vijf terug…

Vandaag hebben van de CVD te horen gekregen dat 306 niet welkom is bij het binnenhalen van de Flyer van van Rietschoten, die van die wereldracereis met zeil aangedreven windschepen. Iemand op CTL wist zich nog een voorval van 1980 te herinneren met meer van die zeilboten… Gegarandeerd Nieuwersluis als er een foto van het zeiljacht gemaakt werd. (Door 306…)

De recce-pod doet het ook goed onder een F-16, even Leeuwarden opbellen…

Frank Damen komt terug van Twenthe, waar hij een briefing over laagvliegen in Engeland heeft bijgewoond. We gaan nl, de komende maand tripjes Engeland vliegen, met een cross-service stop op Coningsby, in het kader van een of andere oefening. Frank heeft niet veel nieuws gehoord, maar heeft zich daar ’s avonds uitstekend vermaakt. Hij was zelfs zijn portemonnee vergeten, dus moest hij voor het eerst, zij het met protest, een deuk zetten op de barlijst. Dit druist geheel tegen zijn principes in, daar hij altijd contant betaalde.

 

29 maart 1982

Hennie van Weerdenburg heeft op vrijdag een nieuw record birdstrikes op zijn naam staan, het waren vijf vogels en een dikke mug in een keer.

Henk Vaags neemt de bar van Marijke over, niet omdat Marijke ervan baalt, maar zij gaat binnenkort een maand naar de Gordel van Smaragd, en moet iemand anders het o zo belangrijke werk bijhouden.

Henk Reuvers, onze Arlo, wordt plotseling in de vroege ochtend onwel, en moet standepede naar het ziekenhuis in Eindhoven, iets vervelends met zijn rikketik, maar na een paar uur bereikt ons het bericht dat alles naar omstandigheden beter gaat. Beterschap.

 

30 maart 1982

Vandaag stonden buiten het squadron een paar combi’s opgesteld, die met grote TV antennes metingen aan het verrichten waren. Het bleek namelijk, dat als een gerichte antenne op de terminals van OMIS richtte, dat je dan de terminals kon “afluisteren”, met andere woorden, de EM emissie was van dusdanige sterkte, dat het signaal dat van de terminal “uitlekte”, als een TV uitzending te ontvangen was. “Geen wonder dat ik ’s avonds koppijn heb, als ik de hele dag achter die kastjes zit” was het commentaar van Geert Jan Stoop, die dienstdoend Ops officier was die dag.

Om kwart voor vijf was er in de crewroom een squadron club social, met de eerste barbecue van het jaar. Het was buiten een beetje kil, maar het vuur van de BBQ, was lekker warm.

 

31 maart 1982

Intell heeft vandaag een excursie naar de kernreactor die bij Dodewaard staat. Koos van de Watering zei dat hij zilverpapier in zijn broek had gedaan om sommige vitale plaatsen tegen straling te behoeden. De enige intellectueel die overbleef (Dick v/d Berg) had het erg druk, want er werd lekker veel gevlogen.

Hein Gorris vierde zijn verjaardag met lunch op het Duitse vliegveld Nordholz, waar hij ongepland landde vanwege een birdstrike. Twee jaar geleden bezocht Hein hetzelfde veld ook op zijn verjaardag. Zou er iets op Nordholz te beleven zijn dat wij niet weten?

Bart Leenen en Dré Kivit gaan cross-servicen op Strassbourg, alleen vlak bij het veld was het weer van dusdanig slechte kwaliteit, dat ze maar besloten naar Söllingen door te vliegen.

Ik ben altijd op zoek naar foto’s, deze heb ik gevonden in de Beeldbank van het NIMH.
Joop Bakker, Bart Leenen, Hein Gorris, Fred van Heukelom en Freek Willekens.

1 april 1982

Vandaag geen bijzondere dingen. Behalve dan de prikklok.

Een paar lui van Intell hebben waarschijnlijk overuren gedraaid om deze grap in elkaar te zetten, compleet met kaartjes voor de klok, met ieders naam, rang en nummer erop een vakkundig vervalste D.O. en een heuse klok, De meesten vonden net wel leuk, er werd druk gestempeld, maar de meesten lazen de D.O. niet, onder andere Bart Leenen, die zowat ontplofte toen hij het las. “Zijn ze helemaal gek geworden” of kreten van die strekking.

Ook de basis zelf had een mop in elkaar geflanst, dit met betrekking tot de oefening. Men moest ’s middags een nieuw pasje laten maken voor gebruik gedurende oefeningen, maar dan wel met gasmasker op vanwege de herkenbaarheid.

Vandaag mochten we drie nieuwe piloten verwelkomen op het squadron, Het zijn Pieter Enzerink, Theo Kustner en Rudi Muyrers. Welkom, driewerf welkom.

Des avonds nachtvliegen plus feestje. Verschillende dames waren uitgenodigd, Ton van de Avoird had er zelfs vier meegenomen. De dames werden onthaald op een kleine excursie, en na het vliegen werd er een gezellig pilsje genuttigd. 6-mijl Henkie was weer eens op straat, moest door Dutch Mill op het goede pad worden gepraat, dit onder grote hilariteit van de maten, die ook op Channel 1 zaten.

Frank Damen had ’s middags wat foto’s van het hoofdgebouw gemaakt, maar kwam erachter tijdens het afdrukken dat de vlaggen voor het gebouw halfstok hingen.

 

2 april 1982

Frank Damen kennelijk nog helemaal van zijn stuk, want hij liep de hele ochtend naar een CAV-boekje AWX-Sluis te zoeken, geeft iedereen de schuld dat het weg is, en vindt het later terug in de beenzak van een vliegoverall. Juist, zijn vliegoverall…

In het kader van een tegenbezoek waren een 13-tal medewerkers van Oude Delft bij ons op bezoek, U weet wel, de poddenmakers. Zij werden onthaald op een grote rondleiding van Volkel, en aansluitend op hun bezoek was er ook een receptie ter ere van het feit dat het werkcentrum Recce-systemen (Orpheus) nu een vast onderdeel is van het nog steeds groeiende 306 squadron. Het personeel van het werkcentrum kreeg een mooi bord aangeboden met daarop getekend een pod met het squadronembleem. Het tekenwerk was het werk van Dick van den Berg, werkelijk een subliem stukje artistiek kunnen.

Helaas moeten wij binnen afzienbare tijd afscheid nemen van Dick. Door het nog steeds onbegrijpelijke luchtmacht denken is deze harde en vooral gemotiveerde werker overgeplaatst naar de berg bij Maastricht. U ziet, de wegen van defensie zijn nog steeds ondoorgrondelijk.

 

5 april 1982

Een nieuwe week, dus weer een nieuwe bladzijde. Henk de Waard (ja die) gaat een tripje vliegen, maar hij had een flightplan ingediend met als bestemming Gilze-Rijen. Dat wist hij niet, want iemand anders had per ongeluk het verkeerde flightplan formulier ingevuld met Gilze als eindstation, en kwam er toen achter dat het callsign niet klopte, schoof het papier door en vulde wel het goeie flight plan in. Niets vermoedend hobbelt Henk naar de baan, toen de toren aan hem vroeg of hij inderdaad naar EHGR ging. Groot vraagteken boven een RF en een bits antwoord van nietes, en een Freek die grinnikend wegvloog richting Gilze, maar daar niet aankwam omdat de olie raar deed.

Kolonel Vendrig vliegt zijn afscheidstrip, de laatste vlucht in een honderdvier na bijna dertig jaar gevlogen te hebben en ook bijna twintig jaar honderdvier. Na de landing stond er een grote ontvangst-commissie, en werd de kolonel eventjes rond de basis gezeuld, compleet met rookbommen en veel nat en koud water.

 

6 april 1982

Vanwege alle consternatie gisterenwas de kolonel vergeten zijn seatpin te plaatsen, want toen Frans van Giersbergen instapte om richting Villafranca te vliegen, vond hij een extra pin in de kist.

Hennie van Weerdenburg zet een kist erg haastig neer op Luik, toen alle olie besloot uit het vliegtuig te stromen. Hennie heeft er trouwens wel een handje van, want koud is zijn kist van Lahr terug (29 maart) of hij moet er ergens anders weer eentje neerzetten.

Bij de ochtendbriefing werd gemeld dat er op tweede paasdag om 16.30 een demonstratie voor de poort plaats zou vinden. Hennie: “Maar in Oss werd gezegd dat ze om half vijf zouden gaan demonstreren” Ja, Hennie dacht analoog, de baas digitaal…

Op de foto een bedankbrief van Oldelft.

 

7 april 1982

Dick Schenkius probeert van alles om maar een tripje te kunnen vliegen, hij vertrekt met een combi naar Luik om daar de kist van Hennie terug te vliegen.

‘s Middag om drie uur is er in de All-in een receptie voor het afscheid van de kolonel, veel mensen dus veel ge-OH…

 

8 april 1982

Er wordt alleen ’s ochtends gevlogen, want om twee uur staat iedereen aangetreden in DT voor de officiële commando overdracht.

Kolonel Henk Vendrig draagt het commando van de vliegbasis Volkel over aan de kolonel Kees Barendregt. Het gehele gebeuren duurde ongeveer een kwartier, en toen mocht iedereen naar huis, om zich op de paasvakantie te gaan voorbereiden.

 

13 april 1982

De paasdagen zijn weer achter de rug, het gemiddelde cholesterolgehalte van iedereen is weer wat hoger dan te doen gebruikelijk, om maar te zwijgen van de potentie…Kees de Jonge, onze bar soldaat is het een beetje beu, en verkondigt zijn mening in het Munkboek, te bezichtigen op Ops.

Overigens is het best weer, er wordt volop gevlogen.

 

14 april 1982

Nog steeds mooi weer, maar het vliegen neemt af, want er knappen steeds meer kisten af.

De dienstfiets is op slot en blijft op slot. Nee, het sleuteltje is niet weg, maar de fiets kan niet meer van het slot af, De schuldige? Henk de Waard.

 

15 april 1982

Vandaag nog minder vliegtuigen, het wordt steeds gekker. En als het nou maar behoorlijke klachten waren, maar niks hoor; lampjes die het niet doen, tankjes die niet voeden, enz.

Bart Leenen en Dré Kivit komen terug uit Italië, en, dat ben ik vergeten, er wordt veel outbound gevlogen de laatste dagen, gisteren kwamen Frank Damen en myself weer terug van weggeweest, namelijk uit Noorwegen, plus nog wat mensen hier en daar drank halen.

Hennie van Weerdenburg zit nog steeds in een vakantiehutje op Ameland, en het is me een partij koud geweest met de Pasen.

Jeroen Ophoff (wil altijd graag in het dagboek, bij deze) is weer ergens aan het trommelen, Frank en Hein zijn naar Schiphol, KLM vliegtuigen bekijken, Henk de Waard is gaan zweefvliegen of zo, kortom, lekker rustig op het squadron.

Iedereen mist Kees. Vooral ‘s ochtends is het wel eens moeilijk om aan de koffie te komen. Vooral als Marijke niet achter de bar staat.

 

16 april 1982

Vandaag wordt het Sqn. vereerd met een bezoek van negental groene collega’s van de 4de Divisie sectie G-2 (Intell). De mannen worden onthaald op een uitgebreide excursie van het squadron, met natuurlijk ook een bezoek aan de lijn. Bij het aanschouwen van een 104 gingen de ogen van de landmachters goed open, vooral toen Hein bij het taxiën zijn neuswielbesturing “verloor”, en toen nog in een kuiltje kwam “vast” te zitten want hij gaf me een dot gas, dat spontaan de brillen in de rondte vlogen. Na enig speurwerk vonden we wat brillen terug, maar die van ene kapitein had een onzachte landing op het beton gemaakt en was dus een beetje stuk. Wat was die goede man boos op Hein, hij noemde hem een aantal namen die ik maar niet in het dagboek vermeld. Voor hem was alle lol eraf, voor de rest van de excursie bleef hij achteraanlopen en in de combi zitten. Na de vlucht kwam Hein netjes zijn excuus aanbieden, maar de kapitein zei dat het onbeschoft was etc, en dat de rekening wel zou volgen. Moet zo’n man maar niet naar een vliegmachineveld komen, en bovendien, een luitenant die de bril van een kapitein eraf blaast, dat is toch godsonmogelijk, nietwaar? Enfin, toen ze wegwaren naar hun kazerne, hebben we er nog hartelijk om gelachen…

 

19 april 1982

F 400,-, te betalen door de Elt Gorris, voor het vernielen van een bril.

De rekening is inderdaad binnengekomen, en dat hadden we eigenlijk niet verwacht, maar ja, landmacht volk is raar volk. Volgende keer dat er een landmacht excursie plaats vindt laat ik ze een papier ondertekenen dat ze alle risico’s die ze op een vliegbasis lopen voor eigen rekening nemen.

Nu is Hein wel verzekerd (hoop ik), maar hoe verhaal je het aan de verzekeringsmaatschappij? “Tijdens het uit taxiën gaf ik circa 81% RPM, waarbij de bril van een officier van de landmacht van zijn neus woei en op het beton stukviel…”

Roel Jensen had een simpele oplossing, gewoon dat Hein per ongeluk met zijn hand de bril van de neus afsloeg, tijdens net uitleggen van een pitch-up attack of iets dergelijks.

Het is trouwens kastelenweer.

 

20 april 1982

Oefening Active Edge, een NATO oefening, wordt om 07:00 lokaal afgekondigd. Hein had de kastjes, maar die lagen toch thuis.

Frank Damen had verlof, maar moest op de basis zijn om wat papieren op te halen. Alarm, wat wie, ik. Hij kon zich dus mooi in het grijs gaan omkleden en fijn meedoen.

De grap van zo’n oefening is dat we namelijk binnen een vastgesteld aantal uren 13 kisten moeten hebben die klaar staan om op te stijgen. We hadden er 11 erg snel, maar de twee laatsten moesten uit hun 50-uurs inspectie gehaald worden, dus snel alles weer inbouwen, opbouwen en afbouwen en hup, naar de shelters, die we te leen hebben van 311. Net gelukt, om 1300 uur was de oefening voor Volkel afgelopen, en hadden we 13 startklare RF-en. Helaas knapten er twee kisten af toen we wilden gaan vliegen. Welke, vraagt U? Juist…

 

21 april 1982

Hennie van Weerdenburg en Geert Jan Stoop gaan gezellig TF-en, en na de landing belt een boze lijn CAV op, omdat er 5.6 G op de klok stond. Geert Jan bij hoog en bij laag zweren dat hij maar 5 G had getrokken (de voorste meter stond inderdaad op 5G), en de CAV beweerde het tegendeel. Zij gaan ervan uit dat de hoogste stand altijd de juiste is, hoewel dat haast niet kan, want als met een TF 5 G trekt, wijst de achterste meter altijd minder aan.

 

22 april 1982

Bijzonder rustig verlopen dagje. Ruud Muyrers vliegt een vogeltje uit de lucht.

 

23 april 1982

Iedereen staat maximaal te plannen, en als je naar buiten kijkt snap, je eigenlijk niet waarom. Ook de nieuwe maten staan driftig koersjes te plannen, als hun het bericht bereikt van de wing dat ze niet weg kunnen vanwege het zicht en de afwezigheid van de PAR.

Blijkt dat ze 4000 meter nodig hebben vanwege hun Cat II instrument ticket. Natuurlijk afgeplast, gingen ze notabene steun zoeken bij hun vriendjes op de CAV. “Cheap bastards” aldus de dienstdoend Ops officier André Kivit, die het toch al niet zo zag zitten, om half negen stond-ie al bijna op overkoken. Stress, ja. Met veel genoegen cancelde hij een paar tripjes, “Toch wel leuk, dat Ops officier gedoe” stelt André vast, met een grote grijns op zijn gezicht.

Marijke wil wel vliegen, maar die heeft maar Cat III, dat gaat dus ook niet door. Het squadron volleybalteam is weer gaan volleyen, en een paar piloten zitten ontzettend decadent buiten op de oprijlaan, vergezeld van enige niet onaantrekkelijke dames.

0 ja, vergeten, gisteren is een delegatie Intell op bezoek geweest op Valkenburg, bij de Marine Luchtvaart Dienst.

 

26 april 1982

Vandaag gaan Frans van Giersbergen, Henk de Waard en schrijver dezes naar de Basis Herhalings Cursus. Ja, u leest het goed. Twee dagen leut met dingen van het grondfront, gaspakken kapotscheuren, pistool leegknallen, veel hop rondstrooien, want die instructeur zei dat hij persoonlijk de bussen weer met talkpoeder moest bijvullen, hetgeen een tactische vergissing was, want binnen enkele minuten waren de hopbussen zo goed als leeg.

Hein Gorris en Fred van Heukelom gaan lunchen in Neuburg, Zuid-Duitsland. Daar was het kastelenweer.

 

27 april 1982

Weer fijn naar de MIVO, oftewel BHC. Ruud Blanken schenkt daar zoveel voldoening van, dat hij ons erg graag daar naartoe brengt.

 

28 april 1982

Mooi weer in het noorden, dus iedereen filed weer flightplans IFR naar de Dollart, en weer is het raak bij de VVA. Dollart? Wat is dat? Dus zeggen we dit keer maar Winschoten, dat ligt daar ook ergens, en de meeste mensen op de VVA hebben gelukkig daar wel eens van gehoord, Er wordt volop gevlogen, redelijk mooi weer in de laagvlakte (ja, de meteo kreeg weer eens gelijk, het valt wel op de laatste tijd).

Henk de Waard is hevig verontwaardigd dat iemand van 311 hem bijna van de baan vloog na de landing. Verder geen bijzonderheden vandaag. Dit vergeleken met vorige week, vielen toen de kistjes bij bosjes af wegens kleine mankementen, deze week zijn ze niet kapot te krijgen. Leve de TD

De voorbereidingen voor de steeds tweejaarlijks terugkerende TAM beginnen vormen aan te nemen. Zo is er een mooie TAM ’82 badge te verkrijgen (bij Mike Laning a 7,-) en binnenkort stickers van hetzelfde ontwerp, en heeft Olde Delft beloofd oranje overalls te leveren voor al het grondpersoneel. Wandelende kerstbomen zullen dan in juni het Noord Duitse Jever verfraaien.

Marijke gaat op verlof, een maand of wat trekt zij de Indonesische rimboe in (of is het Indiese). Wat zij niet weet, en ik wel, is dat het in mei in de tropen de monsoon heerst, en in het Nederlands betekent dat dagen achtereen hozen, regenen en plenzen. Dus plu mee, Marij.

 

29 april 1982

Ook hier regent het, maar dan in de vorm van lintjes. De basis mag zich verheugen op vijf Koninklijke onderscheidingen, en dat hebben we geweten, want we moesten keurig opgelijnd en in de houding staan om te zien hoe de kolonel vergeefs probeerde vier man lek te prikken met veel te kleine speldjes. Gelukkig was het snel voorbij, zodat we weer snel met de dagelijkse gebeurtenissen verder konden. Rikken, eten enz.

Iedereen bereid zich voor op het komende lange weekeind, en de officieren gaan in groten getale naar Steve Gruner, om zich daarna in mindere mate naar het koninginnen bal te begeven.

1 mei 1982

Dag van de Arbeid. Iedereen had dus vrij.

 

3 mei 1982

Weer een nieuwe maand met overigens een slecht begin, voor wat het weer betreft. Veel buien en later op de middag zelfs een regenfront dat dwars over het vlieggebied hangt. De meeste mannen vliegen weer semi-VFR van Volkel naar de target area’s, waar het weer wel stukken beter was. Ruud Muyrers komt borend door de prut huiswaarts met aan z’n wing een andere 306-er, die stiekem opgejoind was. Na twee minuten of zo kijkt Ruud eens naar buiten en schrikt zich wezenloos, want hij had echt niet een levensgrote 104 zo dichtbij verwacht, en dan nog met zulk weer.

Schrijver dezes gaat vrijwillig naar Leck in Noord-Duitsland, om zijn kist te laten aanschouwen voor een static show, en om een groots feest bij te wonen. Afijn, in de break boven Leck voelde ik me al een beetje oncomfortabel, omdat de hele basis er een beetje verlaten uit zag. Inderdaad, grote verbazing alom toen ik zei dat ik voor de static show kwam. Eindelijk een mannetje opgetrommeld die ergens iets van af wist, en wat bleek nou: er was dus voor de volgende dag enkele recce vliegtuigen gevraagd om aan een groep officieren van land en luchtmacht een indruk te geven van de verschillende recce systemen die zo door het West-Europese luchtruim krauten. Freek balen. Niks feest, niks air show kortom, k..

 

4 mei 1982

Steve Gruner en Geert Jan Stoop vliegen naar Lossiemouth in Engeland om het een en ander te regelen voor Geert Jan’s verblijf daar.

 

5 mei 1982

Bevrijdingsdag.

 

6 mei 1982

Steve en Geert Jan weer terug, en deze laatste vliegt ’s middags zijn afscheid trip. Zonder dat hij het wist werden alle meiden die op de basis werkzaam zijn opgetrommeld en met een versierde kar naar de kist gezeuld. Ook de brandweer zag het, en die werden werkelijk helemaal gek. Met grote brandweerwagens achter tevergeefs wegvluchtende meisjes aan, die uiteraard de natte en vooral ijskoude waterstralen niet konden ontwijken. Het resultaat was dat er een 20-tal zielige en verkleumde vrouwtjes met Geert Jan in de kar een rondje basis mochten maken. Naderhand was er een bierplaat in de crewroom, die bijzonder druk was. Er bleek amper genoeg eten te zijn, laat staan genoeg stokjes saté. Om iedereen genoeg te geven moest er teruggevallen worden op slechts twee stukjes vlees per stokje.

 

7 mei 1982

Na de bierplaat van was het een enorme puinhoop in de crewroom, niet te geloven. En stinken naar verschraald bier, heel erg. Gelukkig was het vrij vlot weer opgeruimd, want koffiedrinken in het vluchtcommandanten hok is ook niet alles.

 

8 mei 1982

Fred van Heukelom en Hein Gorris gaan naar Laarbruch, zij moeten daar een recce-pass maken onder “simulated war” condities. Dat was geen woord te veel gezegd voor beide heren pit aan, en ladderlaag over het veld. Hein filmt een Shakleton en plast de mannen op LLK af door te zeggen dat er een Lancaster op de baan stond. We weten dat ook de Engelsen met oud spul rondvliegen maar zo oud?

’s Middags vliegen de beide heren terug, alleen heeft dit verhaal een staartje. Fred wil namelijk op nonchalante wijze de canopy dichtdoen, je weet wel, uit de lock, dicht laten vallen en opvangen met de rechterhand, Ja, Murphy strikes again, want gaat dit honderd keer goed, de honderd en eerste keer gaat het mis en landt de canopy niet in de hand maar op de pink. Het pinkje kan die 60 kilo plexiglas uiteraard niet houden, dus moest er iets breken. De pink dus. Flink wat pijn, maar stoere jongens, ferme knapen en toch maar vliegen. De rotatie tijdens take-off moest met twee handen gebeuren, en de rest van de trip werd in CSS mode gevlogen (voor de niet ingewijden: autopilot aan). Murphy zou Murphy niet zijn als hij alleen een ding liet gebeuren, en jawel hoor, de flaps deden het niet, dus moest Fred een straight-in flapless broken finger approach vliegen.

 

9 mei 1982

Het is weer zover, om kwart voor zes gaat de ballon op en moet iedereen opdraven vanwege een herhaling oefenalarm. Gelukkig moet er niet geoefend worden, anders zou het geplande scenario voor onze mini-meet in duigen vallen. Fred van Heukelom (met gips) heeft namelijk de komende drie dagen een oefening gepland samen met een radarstation in Duitsland, een flycatcher en 322 Sqn van Leeuwarden. In de ochtend staat iedereen maximaal te plannen, het lijkt wel oorlog. De meest ingenieuze run-ins worden ontworpen om de radar en de F-16’s te ontwijken, en er wordt druk gevogeld met speeds, take-off tijden enz. om TOT’s (Time Over Target) waar te maken. In de middagwave gaat het vuiltje met vijf minuten tussenruimte airborne en jakkert het doelgebied in, waar iedereen de F-16’s waarneemt, en de meesten ge-killed” worden.

Hein Gorris is mateloos afgeplast. Ja, draaien tegen een F-16 kun écht wel vergeten. Iedereen is trouwens laaiend enthousiast over het verloop van het geheel.

 

12 mei 1982

Het zit ons ook de tweede dag van het scenario mee. Het is eigenlijk té mooi, alles en iedereen kan je zien, en dat is wel een nadeel als je met zo’n rokend geval aan komt stuiven. Hetzelfde als gisteren in de morgen briefen, en ’s middags de trip vliegen. Ditmaal doen twee RF-4 van Bremgarten mee. De mannen met hun oranje pakjes kwamen binnen met een air van “dat maken we wel even”, maar dat veranderde erg snel toen Fred ze eventjes vertelde wat ze moesten doen. Ze stonden eerst vijf minuten dom voor zich uit te kijken, en begonnen te begrijpen wat er aan de hand was, waarop ze naar de crewroom snelden en daar in allerijl gingen plannen. Vraag niet hoe. Enfin, de mannen gingen vliegen, en kennelijk zijn we vandaag wat beter geweest, want van de tien vliegtuigen zijn er ongeveer de helft ongezien door de F-16 LOCAP gevlogen. De Duitsers waren stomverbaasd en verrast toen er inderdaad F-16 bleken te hangen, en ze werden maximaal geleld. Hein kon het niet laten, en met wraakgedachtes in zijn hoofd vanwege gisteren ging hij stiekem een andere kant op en kroop achter een F-16. Die niks in de gaten had.

Roel Jensen is afwezig, en kennelijk echt ziek, want Jeroen ging op ziekenbezoek en kreeg alleen maar een glaasje spa.

 

13 mei 1982

Hetzelfde recept, maar vandaag vliegen we met tweetjes. Dat werkt kennelijk, want er worden steeds minder van onze RF’s “opgevreten”. De Duitsers vlogen weer mee, en toen ze weer in Bremgarten geland waren belden ze eventjes op om te vertellen hoe ze gepakt waren door de LOCAP. Toch wel eerlijk van ze, een Hollander had waarschijnlijk zijn bek gehouden.

Ikzelf onderga een close encounter met een hang glider, je weet wel, zo’n buizenframe met tentzeil ertussen. Ik keek omhoog en zag boven me een figuur verschrikt omlaag kijken, géén gezicht.

Geert Jan Stoop komt nog even langs om afscheid te nemen, hij vertrekt het weekeind naar Engeland. Daar gaat hij eerst een maandje naar Brwady of Brawdy om op de Hunter te vliegen, gevolgd door een Jaguar conversie te Lossiemouth.

’s Avonds gaan we een beetje nachtvliegen. Ongelofelijk goed zicht, en veel gasten in de crewroom, dus was het weer gezellig.

 

14 mei 1982

Geen bijzonderheden, kan toch.17 mei 1982De nieuwe week begint met drie airtasks in de area bij Schneeverdingen, maar om daar te komen moet erdoor behoorlijk rottig weer geboord worden. Iedereen kankert over het slechte veer, met als gevolg dat we niet meer vliegen.

 

18 mei 1982

Weer niets te vermelden.

 

19 mei 1982

Tegen een uur of één begint het squadron er op merkwaardige wijze verlaten uit te zien. Het is weer tijd voor de grote verdwijningstruc (kledingmagazijn, administratie, autohobby club etc), dit alles in voorbereiding van het komende lange weekend.

Voor de enkelen die nagebleven zijn is er een TV programma, verzorgd door 322 Sqn van Leeuwarden. Het zijn namelijk de VTR-tapes die tijdens het scenario van vorige week zijn gefilmd. Mooie beelden van voorbijflitsende boerderijen en kerkjes, hoop gekke tekentjes, nummertjes en symbooltjes, en veel gehijg. We snappen er niet veel van. Net zoals die vlieger die de tape had gefilmd.

 

24 mei 1982

Uitgerust van het lange weekend, beginnen we weer vol goede moed aan de laatste week van de mei maand.

Hein Gorris maakt het weer, hij komt met een aftands vervoermiddel dat naar de naam scooter luistert naar de werkplek. Blijkt dat Hein niet eens een motorrijbewijs heeft: “Heb je dat nodig voor ’n scooter?” laat staan verzekerd is.

Het is schitterend weer, en dat vonden de vogels ook. 8 stuks in Bremen FIR, dus gaan we uit pure ellende maar Hollen, hup, weer anderhalf uur JOP minder. Zo komen we ook door de uren. De meeste piloten staan alweer ‘rood”, en we moeten nog een oefening draaien.

 

25 mei 1982

Warm weer. 27 graden of zo.

 

26 mei 1982

Weer warm weer. De mussen tuimelen van de hangaar. We vliegen gewoon door. Van de weinigen die buiten zitten, blijven alleen de hardnekkigste buiten. Zonaanbidders, noemt men dat. Ik noem het Sadomasochisme (jezelf pijn doen en het nog lekker vinden ook)

 

27 mei 1982

Oefening Concreet tweeëntachtigtwee. Het hele spul om zeven uur aanwezig. Snel omkleden in het prachtige gaspak en dan rappo naar de SPBF van drieellef. Ja u leest het goed. Bij gebrek aan beter worden wij verplicht (min of meer) om daar een oorlogje te voeren. Nou, het begon allemaal gezellig, lekker koel in de bunker, leuke meteobriefing met als vooruitzicht temperaturen van rond de 26° C en goed zicht. Toen kwamen de airtasks binnen. Eigenlijk waren die gisteren al gearriveerd, en kon men tegen half vijf in alle rust (nou..) zijn tripje plannen. Enfin, de airtasks waren dus daar, en we konden de lucht in. En ja hoor, daar begon het gelazer. 312 moest zo nodig gaan releasen, dus moesten we rap het veld af en pro memori gaan VieDieën. Dus gewoon je tripje afvliegen.

In de target area stond natuurlijk helemaal niks, en dat ondervonden acht man. Wel veel andere kisten in de area, dus toch nog hier en daar leuk gerotzooid.

Toen maar weer naar huis, waar uiteraard gas was, konden we lekker in de bunker (shelter) zitten met dat pak aan en gasmasker op je snuf, en het was al zo warm. Met de combi naar de crewroom waar de meeste piloten pro memori aan het VieDieen was. De combi chauffeurs hingen kennelijk ook in het VD pattern, want hun gasmaskers waren ook af.

En tot overmaat van ramp vallen er nog een achttal F-5 jockeys de bunker binnen, en toen werd het helemaal gezellig. De meesten gingen maar lekker meuren, want gevlogen werd er toch niet meer, vanwege de fallout of zo.

Ik kan wel door blijven gaan, maar het werd niets beter. Air attack hier, air attack daar, gasmasker op (precies tijdens het uitdelen van de lunchpakketten), gasmasker af enz. enz. Jeroen en Hennie hadden gewed dat Roel voor twaalven door het lint zou gaan en minstens een keer goed zou vloeken, maar helaas. Roel geloofde het wel, en maakte zich nergens druk over, dit tot duidelijke teleurstelling van de overige Ops officieren.

Om een uur of vier kwam er end aan de ellende, en konden we opruimen en naar huis.

 

28 mei 1982

Op Nav wordt een afgeknipt pinkje van een vlieghandschoen gevonden. Juist, Fred van Heukelom is gaan vliegen- achter in een TF welteverstaan. We vliegen een wave, en daarna rond een uur of een naar huis, om van het mooie weer en het aankomende pinksterweekend te gaan genieten.

1 – 5 juni 1982

De eerste week van de nieuwe maand staat in het kader van de grote Central Region air defense oefening “Central Enterprise”. Weken van tevoren stroomden de telegrammen binnen v.w.b. de te vliegen routes, procedures en speciale regelingen. U begrijpt dus wel dat iedereen er toch wel het een of andere van verwachtte. Beelden dan van maximale dogfights vulden menig oog, tactieken werden nog eens zorgvuldig nagekeken en zo nodig aangepast, enz. Totdat de eerste airtasks binnenkwamen: De Peel, Laarbruch, Bruggen. Of de recce vliegers die velden wilden overvliegen voor damage assessment, maar wel volgens de voorgeschreven routes, alstublieft.

Dat hield in ruim één uur vliegen via een laantje, dat de komende vier dagen niet zou veranderen, even over het target jakkeren en in principe dezelfde weg weer terug. De enige die het zo vlogen waren de gastvliegers, die wilden toch maximaal uren maken, en zagen er niet tegen op 1uur 50 te hangen met een gemiddelde snelheid van 360 knopen. Enfin, het was een uren verslindend weekje, met weinig interessante targets. Soms hadden we geluk en werden er wat leuke doelen aangevlogen; Hawk in het veld, een paar maal cat. zes (Cat 06 – military activity). Soms werden de mannen ge-intercept, maar dat ontaarde meestal in een bocht, en hup, daar zat weer zo’n rot F-16 op je zes uur. Niet leuk.

In de loop van de week kregen we bezoek van enkele zéér Amerikaanse heren van de Air National Guard, die eventjes met hun Phantomen de plas waren overgestoken en een tripje in Europa kwamen vliegen. En gelachen dat we hebben. Allereerst een snuggere navigator die zei:” Nice weather you have here in Denmark” en “Do you know Olsen? and Hansen?”

Groot onbegrip tekende zich af op ’s mans smoel toen hem verteld werd dat dit wel degelijk Nederland was. Ja, dat kende hij wel, molens en tulpen en zo, en begon meteen weer te zeiken over dat ventje met z’n vinger in de dijk. Plannen was die mannen ook onbekend, geen tijd voor een rustig kopje koffie, nee, plannen, plannen want over twee en een half uur moesten ze airborne. Op de manier, hoe ze planden had je inderdaad wel wat tijd nodig; Hi-level naar Gutersloh, dan Lo-level navigatie en weer Hi-level via Dutch Mill terug naar Alconbury, pfoe, rare jongens, die Amerikanen.

Er werd praktisch de hele dag gevlogen, ’s ochtends waren er al mensen om vijf uur op het squadron, dit om te voorkomen dat men geen gebrek aan planning tijd had, zoals op dinsdag. Woensdag dus vroeg beginnen, maar: juist, de eerste airtasks lieten op zich wachten en de eerste TOT’s vielen pas rond een uur of acht. En warm dat het was. Temperaturen van rond de dertig graden, windstil, hetgeen resulteerde in afgrijselijk lange take-off runs en menig druppeltje zweet. Trouwens, de toren had er ook moeite mee: “Your chute is still sleeping behind you…”

Vrijdag wordt er een Notam uitgegeven, want de Chef, Overste Vollewens, is 25 jaar piloot en gaat met mede-jubilaris Koot (ook 25 jaar piloot) TF-en, kortom veel rook, water, bier en saté.

 

7 juni 1982

Vandaag s een gedenkwaardige dag voor de Air Traffic Control, Roel Jensen maakt de 150.000 ste GCA-run op de vliegbasis Volkel en krijgt hiervoor een ATC Award. Meteen hierna had de GCA een total failure van pak ‘em beet anderhalve week.

 

8 juni 1982

Hoe raar het ook mag klinken, er blijven dagen dat er niets speciaals gebeurt.

 

9 juni 1982

Twee man van de Vlb. Volkel, t.w. Michele Knijf (3,12 sqn) en Rudy Muyrers worden met hun rubberbootje even buiten IJmuiden in het ruime sop en zilte nat gedumpt. Hier kom je tot de ontdekking dat de NOTAM’s goed gelezen worden, want rond tien uur werd er een airshow opgevoerd door langs-vliegende NF-5 ’s (met de nadruk op langs), F-16’s (mooi) en uiteraard F-104’s en RF-104’s (laag en hard) Frank Damen wilde het geheel wat in het zonnetje zetten met zijn landingslichten. Jeroen Ophoff: “Zelfs in de lucht zit Rijkspolitie”

 

10 juni 1982

Freek loves Jever.
een birdhit in de buurt van Jever, dit keer gelukkig zonder ernstige gevolgen. Vandaag vertrekt de colonne bestaande uit TD, MPPU en surfplank richting laatstgenoemde oord in Noord-Duitsland. Dit alles voor de Central Region Tactical Air Meet 1982, die morgen van start gaat.

 

11 juni 1982

TAM Team ready? Freek wéér naar Jever

Gehoord in de buurt van de Dümmersee op squadron manual 1: “Zie jij het target?”  “…nee…”  “het zou hier moeten zijn…”  “Ja, ik geloof van wel”. Een goed begin van de TAM, he?

Emergency of the day: “Thermal Runaway”, en dat net na de grote beurt van de combi van Hans Bleumink, onze GLO. Ter verduidelijking: combi in de hens.

 

14 juni 1982

Het is stil hier. ’s Morgens is er plaats om te zitten en rustig koffie te drinken, want er zijn geen briefings meer en je hoeft ook niet als eerste in de NAV-kamer te zijn om nog plaats te hebben en een liniaal te bemachtigen. Het gesprek van de dag is eigenlijk wel de openingswedstrijd bij het WK voetballen tussen België en Argentinië, die gisteren gespeeld is. Ook op dit front zijn de Argentijnen niet zo sterk als ze ons willen doen geloven. Jeroen gaat tussendoor nog even naar Jever om een kist te ruilen en maakt wat plaatjes.

 

15 juni 1982

André Kivit en Theo Kustner gaan naar Florennes voor een Ample Gain en eten zich tussen de middag vol. Niet aan de patatten maar aan de spaghetti.

 

16 juni 1982

De VVA schenkt een pilsje vanwege de 150.000ste GCA-run.

 

17 juni 1982

We lezen vandaag in de krant hoe het op Jever gaat. Vandaag moet er ook een Ample Gain gevlogen worden naar Leeuwarden. Leuk, normaal gesproken, maar uitgerekend vandaag niet.

 

18 juni 1982

Bogey dag. Dat wil zeggen 2x een 16-schipper, Weasels, Recce’s en Fighters in de laagvlakte, en daar moet je tussen door laveren met een Recce-Algemeen.

Frans van Giersbergen trouwt vandaag (another one bites the dust). 306 was ook present, alleen had Mike het cadeau van de squadronclub niet present. Dat houdt Frans dus tegoed.

 

21 juni 1982

Henk wil de Thunderflash verhangen…en even later zien we hem met een tube lijm in de weer. Ongeluk hangt aan een klein kettinkje.

Wij mogen vandaag een nieuwe machine aanschouwen. Zo’n elektronische. Een gulden kost een spelletje, en dat is snel om, maar hoe meer guldens je erin stopt hoe meer bedreven je in het spel wordt.

 

22 juni 1982

Eigenlijk een saaie dag, want het squadron loopt nu nog meer leeg. André Kivit en Henk de Waard vertrekken naar Brindisi en Jeroen Ophoff gaat met Dick Schenkius naar Söllingen en Strassbourg.

 

23 juni 1982

Roel Jensen gaat vliegen en wordt door het gehele sqn. uitgezwaaid. Hij zou over de lijn vliegen om wat, plaatjes voor de CAV familiedag te maken. Dus wij ook op de lijn met de giraffe op onze nek. Tot onze verbazing bleek na het ontwikkelen dat hij alleen het CAV erin had staan en Orpheus over net hoofd had gezien. Foei, foei.

 

24 juni 1982

TAM Team Terug.

Moe maar voldaan, om kwart over negen uit Jever vertrokken en in sneltrein vaart zuidwaarts, de vliegtuigen met hun respectievelijke bemanningen arriveerde rond een uur of elf, de colonne was om kwart over vijf terug op de basis. Het geheel had een kleurig aanzien, verschillende op, geschilderde voorstellingen van dubieuze aard pronkten op de meeste voertuigen. Wat de kroon spande was een levensgrote Engelse “Union Jack” op een van de MPPU wagens. Meer verhalen over het detachement van 306 op Jever volgen binnenkort in een extra TAM bijlage.

 

25 juni 1982

Bijna iedereen vrij, er wordt niet gevlogen.

 

28 juni 1982

Peter Blonk is aan het ‘verlubbeh’, hij laat een baard staan.

 

1 juli 1982

De verjaardag van de Luchtmacht, ze is soixante-neuf geworden. Om negen uur is er een parade voor de vlaggenmast van het hoofdgebouw. De helft van de aanwezigen moeten op het gras staan, er is veel te weinig plaats, en het is eigenlijk wel een zielige vertoning. Het lijkt wel of de luchtmacht niet lang te gaan meer heeft, wat is iedereen ziek. Als het commando “Op de plaats rust” klinkt barst me er toch een gehoest, gerochel en gekuch los, niet te kort. Nog één jaartje…

Des namiddag wordt er gevoetbald tegen de CAV en Intell, en wij verliezen. Marijke was scheidsrechter en ook zij werd van het veld gedragen. CAV was de grote winnaar, en na afloop had ook de meest zatte ploeg, want elk doelpunt kost een slok Jenever.

 

2 juli 1982

Weinig mensen vandaag, de meeste vliegers hebben vrijaf om te recoveren van het korpsdiner de vorige avond.

In plaats van het geplande crewroomfeest is er een feestje bij Roel Jensen, en krijgt Steve Gruner alvast zijn afscheidscadeau van ons, dan hebben we dat alvast achter de rug. Steve neemt een paar weekjes verlof en heeft ons bij zijn werkelijke afscheid nog een mooie speech beloofd, zoals alleen hij kan.

 

5 juli 1982

Mooi weer, weinig vliegers.

 

6 juli 1982

Theo Kustner krijgt een birdhit en landt op Gütersloh. Niks ernstigs met de kist, dus mag hij veer terugvliegen. Hein Gorris en ikzelf beginnen nu wel wat schigtig (schichtig? Moeilijk woord) te worden, want weer komt de Marechaussee langs, en weer zijn we er niet. Of we nu aanstaande donderdag even langs willen komen. Blijkt dat die landmacht kapitein van het brilletje 16 april jl. een proces-verbaal had geschreven, en Hein aansprakelijk wilden stellen voor de schade. De eikel.

 

7 juli 1982

Er wordt wat geëxperimenteerd met de Hawks in Duitsland, en via een telegram komen de resultaten binnen. Jeroen zou volgens de Hawk-mannen op 1500 voet gevlogen hebben. Ha, ha, wat hebben wij gelachen. Nog grotere hilariteit ontstaat rond het rekest van Hein. Hij had meer zin om te gaan SP-en, dus liet Hein zich van de chase-trip afzetten en op de TF. Dit vond Roel niet leuk, en werd boos op Hein, en toen Roel het advies moest schrijven stond er dat Hein eigenwijs was.

 

8 juli 1982

Eindelijk is het zover, Hein en ik naar de Marechaussee. Daar een proces-verbaal gekregen c.q. laten opstellen wat er gebeurde. Hoop gezwets van T-2 reset bij het uit taxiën, geblokkeerde neuswiel besturing, Anti-skid failure, volle bak, kuiltje op de baan en meer van die onzin. De marschaussist had best in de gaten wat er gebeurd was, en vond het geheel toch wel komisch. Wij ook. Nou, luitenant, misschien hoort u hier nog wel van maar ik denk van niet.

 

9 juli 1982

Nationale gastvliegdag. En ik ben een weekje weg. Houdoe.

 

12 juli 1982

De maandagmorgen wordt opgefleurd door een twee tweetal gebeurtenissen, Hein Gorris komt binnen, en in eerste instantie wordt hij door niemand herkend, hij had namelijk zijn snor (weer eens) afgeschoren. Tjonge wat kan iemand er naakt uitzien.

En, toen gebeurde het ongelofelijke, Wat dan? Welnu, lezers, ons aller Marijke was jarig en bracht twee lekkere taarten mee, maar toen Hennie van Weerdenburg een stuk aangeboden kreeg, weigerde hij dit. Even bijkomen, want dit is uniek, iedereen was als door de bliksem getroffen, flabbergasted en meer van die dingen. Ter explicatie, Hennie had erg veel last van tanden (komt van al die zoetigheid en malle macrobiotische hapjes…)

 

13 juli 1982

Koos is naar Brussel.

 

14 juli 1982

Fred van Heukelom en Theo Kustner vliegen wat rond in Duitsland, en ergens zuid van Arolsen worden ze bijna uit de lucht geschoten door een paar red flares. Koortsachtig wordt de navigatie nagezien. Lost? Verboden gebied? Kan niet. Fred gelooft er niks van en gaat nog eens kijken, en ja hoor, wederom hetzelfde resultaat

Onze bar-slaaf, Kees de Jonge, is met demob, en uiteraard heeft de Luchtmacht niet voor een vervanger gezorgd, dus zitten we nu zonder. Hein Gorris wil een nieuwe barregeling, namelijk iedereen een keer achter de bar, koffie schenken, afwassen, tappen, opruimen. Iedereen, dat is, met uitzondering van de commandant, Ops-officier(en) en vluchtcommandanten, gastvliegers en ga zo maar door. Hij krijgt grote ruzie met Fred.

 

15 juli 1982

Er is een nieuwe oplossing gevonden voor de bardienst: degenen die DNIF (definitely Not Interested in Flying) is moeten achter de bar.

Frank Damen draait Ops, lekker rustig, denkt hij, dan kan ik een beetje studeren. De hele middag studeren met als resultaat: een bladzij, de hele middag waren er zo’n 10 man op Ops.

 

16 juli 1982

Jeroen Ophoff is waarnemend squadron commandant. Leuk.

Ondertussen komt er weer een nieuw rotatiegerucht los, we gaan nu naar Eggebek in Noord-Duitsland. In oktober. Dan is het daar al winter.

 

19 juli 1982

Maandag, blauwe maandag…

 

20 juli 1982

Iedereen is weg, vakantie en zo. Het is doodstil op 306, degenen die er zijn vliegen wat rond, ondanks de aanhoudende hitte. Eitje bakken op de baan, zo warm is het.

 

21 juli 1982

Onze Engelsman, Steve Gruner, neemt vandaag afscheid van 306 en maakt zijn laatste tripje op de 104, Na de landing is Steve toch wel ontroerd, en pinkt een traantje weg. De gebruikelijke natte troep en rondrit volgen, en Jeroen maakt wat luchtfotootjes van het geheel. Omdat Jeroen niet precies wist waar zijn hond was, kwam hij héél zachtjes over.

Tijdens de beercall biedt Steve het squadron een afscheidsgeschenk aan in de vorm van een prachtige koperen scheepstoeter, met de bedoeling dit intercomsysteem voortaan in gebruik te nemen, in plaats van het piep kastje. Hein Gorris, valt achterover en lazert van zijn barkruk af, en mocht met zes hechtingen naar huis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

22 juli 1982

Good Morning.

Mogge… wat komt U doen?

Uitboeken.

Hoezo, uitboeken?
Wie bent U?

Dit is een fragment uit het gesprek tussen Steve en personeel. Niemand wist dat hij ging uitboeken, of wegging of whatever, terwijl de datum van zijn vertrek al lang bekend was.

Onze twee nieuwe Intell-mensen zijn weer terug van hun cursus in Engeland. Dit zijn René Jansen, die Dick van de Berg opvolgt, en Leo van Oostende, die niemand opvolgt.

 

 

23 juli 1982

Hein Gorris en Marijke maken een tripje Friesland en gaan langs vijf of zes zeilscholen, om eens te kijken voor een zeilweekend.

 

 

26 juli 1982

Afwisseling van de m(w)acht; Roel vertrekt richting Frankrijk en Joop Bakker is weer terug van weggeweest.

De resultaten van het aanstaande zeilweekend zijn bekend, we gaan naar Galamadammen. Dat ligt dus in Friesland, maar dat wist je al, met zo’n naam. 10 sep. is de streefdatum, dus tijd zat om wat zeilervaring op te doen, want na navraag blijken maar een handvol mensen enig verstand te hebben van zeilen.

 

27 juli 1982

Frank Damen probeert nog steeds te studeren terwijl hij tegelijkertijd Ops draait. Geen van beide wil erg goed lukken omdat er weer tientallen mensen op, in of rond de Ops balie zitten c.q. hangen. Het correcte woord hiervoor is het Engelse “loitering”, in goed Nederlands “je stierlijk vervelen” Omdat er zoveel mensen (TD’ers wel te verstaan) op vakantie zijn, vliegen we slechts 2×4 sorties.

 

28 juli 1982

Bij een bevriend squadron is de bezetting nog slechter, schrijver dezes mag zelfs gaan gastvliegen bij datzelfde 311 squadron. ’s Middags land ik op Gütersloh na een…juist, goed geraden, een birdhit. Omdat er geen helikopter besteld kon worden om een motor-inspecteur over te laten vliegen, moest Freek blijven, zonder geld en tandenborstel, het was een recorddag wat birdhits betrof op Gütersloh, want vlak daarna landde er een F-16 met aan boord ex-306er Binne Roorda, en die gaf mij wat geld, dus kon ik een tandenborstel kopen (en wat drank…)

 

29 juli 1982

De Hawk sites in de Blomberg area worden continu bestookt door onze honderdviers, het blijkt een goede training te zijn voor die mannen, nu zien ze pas hoe moeilijk het is een laagvliegend vliegtuig met 600 knopen neer te halen…Het spreekt voor zichzelf dat dit wel leuke tripjes zijn.

Freek Willekens keert ’s middags laat per heli terug uit Gütersloh, na de hele dag gewacht te hebben op een team van Volkel. Vlak nadat de heli vertrok uit Gütersloh kwam, de combi met de TD aanrijden, en na een korte inspectie bleek er niks aan de hand te zijn met de kist.

30 juli 1982

René Arns mag de gestrande honderdvier op Gütersloh ophalen. Plus de drank van de TD. Op Volkel krijgen we bezoek van een Landmachtgeneraal. De man wordt rondgeleid, en er worden de gebruikelijke leugens verteld. ’s Middags wordt er niet gevlogen, omdat er gevolleybald moet worden… De piloten zegevieren over Intell, maar er moet vermeld worden dat de bijdrage van Lub Gringhuis, die met de vliegers speelde, niet onaanzienlijk was.

 

2 augustus 1982

Een historische dag. Precies 20 jaar en één dag geleden ontving de Koninklijke Luchtmacht haar eerste Starfighter. Dit toestel, de D-8013, werd ingezet als sleutelkist, voordat het werd overgedragen aan 306 in 1963. Na omgebouwd te zijn tot RF-104 bleef de “dertien” dienstdoen bij ons smaldeel.

De kist heeft nu zo’n 3200000, sorry 3200 uur gevlogen in de twintig jaar van haar bestaan. Dit is een record voor een militaire jet, hoewel er bijvoorbeeld bij de Portugezen wel oudere kratten rondvliegen (F-86) maar het is in ieder geval de oudste kist van de Luchtmacht. Wat ook bijzonder was, is het feit dat de toenmalige invlieger, ene luitenant Okkerman, ook weer vandaag met de 8013 net luchtruim koos, nu als 54-jarige overste.

Kiek, die sinds 1974 bij 306 vliegt, besloot vandaag dat dit zijn laatste trip in een singletje zou zijn, en vond vandaag een uitstekend tijdstip om dit te vieren. De 8013 werd speciaal opgesierd met 2x de naam van de vlieger, zoals op de foto te zien is. Vermeld moet worden dat de crewchief Ron Lieberton 24 jaar is, en hulpcrewchief Piet Muizer 22. De mannen kropen nog in hun box rond toen Kiek Okkerman er 20 jaar geleden zijn rondjes vloog.

Een oude auto werd opgetrommeld voor een rondrit over het veld, en ondanks de tropische hitte wist de brandweer zich in te houden, want hun was expliciet verboden te spuiten daar de oude Chevrolet nogal kostbaar was.

Om vier uur mocht de tap los, en maar goed ook, want het, heel erg warm, en het bier liet zich dubbel zo lekker smaken. Uiteraard waren er foto’s gemaakt tijdens de vlucht (Kiek: ik heb helemaal niets gezien…) en kreeg Kiek zijn aller-aller laatste foto in handen, het uitloopstripje van de IR.

We mogen Kiek tot zijn 55ste verjaardag in november nog regelmatig zien op 306, alleen vliegt hij dan nog maar TF.

Verder was Lub jarig, dus was het weer taart vreten om acht uur ’s morgens Lub, proficiat nog vele taarten. Frank Damen vertrekt per heli naar Leeuwarden om daar een kist te testhoppen, om daarna weer met de heli terug te vliegen. Ja, ik vind het ook belachelijk…

 

3 augustus 1982

Joop Bakker en Fred van Heukelom gaan naar Eggebek om de eerste contacten te leggen voor onze aanstaande rotatie daar. Onderweg maken ze nog wat Hawk-sites aan het schrikken, en komen ’s middags weer terug met positieve verhalen over Eggebek, alles schijnt daar uitmuntend geregeld te zijn. De Duitsers komen met vier kisten hiernaartoe, om dan na afloop van de exchange hier gelijk door te vliegen naar Engeland. Dat zijn pas rotaties, drie weken weg.

René Arns loopt loten te verkopen van No.II (AC) Sqn Laarbruch, voor hun loterij ter ere van het 70 jarig bestaan van hun squadron. De hoofdprijs is een taxfree Renault 9 met het stuur aan de verkeerde kant. Frank koopt twee loten “dan win ik misschien wel een Renault 18…”

We moeten weer taart eten, ditmaal trakteert Koos v.d. Watering. Het is vandaag zijn 21ste, correctie 28ste verjaardag. Ook mogen we een uitbereiding in de Intell-familie verwelkomen, de nieuwkomer heet Dick Hoed, en al spoedig hadden we hem het begrip bierplaat uitgelegd.

Als men vandaag een beetje rondkijkt rond hangaar 4 dan valt het op dat 306 kennelijk een 20ste 104 erbij heeft gekregen. Wat wil het nu? Een F-je van een bevriend squadron had last van scheurtjes in de staart, dus die moest vervangen worden, en toevallig lag er op zolder nog een staart, een beetje zwart weliswaar, maar bruikbaar. Dus nu vliegt er een F-104 rond met 306 embleem en staart. De tail-unit is afkomstig van de 8133, die op Jever gedeeltelijk is uitgebrand op 1 december j.l.

 

4 augustus 1982

André Kivit zoekt een Bravo, en wel ASAP, want omdat het slecht weer is in heel Europa, moet hij zijn tripje naar Grosseto uitstellen, en Hein Gorris, die vandaag mee zou gaan, kan morgen niet, vandaar de consternatie. “Wat doe jij morgen? Ga je mee naar Italië?” De enige die erin trapte was Frans van Giersbergen. Frans is trouwens net terug van huwelijksreis, verdere conclusies die hieruit getrokken worden ben ik niet meer verantwoordelijk voor.

 

5 augustus 1982

Het is nog steeds takkenweer, en omdat het aangevraagde tripje geen “Crimson Falcon” is, moeten Dré en Frans wel, dus gaan ze high-level die kant op. Daar gaan je uren, zo zorgvuldig opgespaard en bewaard voor tripjes zoals dit. Omdat het zulk slecht weer is, gaan wij ook maar mondjesmaat vliegen.

 

9 augustus 1982

Omdat er vrijdag werkelijk helemaal geen r… gebeurd is. Sla ik die dag maar gewoon over, en beginnen we aan de nieuwe week. Ger Timmer is ook weer terug, na een maand of twee een bezoekje aan de States gebracht te hebben. In ’t kader van “hoe flikker ik m’n uren het snelst weg” vliegen Bart Leenen en schrijver dezes richting Portugal, de eerste dag komen we niet verder dan Cazaux, maar dat was niet erg, want de mess had een fijn strandje, en er was een aardige party later op de avond.

 

10 augustus 1982

Tripje low-level dwars door het nieuwste lid van de NATO, Spanje. Erg ruig landschap, en verschrikkelijk grote rotvogels, gieren of zo. Zo gaat de lol er wel af. In Portugal was het 40 graden, dus erg heet. Ook op Monte-Real waren twee F-16 machines, die in één hop van twee-en-een-half uur vanuit Leeuwarden naar Portugal vlogen, en wel op FL 450. Het schijnt dat de F-16 een heel comfortabele stoel heeft.

 

11 augustus 198

Het halve squadron propt zich in een VW combi, en rijden vijf uur naar het oosten. Ze komen uit bij de geleide pijpen in Blomberg, de 3GGW. Dit bezoek wordt luister bijgezet door het overvliegen van de verschillende sites in de area, tot groot genoegen van de 306ers daar. Een ander stel vliegers, dat niet meeging (de rest van het squadron, dus) maken opnames van Eindhoven en omgeving, voor de mini open-dag ergens in September. Het tripje ziet er zo uit.

Om de mensen in de omgeving gerust te stellen, publiceerde het Brabants Dagblad nevenstaand artikeltje.

Nagekomen bericht. (Foei, meestal is de redactie wel op tijd) Theo Kustner wordt tweede in de basis tenniskampioenschappen na een spannende wedstrijd. Theo was bekaf, en een pilsje gaat er altijd wel in, na acht uur spelen op een toch wel bijzonder warme dag. Frans van Meltfort, soldaat bij de MFPU, eindigt als eerste in de finale dubbel. Van Harte.

12 augustus 1982

Freek en Bart weer terug uit Portugal. Ik start nooit meer met een volle bak als het 35 C is, vooral vanaf Monte-Real, ’t Was maar goed dat er een dalletje achter de baan was, daar was het lest koeler, en konden we wat snelheid oppikken., De kist was natuurlijk te zwaar vanwege al die flessen (goedkope) wijn achterin.

Telefoon rinkelt.

Henk de Waard draait Ops en neemt de hoorn op:

Met de Waard – Met Tybosch. Waar is de Ops officier? – Dat ben ik – O.…is Jensen er niet dan? – Nee, die is met vakantie – Wie was de Ops officier dan op 10 augustus? – Geen idee – Kijk eens in het authorizatieboek – Het was Fred van Heukelom – Is die er? – Nee – Wie vloog er dan op 10 augustus in de 8065

? – …ik.

Typisch Tybosch… Noot: Waarom belde Willem Tybosch? Nou, die bewuste dag heeft Henk de Waard twee baanlampen omver gevlogen tijdens de landing, en dat stiekem voor zichzelf gehouden. Kost je eigenlijk wel bier, Henk.

Ter gelegenheid van de overname van de honderdviers van 311 naar 312 vliegen de squadrons een formatie, die in de plaat wordt gezet. Later belt een of andere joker op die 100 kopieën wil hebben. Belachelijk.

Marijke wordt horendol van de Bean-talk van para-man Herman Elbers. De hele dag hoor ik niets anders dan snijbonen zus, spekboontjes zoveel, tuinbonen zo, ik word er helemaal gek van, en Herman praat ook zo hard…

 

 

13 augustus 1982

Vrijdag de dertiende, en nationale gastvliegdag op de koop toe. Jeroen wil met de 8013 starten om 1300Z met callsign 1313, maar dat is het geluk te veel tarten.

 

 

16 augustus 1982

Henk de Waard trakteert het squadron op beschuit met muisjes, want hij is voor het eerst van zijn leven vader geworden van een zoon, proficiat.

René Arns vliegt pro forma een sectie lead check-out. Leuke trip, alleen de IFR recovery kostte Frank Damen minstens, en mij 10 jaar. Hairraising is een correcte uitdrukking, als je met vier kratten in close in de prut ook nog eens van frequentie moet veranderen.

Voor het eerst sinds een maand of drie gaan we weer nachtvliegen, pas rond een uur of tien is het pas echt donker, met als resultaat dat de laatste kist pas rond middernacht aan dek staat.

 

 

17 augustus 1982

Gewoon om acht uur begonnen, nachtvliegen of niet. Mooi weer, er worden wat routine sorties gevlogen.

 

 

18 augustus 1982

Met de combi gaan 8 man van 306 om 7 uur in de ochtend richting Duitsland, en wel naar Blomberg, waar de Groep Geleide Wapens ligt. ’s Middags wordt de site Volmerstof bezocht, en krijgen de mannen een ware vliegshow te zien, kisten denderen op zeer lage hoogtes (laagtes?) over de site, en verdwijnen in het dal, schitterend.

312 geeft een piss-poor performance, van de geplande 10-schipper komen er vier over de site, het andere viertje zien we een kilometer of tien verder de fout ingaan, en de verkeerde heuvel aanvallen. Wel slim was die ene 104 die van FL400 in een 60 duik de site aanviel. Nooit gezien.

René Arns en Fred van Heukelom gaan crossen op Leek, en onderweg “doen” ze even de site.

 

 

19 augustus 1982

Na een gezellig avondje in Blomberg gaan de mannen ditmaal naar de andere site, Goldbeck, en krijgen weer een show formaat gisteren. Ditmaal komt Jeroen nog een paar keer langzaam en erg laag over, en maakt wat mooie platen. De mannen op de grond gaan zelfs poseren, of vormen vieze woorden. Bij terugkomst maakt Jeroen nog wat passes over het veld, en rond het squadrongebouw breekt de algemene hilariteit los als ze Ruud Blanken met een transistorradiootje met wit lint aan de antenne de kist van Jeroen aan het ‘besturen’ zien.

 

 

20 augustus 1982

Het is en blijft mooi weer, dus gaan we briefen. Vanwege het klaverjassen, begint de briefing van een uur om half twee. Frank Damen houdt niet van briefings en gaat lekker testhoppen.

Herman en Ruud zitten in het parahok te ruziën, dat geeft me een kabaal.

De nieuwe Vliegende Hollander is uit, en erin staat een artikel over de TAM. Bij de gratie God mocht er ook een foto in van een RF, en mocht er ook iets over recce instaan, voor de rest is het alleen maar F-16. Je wordt er gewoon niet goed van. En waarom mochten Fred, Hein, Bart en ik er niet in? Geen idee, zo mooi zijn die mannen van Leeuwarden nou ook weer niet, niet dan, ja toch?

Over die F-16, we hebben die kist nog niet eens. Maar we moeten wel de PIF’s erover lezen en aftekenen.

 

 

23 augustus 1982

Vandaag krijg ik bezoek van iemand uit Soesterberg van het Luchtmacht Historisch Archief. Waar zijn de dagboeken vanaf 1972, kun je die opsturen. Nou wordt-ie mooi, onze eigen boeken wegdoen. We zijn tot een compromis gekomen, wij houden het origineel, zij krijgen (t.z.t.) de kopieën. Of u alles in ’t tweevoud wil doen voortaan. Binnenkort heb ik een assistent nodig. Trouwens, geen gek idee, dan kan die ook mooi achter de bar helpen, want sinds dat we geen bar-slaaf meer hebben is het wel behelpen met de koffie en andere klusjes.

We zijn een vliegend squadron, dus volgt er nu iets over het vliegen: Het is uitzonderlijk mooi weer in het zuiden, dus worden we getasked in de laagvlakte, daar is het pietepruime weer en de meesten kunnen dan hun drie targets niet maken. Volgens mij wordt Intell lui en hebben ze geen zin om drie targets de te briefen, (te de-briefen?) en hebben ze een sneaky deal met de meteo die hun verteld waar het slecht is.

 

24 augustus 1982

’s Middags krijgen wij (this is classified, releasable to NATO) een briefing van Fred Richardson, yank, van het 32nd Soesterberg over de AIM-7 (classified secret, releaseable to NATO) en de AIM-9L Sidewinder (ook secret). Interessante briefing, met een aardige VTR tape over een dogfight tegen de F-16, Na afloop ging iedereen F-15 kijken en waren toch wel impressed, wat een grote kist is dat, zeg. Daarbij is een 104 maar een zielig klein dingetje.

Er worden wat tripjes gevlogen met geelfilters voor de lenzen, de resultaten zijn toch wel optimistisch. Omdat we tegenwoordig met 400 ASA filmen, is er voldoende licht aanwezig om met die filters te vliegen, vooral als het een beetje hazy is worden de resultaten wat duidelijker.

 

 

25 augustus 1982

Gehoord tijdens de ochtend-briefing:

– Luitenant Kivit?

– Weet ik niet.

– Nou, gisteren lieten we deze ook zien.

– 0, nou, dan had ik zeker een micro-slaapje.

De Russen hebben weer een hoop nieuw materiaal op de grond en in het water, en de ezelsbruggetjes worden steeds fantasierijker: Botor Moot Kan Trekken (BMKT) en Brug Zonder Naam

Joop Bakker staat alweer in de pers, ditmaal in de uitgave “Onze Luchtmacht”, en zegt dat de beste recce-vliegers diegenen zijn die alleen kunnen werken (met de nadruk op werken?) Toen Joop het artikel las ging hij trouwens even snel naar de Basis Herhalings Cursus, waar hij de eerstvolgende twee dagen zoet mee is. Na lang beraadslagen ging hij toch maar in vliegoverall in plaats van grijs. Werktenue heet dat, maar ja, die overall is toch ons werktenue, niet dan, ja toch?

 

 

26 augustus 1982

André Kivit is per helikopter naar Cambrai (Frankrijk) gevlogen om daar een gestrande 104 op te halen. Toen hij zich daar meldde moest hij ogenblikkelijk mee naar de mess, want ze hadden een diner, dus, eten. Enfin, Dré begon te eten., en te eten…en om drie uur vond-ie het welletjes en wilde wel naar huis. Nou, met moeite, de Fransen waren nog aan hun dessert bezig, met cognac.

Folkert Scholte van Intell is een overloper, hij is tijdelijk uitgeleend aan 312, daar komen ze mensen te kort.

 

 

27 augustus 1982
Dirk Radstake vliegt zijn laatste tripje als commandant CAV, en na afloop (nadat hij uit het karretje is gevallen) wordt hij “aangeboden” aan ons squadron, die Dirk weer terugneemt. Dirk gaat per 1 september het baantje van Roel Jensen overnemen, Ops officier dus. En Roel moet naar de Wing, als HBVD 2.

 

 

30 augustus 198
Op Alconbury in Engeland heerst Taceval, en Frans van Giersbergen
moet daarheen als defector. Wordt na de landing daar ogenblikkelijk gearresteerd, en na “vrijlating” moest hij alles zelf regelen. Kamer, vervoer enz. alles lag op zijn smoel daar vanwege een klein dom oefeninkje.
Roel vindt het niet leuk dat hij naar de Wing moet, dat blijkt uit deze foto hiernaast.

Jan Harts vraagt op indringende, doch vriendelijke toon of Ruud Muyrers een paar honderdviers wil tekenen zodat deze aan de Duitsers van Eggebek aangeboden kunnen worden. Ja, eigenlijk moet hun TD er ook maar een krijgen, dus werden het vier honderdviers, en even later acht, want het was ook wel leuk om de vliegers en TD van het detachement hier ook zo’n tekening te geven. Ruud heel erg blij…

 

 

31 augustus 1982

306 heeft weer de krant gehaald, ditmaal staan foto’s van Eindhoven in hun zondagseditie.

Frank Damen en Jeroen Ophoff gaan de komende open dag naar Eindhoven om daar persoonlijk de foto’s te gaan signeren.

Jan Harts mag voor het eerst 104 (mee)vliegen naar Eggebek, om de ditjes en datjes over de komende rotatie te regelen. Vol verwachting verschijnt Jan in de briefing, dus gelijk was het slecht weer en ging de trip niet door.

André Kivit heeft gemerkt dat bodybuilding en windsurfen wel degelijk de spiervorming bevordert, bij het selecteren van de dragchute breekt de handle spontaan af.

 

1 september 1982

Dirk Radstake en Jan Harts gaan eindelijk naar Eggebek.

Heb je een kotszakje bij je? Je wordt toch niet ziek? Wat zie je bleek, voel je je nou al niet goed?” en met meer van deze spreuken toog Jan in een TF, gepaard met een flinke dosis stress. Het verliep allemaal voorspoedig, maar enige paniek brak wel los toen Jan een vliegjack wilde lenen. Ruud; “Je mag de mijne wel lenen, maar hij mag niet mee met jou in de cockpit.”

Frans Wouters heeft het 12 jaar bij dezelfde werkgever uitgehouden, en vanwege deze prestatie mag hij de bronzen medaille in ontvangst nemen. De receptie geschiedde in de crewroom, en praktisch iedereen was aanwezig. Frank Damen wilde voor de receptie ervantussen, maar Joop Bakker riep hem terug en wees hem op zijn verplichtingen als militair en officier. De ogen van Frank werden zo groot als schoteltjes toen hij dat hoorde. Wat bleek nou? Ook Frank moest er zijn, want hij kreeg van Intell een vetleren plak aangeboden “voor 12 jaar aanwezigheid in de Luchtmacht” Blij verrast nam Frank dit in ontvangst, en toen de eerste pilsjes (rekening jubilaris) door de kelen gegoten werden werd de algehele feestvreugde opgeluisterd door een laag overvliegende TF uit Eggebek. Bij binnenkomst zag Jan er inderdaad erg wit uit, maar hij had zich grootgehouden. Alleen moest hij een spa in plaats van bier.

 

2 september 1982

In verband met PTT dag morgen, is het vandaag nationale gastvliegdag. Er vinden een hoop gebeurtenissen plaats vandaag. Allereerst landen Hennie van Weerdenburg en Dré Kivit op Jever na een birdhit, maar de schade was minimaal, dus binnen anderhalf uur was de kist geïnspecteerd, versleept, refueled en opgestart. Dré was kennelijk nog onder de indruk van al dit razendsnelle gedoe, dat hij met z’n GCA hier (full stop) de overshoot in moest.

Roel Jensen vliegt een (soort van) laatste 306 tripje, en wordt tegen zijn zin in ontzettend natgespoten.

’s Avonds is er in de crewroom een bierplaat, en daar wordt formeel afscheid genomen van Roel, en ook van Henk van Soest, onze SAM, die nu overgeplaatst is naar Deelen. Er waren nog twee mensen die uitgedronken moesten worden, nl. Bart Leenen en Dick v.d. Berg, maar die konden helaas niet komen. Was niet erg, des te meer vis voor iedereen. André Kivit baalde behoorlijk, hij rook de vis wel, maar kreeg geen enkele voor ogen, terwijl zowat iedereen er twee of drie ophad.

 

3 september 1982

PTT dag. Komt mooi uit, kan iedereen bijkomen. De puinhoop in de crewroom was om acht uur al helemaal opgeruimd, hulde aan John de Groot en onze Dries, die waren om zes uur al begonnen met poetsen.

 

6 september 1982

Het schijnt, volgens Dirk of Derk Radstake, dat er sinds we met cleane bakken vliegen, steeds meer geluidsklachten uit Boekel en omgeving komen, van kisten die vlak na take-off links uit de flank gaan richting Gennep of Roermond. Nou, ik geloof dat het tegenovergestelde van kracht is, mannen die met volle “bakken” links uit de flank stuiven, want met een cleane bak zit je allang op 1000 voet met een acceptabele fuel flow, terwijl je met een vijf-bakker nog in A/B boort op vijfhonderd voet.

We horen ook dat een bevriend squadron pas in 1985 met de F-16 gaat rotzooien.

Joost Steenbergen is weer terug in ons midden, na een half jaar op Gilze “gezeten” te hebben op de OSD opleiding. Er werd ’s middags weer driftig gerikt, een spel dat er een tijdje uitlag vanwege Joost zijn afwezigheid.

André Kivit is jarig en komt op een toch wel bijzonder tactisch moment met de taart aandragen, namelijk Hennie van Weerdenburg was nét de deur uit om te gaan vliegen, dus was er taart genoeg voor iedereen.

Pieter Enzerink en Ruud Muyrers willen bij bierplaten graag altijd “jonge punk” zijn, want dan kunnen ze “meehelpen” in de keuken. André baalt nog steeds dat hij afgelopen donderdag geen vis heeft gehad.

 

7 september 1982

Frank Damen gaat AWX-end naar Twenthe om daar als defector te landen. Om de tijd te doden neemt hij zijn B2/B1 studiemateriaal mee. Of hij dat nou tijdens het AWX-en doet of op Twenthe was ons niet bekend.

Na afloop van de dienst geeft de lijn een biertje weg. De gebruikelijke toespraken worden gehouden, en Jan Harts krijgt een logboek aangeboden, omdat hij twee keer met een TF heeft meegevlogen, en de nieuwe Ops-officier, Dirk (of is het nu Derk) Radstake krijgt een nieuwe 306 visor-cover in plaats van dat afschuwelijke oranje CAV ding.

De barbecue wordt in de fik gestoken. “Nou, da’s beslist geen cold fire…” aldus Hans Bluemink

 

8 september 1982

Koos van de Watering gaat als passagier mee naar Gilze-Rijen, om aldaar de bunker te bekijken die wij de komende basis-oefening gaan gebruiken. ’t Viel nogal tegen, enfin, dat wordt weer improviseren als we in oktober de tweede Brabants Bont gaan oefenen.

 

9 september 1982

Hennie van Weerdenburg treft het niet, het gebeurt steeds vaker dat de vliegtuigen waarmee hij vliegt onderdeeltjes missen of loslaten. Ook nu weer, na take-off een rode handel, dus iets met het gear. Jeroen Ophoff heeft ook iets met z’n gear, hij kan het helemaal niet omhoog krijgen (het gear, dus…) Dus Jeroen gaat eens een kijkje nemen bij Hennie, en ziet dat een main gear cover helemaal open bengelt, en tegen de onderkant van de romp aan ligt. Dus Hennie zijn peut opgebrand en voorzichtig geland. Blijkt dat na de landing een complete bout van ongeveer tien centimeter lang en anderhalf in doorsnede gewoon weg is…afgebroken, pleite.

Ach, de kist wordt oud, dus moet je niet op een boutje meer of minder kijken…

Henk de Waard onthoofdt bijna een fietser, De persoon in kwestie was de baas van de corveeërs, die de kop 06 aan het oversteken was. Hij hoorde de bel gaan rinkelen, en zag in de verte een 104 aankomen, en dacht, dat haal ik nog wel. De oude man had zeker nog Meteor snelheden in gedachten, want het scheelde weinig of de beste man was een kopje kleiner geweest. Nou heeft Henk altijd neigingen om een beetje laag binnen te komen, laatst nog twee baanlampen meegepikt…

 

10 september 1982

De plaat wordt opgemaakt, en wel zodanig dat degenen die vroeg weg willen om te gaan zeilen als laatsten vliegen, en degenen die niet op zeilweekend gaan al vroeg af kunnen taaien. Tja, het Ops-wezen is een moeilijk vak.

De eerste missies voor Cold Fire worden gevlogen, met zeer teleurstellende resultaten. Op de eerste plaats geen contact met de desbetreffende instanties, nothing on plot (midden in de bossen) en last but not least was het rot weer (heiig als de pest).

 

11- 12 september 1982

Zeilweekend 306 in Friesland, de welluidende zeilschool Allewibo in Galamadammen (hoe komen ze eraan)Samenvatting: Uitstekend weer, een pietsie te weinig wind, maar des te meer zon, Dick van de Berg vaart bijna een motorbootje ondersteboven tegen een paal, Elly (van Freek) maakt een koprol in een kano, Joop Bakker staat een kwartier in een weiland met een ‘chute om z’n nek, Frits, de man van Marijke, presteert het om in 8 uur niks te vangen, Lub Gringhuis wil ook een kano, Hein Gorris surfpak wordt wel twee keer verhuurd zonder z’n medeweten, ’s ochtends wordt er driftig aan verschillende auto’s gesleuteld, de Berenburger smaakt weer opperbest dit jaar, kortom, veel gelachen en fijn gezeild, zonder meer aan te bevelen voor volgend jaar, maar dan met nog meer mensen.

 

13 september 1982

De eerste dag van de grootscheepse NATO-oefening “Coldfire” en net zoals vrijdag begint het goed. Ditmaal gooit het weer de zaak in het honderd. Sommigen van ons zijn speciaal om vijf uur naar de basis getogen in de hoop een lekker vroeg tripje te kunnen hakken, helaas is het wat mistig, dus kunnen ze pas later op ochtend, als de middag shift arriveert, gaan vliegen.

Henk de Waard is dit keer slim en krijgt een ground abort, want het weer in de target area is dusdanig slecht, dat de missie niet gevlogen kan worden, dus zou het sowieso een weggegooid uur worden, en dat kunnen we ons niet veroorloven.

Sinds Frans van Giersbergen getrouwd is wordt hij steeds vergeetachtiger. Dit keer vergeet hij een afspraak bij de tandarts, iets wat tegenwoordig bijna onmogelijk is, want iedereen wil naar de tandarts niet vanwege de tandjes, maar omdat er een ongelofelijke stoot daar huist in de vorm van de tandartsassistente. Frans maakt een nieuwe afspraak, en deze vergeet hij weer, want hij zat naar de video te kijken.

 

14 september 1982

Behalve dat Coldfire gecanceld wordt (de airtask, welteverstaan), wordt Northern Wedding, die oefening op zee ook gecanceld, omdat de Marine weigert mee te werken. Nu is dat voor ons niet zo erg, maar 312 heeft 22 sorties voor niks gevlogen, omdat die Marine geen antwoord gaf om toestemming te verlenen voor het schieten op het splash target.

Een delegatie van Onze Luchtmacht bezoekt het squadron, en krijgt de Orpheus film te zien. Daar waren ze erg blij mee, de blijheid straalde van hun gezichten…

 

15 september 1982

De mist wordt steeds heviger. Coldfire wordt een flop voor de luchtmacht, niets kan erin of eruit, want als de mist optrekt, veranderd deze in haze, met een up-sun een zicht van pak ‘em een kilometer.

Fred van Heukelom is terug uit Spanje, en dit feit ondersteunt hij met een demonstratie Spaanse rotjes, kennelijk spul gejat uit het arsenaal van de ETA, want dat spul maakt me een knal, ongelofelijk.

306 wordt verblijd met de komst van vier nieuwe piloten, de tweede-luitenanten Ferry van der Geest, Ries Kamperman, Berry Aarts en Ad Segers. Ze worden direct omgedoopt tot Ferry, Berry, Terry en Derrie.

De heer Segers is al een bekende, vooral bij de TD, want deze jongeman denkt dat de 104 een F-16 is, en heeft dit gedemonstreerd door met een cleane bak 8.2 G te trekken.

Ondertussen wordt er geplanned en gecanceld. Henk de Waard cancelled te enthousiast, en logt per ongeluk de hele OMIS uit. Ha, ha lachen, behalve de Ops-officier.

Gehoord op Ops:

“Wanneer gaan we eten? Is het eten er al?”

“Zeg, ik ben GVD niet met jullie getrouwd” (René).

 

16 september 1982

Het verschijnsel mist heeft er een nieuwe dimensie bijgekregen, namelijk het fenomeen nul meter zicht. Praktisch iedereen mist de basis poort (ten minste diegenen die om half zes lokaal met de werkzaamheden aan moeten vangen). Na een half uurtje verschijnt op de QAM het verbeterde zicht, 250 cm. Deze tendens van verbetering zet zich voort, en tegen een uur of vier hebben we 600 meter. Resultaat van deze dag is dat we 16 airtasks hebben moeten cancelen.

 

17 september 1982

De laatste dag van Coldfire. Alle airtasks worden weer gecanceld.

Jeroen Ophoff is weer terug uit de berg, hij heeft namelijk als tasking-officer een weekje in Maastricht gezeten. Hij is danig onder de indruk van de werkzaamheden aldaar, hij is er stil…

Als troost gaan we toch vliegen, en wel met een viertje.

René Arns was er vandaag niet, die was druk bezig een kindje te vangen. Gefeliciteerd met je dochter.

20 september 1982

Rotatie 306 squadron/Marine Flieger Geschwader 2

Rond een uur of half tien lokaal krijgen we te horen dat onze Duitse gasten al airborne zijn op weg naar Volkel.

Dus grote paniek breekt los dit omdat de haring voor de ontvangst nog spreekwoordelijk gevangen moet worden, en een ontvangstcomité nog in elkaar gesleuteld worden. Snel wat van die dooie vissen ontdooit en schoongemaakt, de jenever in het vriesvak en roggebrood halen, en al hijgend stond het ontvangstcomité aan de kop van de baan om net op tijd het Marine viertje te kunnen aanschouwen. Na een fly-past op voor Duitse begrippen lage hoogte én recht over het tentenkampje van de demonstranten kwamen de Marine 104’s terug voor een low break, en dat resulteerde bijna in brokken voor de Bravo, want die vloog bijna de Charlie uit de lucht.

Na geland te zijn krijgen de mannen een vis aangeboden, die ze zeer wantrouwend bekeken. Joop Bakker deed voor hoe een haring verorberd moest worden en ging bijna ogenblikkelijk over z’n nek, want tijdens het inschenken van de jenever is er wat over de haringen geklotst. Manmoedig aten de Duitsers de vis op en goten de jajem achter in hun strotten. Heerlijk, vooral ‘s ochtends om tien uur. Omdat de Bravo zo geschrokken was, mocht-ie van alles tweemaal, de vis sloeg hij af, vreemd…

Toen was de tijd aangebroken om de F-27 te ontvangen, die had namelijk om acht uur onze mensen naar Eggebek gebracht, en nam de Duitsers mee naar Volkel. In de houding -achtung- werd de vis naar binnen gepropt, en die enkeling die zei dat hij het lekker vond kreeg prompt een tweede. Sommigen, die er na de vlucht wat pipjes uitzagen, kregen na de haring een groengrauw as grijswit kleurtje. Vreemd.

Des avonds worden de roteerders onthaald op saté, bier en hele hete saus, die er trouwens inging als koek. Hoe het onze mannen in Eggebek verging volgt in een apart relaas. Het eerste feestje van de rotatie werd meteen een groot succes, alleen jammer dat we geen vuurwerk mochten afsteken, Fred van Heukelom had nog Spaanse rotten.

21 september 1982

Om acht uur is iedereen present in de ochtendbrief. Het weer is (nog) goed, dus wordt er besloten om te gaan Hollen, één TF en één Duitse 104 low-level boven La Douce france.

Na de lunch volgt er een stormwaarschuwing voor windkracht negen, dus wordt al het vliegen opgeschort. Dus snel even wat regelen, een kijkje wordt er genomen in de recce-keuken, bij Sjef Klören en de pod, en tevens wordt er een bezoekje gebracht aan een shelter van 311 met daarin ’n F-16, stuks één. Na einde dienst, die vandaag wat vroeger uitvalt, wordt er een biertje gedronken, en ’s avonds, nadat de mannen naar Grave en terug zijn geweest, taait het frutje af naar Veghel, waar ze in Café de Gouden Leeuw een echte Hollandse hap gaan eten. Dit is blijkbaar in zeer goede aarde gevallen, gezien de rekening van het geheel. Na de maaltijd vermaken de heren op de plaatselijke kermis in de botsautootjes, te gek. Target van deze avond is Frank Damen, die houdt er eer stijve nek aan over.



22 september 1982

Ongeveer hetzelfde vlieggebeuren als gister. Het Duits van eenieder begint drastisch te verbeteren, Kreten als “Macht mir kein Flaus aus” zijn niet van de lucht, en “Moin” schalt ook heen en weder. Ondertussen komt er nog 30 man (en vrouw) van de Royal Air Force Association Amsterdam Branch een bezoek brengen aan 306, die mensen worden uit de buurt van de Duitsers gehouden (wiedergutraachung en zo…) Na afloop krijgen Joop en ik een mooie das…

Na de dienst, weer om vier uur, volgt er een biertje bij de MFPU, de Duitse vliegers laten op zich wachten, want er moest iets uitgepraat worden over een overspeede flap. Kwam zeker een F-16 tegen


23 september 1982

Vandaag wordt er maximaal gevlogen,het weer leent zich er ook goed voor. We krijgen (hoe is het mogelijk) een zeven-schips formatie in de lucht. De algemene regel voor deze formatie is: wat niet weet, wat niet deert. Wat wil nu het geval? Iedereen wordt uitgeboekt voor een Recce/Algemeen, en op een bepaalde tijd moet men gewoon bij Elten zijn, dan wordt er opgejoind en kan men over het veld bollen. Zogezegd, zo gedaan, en ja hoor, op spontane wijze ontstaat een formatie, die mooi op tijd over de basis dendert. Foto’s worden er uiteraard van gemaakt, en wel door onze hoffotograaf Jeroen Ophoff. Het verschil in de motoren is goed te zien, onze RF’s roken als zieke schoorstenen, terwijl de 104’s van onze gasten matige rokertjes zijn.

Des avonds vinden de Duitsers het nodig ons op zuurkool en schinken te onthalen, en het bevalt goed. Resultaat van deze avond is een groot festijn, waarbij de gebruikelijke hoeveelheden bier ruimschoots een nieuw record zetten. Ook worden er leuke spelletjes gepleegd, zoals Underberg Races. Niemand begrijpt iets van die spelletjes. De lijn krijgt van de Duitse detachementscommandant, Ringo Suhr, een kunstig geknoopt stuurwiel aangeboden.

24 september 1982

We gaan vliegen. En niet zomaar een tripje, nee, de Crazy Friday Flying Competition breekt los. De doelstelling is dat een Duitse piloot en een Nederlandse piloot als een team opereren en zoveel mogelijk punten moeten vergaren door precies op tijd te starten, op een bepaalde tijd langs de toren te vliegen, zeven targets in de plaat zetten en 15 dia’s bekijken.

Hein Gorris en Ede Grosse-Preese starten als eersten. Hein zag het kennelijk allemaal niet zitten, en kwam terug met 163 frames en vier of vijf targets, plus dat ze te laat, te hard en te laag langs de toren vliegen. Freek Willekens en Heiko Harms doen het wat kalmer aan, zij komen 30 sec te vroeg en met 300 knoopjes langs de toren, en Freek heeft alle zeven targets in 26 frames staan. (Wint ook de competitie…) Een goede tweede zijn Hennie van Weerdenburg en Ringo Suhr, die als enigen op de seconde starten en langs de toren vliegen, en ze zouden hebben gewonnen, ware het niet dat Intell 20 extra bonuspunten gaf aan diegene die de minste frames hadden. Hennie had er 40. De derde plaats werd gevuld door Frank Damen en Thomas Fisher. Die kwamen 5 1/2 minuut te laat, ze moesten zo nodig met een F-4 rommelen.

De crewroom loopt stilletjes leeg, iedereen is aan zijn broodnodige weekend toe…

 

25 september 1982

Op Laarbruch is er een airshow ter gelegenheid van het 70 jarig bestaan van No. II (AC) Sqn. Een kleine delegatie 306-ers gaan erheen, samen met de Duitsers. Daar op LLK zien we een oude bekende van 306, namelijk Steve Gruner, die “eventjes” uit Noorwegen was over komen wippen voor dit feestje. Het werd een leuke dag met een wervelend optreden van o.a. de Red Arrows.

 

26 september 1982

Deze zondag vertrekken onze gasten met bus naar Amsterdam, en komen ‘s avonds om tien uur weer terug. Chauffeur Ruud Blanken wordt voor zijn vrijwillig optreden beloond door een biertje…

 

27 september 1982

En weer zit de rotatie erop. Om 10.15 vertrekt de C-160 Transall naar Eggebek, nadat eerst onze mannen gedropt waren, en kort daarop verdwijnen de Marine 104’s weer naar hun vaste ligplaats in het noorden van Duitsland. Koud zijn de gasten weg, of Mike Laning begint de crewroom te slopen. Niet uit frustratie of zo, maar dit alles in het kader van de verbouwing. Ondertussen komen onze RF’s ook weer terug, en moe maar voldaan strompelen de rest van de mannen de crewroom binnen. Tijdens het pilsje aan het eind van de dag worden wat foto’s getoond van het weekend in Hamburg, plus wat sappige verhalen. Hoe het de mannen vergaan is in het noordelijk Eggebek mogen we verwachten in een verslag van onze correspondent ter plaatse.

 

28 september 1982

De crewroom ziet eruit alsof er een bomaanslag gepleegd is. Mike is overal gips tegen de muren aan het strijken, zodat het geheel eruit gaat zien als een grote druipsteengrot. Het is erg stil op het squadron, de meesten zijn met verplicht verlof om te bekomen van de rotatie. ‘s Avonds is er nachtvliegen (dit kan nl. niet overdag) en iedereen slaat op tilt, omdat men niet alleen FRG moet vliegen, maar ook nog targets moet filmen plus een bezoek brengen aan de Nordhorn Range…

Wie zegt dat Recce eentonig is.

 

29 september 1982

Geruchten doen de ronde dat we uren erbij krijgen. We houden U op de hoogte.

 

30 september 1982

Geruchten doen de ronde dat we er uren bij krijgen. Nogmaals, we houden U op de hoogte. Wat ook op de hoogte wordt gehouden, maar dan met nietjes, is het nieuwe plafond in de crewroom. Dit is van jute, en wordt t.z.t. verfraaid met een houten raamwerkje. De muur is klaar en ziet er klasse uit. Mike Laning verricht een kranig stukje werk, bijgestaan door Ruud Muyrers en Hans Bluemink. Overigens heeft de bar een nieuw bestuur gekregen, dus meteen worden de prijzen verhoogd en moeten we meer gaan betalen. Maar in ruil hiervoor krijgen we een mooie crewroom en worden er meer feesten beloofd, plus dat we ’s avonds bitterballen en kroketten en saté krijgen, en we krijgen een friteuse, en we hebben een nieuwe speelkast met leuke muziek en we krijgen er waarschijnlijk een uur of 500 bij (voor het squadron, dus, wat neerkomt op zo’n uur of 20 de man)

Het is tevens de laatste dag van de maand, dus oktober begint op de volgende bladzijde…

 

4 oktober 1982

Dierendag, Lief zijn voor Fred, en Freek mag niet vliegen (vanwege de vogels)

Wie wel vliegt is Theo Kustner, achter in een TF, en a passant haalt hij zijn Cat 1. Bier.

 

5 oktober 1982

Er gebeurt weer eens iets wat een hele tijd niet gebeurd is. Alarm om vijf uur des morgens. Met slaperige hoofden meldt 306 zich present, behalve één takje van de alarmlijst.

Die acht mensen werden niet gealarmeerd omdat Dré Kivit nog niet in het bezit was van de nieuwe alarmlijst, die al vier weken uit was.

Tja, normaal bij alarm gaan we naar de Limburgse basis De Peel, helaas kan dat niet, want de baan is u/s. Dus, truc speciaal, we gaan naar Eindhoven en Gilze.

Tering tyfus takkeweer, in de stromende regen naar Gilze met twee RF-en, en ‘s middags weer terug. De MFPU was al heel vroeg aangereden, geheel tot ieders verbazing dat het zo snel ging. Insiders weten hier meer van. Enfin, de MFFU was opgesteld in een shelter daar, en was binnen een mum van tijd operationeel. Nou, de MFPU bleef waar die was, want tijdens de komende oefening zullen acht 104’s vanaf Gilze opereren. Daarover later meer…

 

6 oktober 1982

De bar is gesloopt. Helemaal weg, Mike Laning heeft een koffiehoekje ingericht en noemt het Mike’s Korner. De bedoeling is dat dit tijdelijk is (hoe tijdelijk weet niemand), wat de bar wordt in z’n geheel gerestaureerd, er komt een plavuizen vloer en een gemetselde bar, het wordt allemaal heel mooi…

 

7 oktober 1982

Vanwege het slechte weer geeft Fred Heukelom een briefing over allerhande triple A systemen. We gaan ook vliegen, AWX BENE met range. Ja, we hebben er een boel uren bij gekregen, zoveel zelfs, dat we ze waarschijnlijk niet op kunnen vliegen voor het eind van het jaar. Alle kisten worden opgebouwd tot vijf-bakkers, en iedereen krijgt op z’n donder als-ie minder dan anderhalf uur vliegt.

 

8 oktober 1982

De ochtendbriefing wordt opgefleurd door een aardig verhaal dat er dit jaar meer birdhits zijn dan vorig jaar, en dat de top birdhitter van vorig jaar dezelfde vent is als dit jaar (7 stuks). Waarom kijkt iedereen mij aan?…

 

11 oktober 1982

Vandaag vertrekt de meute naar Gilze en Eindhoven voor de komende oefening “Rubarking” (Rupp, Barendregt en Kingma basiscommandanten van de deelnemende bases). Op Gilze zitten de acht RF-s in enorme shelter, met één veldtelefoontje, één tafeltje en twee stoeltjes. Dat éne veldlijntje gaat naar een bunker, waar een postje is, en dat is de hele chain of communication tussen shelters en Ops.

Ferry van der Geest krijgt de verantwoordelijkheid op zich om dat postje te bemannen, en is de enige link tussen TD in een shelter, en de rest van het eskader. Die bunker is trouwens een oud barrel, maar de airconditioning doet het.

Op Eindhoven is het in wezen niet anders dan de vorige oefening die we dit jaar meedraaiden. De mannen zitten weer in de ALVD hangaar, en doen niet mee met gas enzo.

 

12 oktober 1982

Om zeven uur begint de oefening, dus moeten de mannen om zes uur lokaal aanrijden. En om tijd te sparen mag iedereen meteen zijn gaspak aantrekken.

Hoi. Mike Laning en Hans Bluemink volgen een “cursus” op de basis, zij zitten achter gesloten gordijnen in de crewroom, waar ze de komende dagen rustig aan de bar kunnen werken.

Het is slecht weer in Nederland, en op Gilze gaan we GPX vliegen. Voor niet ingewijden betekent dit” zogenaamd vliegen”- dit houdt in opstarten, taxi-clearance vragen en stopcocken, een uur of zo wachten en dan zogenaamd landen, debriefen en terug naar Ops.

Joost Steenbergen en Freek Willekens mogen er wel uit, maar komen onverrichte zake terug na anderhalf uur vliegen (uren zat)

In de bunker wordt er behoorlijk gerotzooid, met de nadruk op rot. Er wordt o.a. een stofzuiger gemolesteerd, die kan niet tegen inwendige ontploffingen, de deuren worden versierd met leuke tekeningen, en je kunt allerlei rotzooi door de fan naar buiten keilen zoals melk of broodjes ham.

Om vijf uur is het feest voorlopig ten einde, en kan iedereen naar huis om morgen vol goede moed om zeven uur weer te beginnen.

 

13 oktober 1982

Tweede dag. Gelijk aan eerste dag. Fred van Heukelom heeft een Spaans rotje meegenomen, zo’n 10Kt geval, en blaast daar letterlijk een stalen wasbak mee op. En net op het moment dat Joop Bakker doodleuk de bunker binnen liep, en Hennie van Weerdenburg aantrof met z’n vingers in de oren.

Het weer is iets beter dan gisteren, maar er staat hoopjes crosswind. Dus gaan we back tracken, en dit vond de toren niet leuk, maar de spotters wel, die lieten zich gewillig in de stank van de JP-8 omwaaien. Total score na einde van de oefening: 306 Sqn 22 sorties, 316 Sqn 5 sorties. Dit verschil werd ’s avonds goedgemaakt door de hogere score die 316 haalde met precisie schieten met het tennisballen kanon. Extra ingrediënt voor een mooiere knal is zuurstof (100%) uit de reserveflesjes van de chutes.

Wat gebeurde er op Eindhoven? Niet veel, de mannen hadden twee TF’s en één RF tot hun beschikking, en er weinig of niets gevlogen vanwege de crosswind en de natte baan. Er is wat genavigeerd met een drie-shipper door Nederland, verder niet veel meer.

 

14 oktober 1982

De kisten worden overgevlogen via de AWX route. Frank Damen krijgt bij vertrek uit Eindhoven een doosje schoenpoets cadeau, omdat zijn schoenen er zo verschrikkelijk uitzien.

 

15 oktober 1982

De bar vordert snel, de hele bar is gemetseld, alleen nu nog het bovenblad en de tap. De keuken is ook ingericht, het plafond is afgezet met een houten raamwerk, en verder is het een puinhoop van jewelste. Ruud Muyrers vliegt van achteruit een vogeltje uit de lucht en landt op Jever, met René Arns. Ondanks dit ongeplande uitstapje naar het veld in Duitsland, krijgt hij toch zijn Cat 1. Proficiat.

Dirk Radstake vliegt ’s middags nog een tripje, en brengt een bezoekje aan Vlieland. Daar werd hem gevraagd of-ie eventjes een plaatje van de toren kon maken, er waren namelijk enige gasten aanwezig. Na ontwikkelen en afdrukken van de foto’s kon men enige bekenden zien, namelijk C-CTL himself, met zijn gevolg. Grote Schrik. Maar na een telefoontje kwam het bericht dat ze het allemaal prachtig vonden.

 

18 oktober 1982

Er wordt behoorlijk getrokken. De vogels dus. Ook vanwege de marginale weersomstandigheden in Germania zijn we genoodzaakt ons te amuseren in de area Delta. Ja, uren zat, dus hup, volle bakken leegbranden.

 

19 oktober 1982

Pieter heeft z’n dag niet, tien minuten na take-off met een volle bak krijgt hij een birdhit, in de buurt van Zeeland. Na eerst hevig geschrokken de situatie te hebben bekeken, besloot Pieter zich op te laten checken door een F-16 die in de buurt vloog, maar die zag niets vreemds. In de buurt van Volkel brandde hij z’n fuel op, en zette de kist zonder problemen aan de grond. Bij het in taxiën stonden allemaal mensen druk te wijzen op de neussectie, en werd verzocht om toch maar te stopcocken…nogal wiedes, er zat een enorm gat vlak achter de radome, en de stukken blik bengelden erbij. Als die los waren geschoten…

Gelukkig liep het allemaal goed af, de D-8032 heeft een aardige snee in z’n neus, net zoals Pieter na de nodige pilsjes.

’s Avonds werd er ook nog nacht gevlogen, FRG in Duitsland, met targets. Nu heb je tenminste wat te doen onderweg, was het meest gehoorde commentaar.

 

20 oktober 1982

Het is vandaag prachtig mooi weer, in pilot talk, “kastelenweer”. Samen met de ongekende luxe van min of meer onbeperkt vliegen, wordt een massief vliegprogramma afgewerkt. Het is vandaag ook “Spottersdag” op de basis. 450 van die nutten die, als er een kist voorbij taxiet, er 450 plaatjes van schieten. Marijke en ik togen naar de kop van de baan met stickers, speldjes badges en andere prullaria, en dit was binnen twee uur praktisch uitverkocht, alles ter waarde van een slordige F 450,-. Met de gemaakte winst kunnen we eindelijk zelf eens stickers uitdelen als we op vreemde velden op bezoek gaan, zonder dat we dit allemaal zelf moeten bekostigen.

Telefoontje van de Staf in Den Haag, de BDL was er ook bij, die vrijdag en wil ook een printje. Joop Bakker; als hij het lief vraagt, zullen we over ons hart strijken, en krijgt hij er ook eentje.

 

21 oktober 1982

Vandaag drentelt een bezoeker rond op het smaldeel, namelijk ene Willem Helferich, hoofdredacteur van het vriendenblaadje “Onze Luchtmacht”, die ook over de TAM een aardig stukje had gepend over 306. Nu was hij hier op uitnodiging van Dirk Radstake om eens een dagje mee te lopen, om met de opgedane impressies een stukje te schrijven over 306.

Ries Kamperman wordt omgedoopt in Driest Rampenplan nadat hij als eerste van de nieuwe klas een vogeltje doodvliegt, en zelfs zonder het te merken.

 

22 oktober 1982

Pieter Enzerink vliegt lekker door Duitsland, als hij plotsklaps een TF met aan boord Frans van Giersbergen en schrijver dezes in een screaming turn op zich af ziet komen. Pieter selecteert onmiddellijk A/B en gaat de break in, maar ja, een volle bak die net “off pylons” is, wil niet zo best de hoek om, dus was het een koud kunstje voor de TF met nog maar 3OOO Ibs, om de zware RF op te vreten. Afgeplast zien we Pieter met de radio frommelen, en dan klinkt zeer ontstemd over heel Duitsland; “Kan je wel, tegen een volle bak?”. Ja, graag, altijd

Het verhaal heeft nog een staartje, eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat Andre Kivit ook in de buurt zat, en hij kroop achter de TP nog vóórdat we een schot hadden kunnen lossen. Hilariteit alom…

‘s Avonds viert het squadron haar jaarlijkse festijn, wederom in de uitspanning “De Pier”. Er was een groot aantal bezoekers, veel eten, veel drinken, de bloemen smaakten ook niet slecht en verder weet ik niet veel meer, alleen dat om een uur of twee de muziek ophield en de lichten aangingen, tijd om te vertrekken. . .

 

26 oktober 1982

De Ops-officieren hebben een leuk plannetje uitgedokterd. Aangezien we met een boel bommetjes in onze maag zitten, gaan we die binnen afzienbare tijd deponeren op de eilanden, maar eerst, om wat ervaring op te doen, gaan we bij 312 meevliegen, en dan ook met de gun schieten en rockets afvuren.

De deal met 312 wordt een klein uitwisselingsprogramma, want als een 306-er bij 312 een dagje meedraait, komt een van de drietwaalf mannen bij ons ’n tripje RF vliegen, en mag hij wat plaatjes maken…

 

27 oktober 1982

De verbouwing van de crewroom begint goed op te schieten, het plafond wordt wit geschilderd, Ik bedoel dus Bahama’s-beige, en de paal zwart (nou, donkerbruin). Tegeltjes zijn gelegd op het barblad, maar die zijn alweer los. Er stond namelijk bij, dat als de tegeltjes aan het drogen waren, je er niet aan moest komen, en dat kan natuurlijk niet, iedere recht geaarde vlieger moet er uiteraard met zijn tengels aan zitten. Dus de bar is nog niet pilot-proof. Maar alle eerbied voor de harde werkers, het ziet er voortreffelijk uit, vooral nu de vorm er duidelijk uitkomt.

André Kivit gaat met Ferry van der Geest in een TF en Ries Kamperman in een RF naar Ramstein, om eens een kijkje te gaan nemen in de PX, en des avonds vliegt een achttal mannen nacht, tripje FRG met targets.

 

28 oktober 1982

Vandaag is het uitwisselingsprogram met het bevriende strike-squadron begonnen, Toon van der Heiden komt bij ons rekkie-en, en René Arns gaat bij de bommenwerpers bommen werpen. De eerste trip een beetje rusty, maar de tweede sortie scoorde hij Direct Hits’s, en 51% met strafen, terwijl de 312-ers gemiddeld 16% schoten. Ze waren wel stil, en René hoefde geen koffie te betalen.

 

We vliegen, vanwege het weer, allemaal recce-tripjes naar Good ‘Ol England, en omdat we geen goede target files hebben, vliegen we allemaal airfields aan, en die hebben de Britten volop.

Ze zijn ook goed gek, want toen schrijver dezes in de letdown ging naar Coningsby kreeg hij een FRG- of is het FGR? op z’n nek. In ieder geval was het een Phantom, en die ging achter ‘m aan. En boven Binbrook, na “gecleared” te zijn voor een low-level pass, donderden er twee Hunters het traffic pattern uit, om op 250 voet een wilde achtervolging boven het veld zelf in te zetten. Kortom, dolle pret boven Engeland, moeten we beslist vaker doen.

Ondertussen komt Ferry van der Geest met de RF terug uit Ramstein, terwijl Dré en Ries daar nog eventjes blijven wachten vanwege non-feeding tanks.

Gisteren, toen de kisten werden bijgetankt, werd er zo geanimeerd gekletst, dat geen van de drie het in de gaten hadden dat een Yank vrolijk met 45psi peut stond bij te vullen in de TF, zodat de valves dus klem raakten… Het euvel werd alsnog gefikst, en konden ze weer verder richting Volkel.

 

29 oktober 1982

Het weer is langzaam aan het instorten, veel mist, een paar tripjes AWX in de middag is alles wat er gevlogen wordt.

De crewroom wordt steeds mooier, nu is er een pvc-pijp geplaatst om de oude stalen steunbalk, waarin uitsparingen gesneden zijn voor plantjes met verlichting.

De pijp krijgt een giraffe-nek beschildering, die wordt verzorgd door Mouse hoofd van ATC, die vindt 306 nog steeds zijn favoriete squadron…Het einde van de maand is weer aangekomen, dus gaan we op de volgende pagina verder met de exciting maand…November,

 

1 november 1982

Het is weer bevorderingsdag, en ook op het Sqn. zijn weer wat mensen een stapje hoger geklommen in hun rang. Wie zijn de bevorderden, John de Groot, onze HID, is adjudant geworden, Willem van de Biggelaar, onze SAM is sergeant-majoor geworden, Dirk van der Struif wordt overste en Martin Machielsen van de lijn is korporaal der eerste klasse geworden. Zo, staat-ie ook eens in het dagboek, weer een jongensdroom in vervulling gegaan.

Ook op deze dag krijgen wij tegenbezoek van de mensen van “Allewibo”, de zeilschool waar wij in september zo’n fantastisch zeilweekeind hebben beleefd.

 

2 november 1982

Mist, En toch vliegen. De tekening hiernaast geeft een impressie van hoe het eruit zag op minima ‘s…

 

3 november 1982

Dikke Mist. De tekening hiernaast is nog steeds geldig als je er een stuk grijs papier over legt. Omdat de verbouwing van de crewroom bijna klaar is, wordt deze gesloten, de tegeltjes die op het barblad komen moeten namelijk drogen, en dan mag je er de eerste twee dagen niet aankomen, daar ze anders loslaten. En als je tegen een piloot zegt “niet aankomen”, nou, U raadt het wel… Iedereen neemt dus R/V op (roostervrij) en taait af naar huis.

 

4 november 1982

Het blijft mistig.

 

5 november 1982

De alarmlijsten vliegen je om de oren. Nu krijgen we de nieuwste alarmlijst, effectief vanaf vandaag, deze laatste vervangt de vorige lijst, die effectief wordt op 8 november…logisch, he?

 

8 november 1982

John de Groot moet wapens inleveren ter inspectie, en krijgt ze prompt terug omdat ze vies zijn. Heel slim vraagt John of de inspectie de nummers nog weet, nee, dat wisten ze niet, dus pakt John een stel brandschone wapens uit het wapenhok, en biedt deze ter inspectie aan. Zo wordt toch iedereen weer happy.

 

9 november 1982

Onze tweede man van Intell, René Janssen (met twee essen). Wordt met terugwerkende kracht per 1 augustus tweede luitenant. Hij staat nog steeds niet op de plaat, misschien over een maand of twee, met terugwerkende kracht. Toch nog van harte proficiat, René.

 

10 november 1982

Hennie van Weerdenburg is de Wing Ops voor de nacht, en wordt wreed gestoord in zijn nachtrust door een stel buitenlanders. Wilt U zo goed zijn de basis te alarmeren, het is n. l. Taceval.

Weldra rinkelen de telefoons in de wijde omgeving, en de eerste mensen druppelen binnen, en binnen. Een uur na de alarmering is praktisch het hele sqn. compleet.

Met de generatie van de kisten gaat het ook goed, binnen de gestelde limieten worden er zelfs 14 RF’s inzetbaar verklaard. Na deze uitbarsting van activiteit volgt een moment van betrekkelijke rust, en dat wordt aangepakt door maar gewoon door te gaan met net opkalefateren van de paal in de crewroom. Die is mooi geworden, okergeel met donkerbruine vlekken.

Het is nog steeds wachten geblazen op dat andere squadron, iets met bommen of zo. Om elf uur worden de beide squadrons, (311 mocht niet meedoen, maar waren wel solidair, ze liepen ook rond in het gaspak) ontboden in de grote zaal van 311 voor een testje. Helaas geen dia’s, jammer, anders hadden we nog meer punten kunnen halen.

Om een uur of één lokaal was Taceval Fase I afgelopen, en konden we weer terug naar de gewone gang van zaken. Er stonden dus 14 kisten op de lijn, volgetankt en ready to go, dus iedereen vliegen. Het was zelfs schitterend weer geworden, dus was de laagvlakte weer gevuld met 104’s.

 

11 november 1982

312 komt nog steeds regelmatig op bezoek, en de mannen komen erachter dat plaatjes schieten helemaal niet makkelijk is.

En wij doen het nog niet eens zo slecht op de range, raketten gaan niet zo goed, maar strafen des te meer. Alleen Frans van Giersbergen heeft het erg moeilijk, in de mist Vlieland beschieten, zo’n beetje half op instrumenten pitchen en dan nog proberen te mikken ook.

Pieter Enzerink heeft een brilletje nodig, hij ziet een 6 voor een 5 aan. Niet zo erg, denkt U, koersje 035 of 036, nee, 5 of 6 G. Dat is namelijk wel een groot verschil.

Freek wint zijn eigen trofee terug door met het Fiatje (dat rooie ding dat Frank had) brokken te maken. Weer was Pieter het kind van de rekening die dacht minstens dat ik hem probeerde te vermoorden. Afijn, Fiatje in de prak, Freek balen. Frank ook.

 

12 november 1982

De bar is bijna klaar, vandaag wordt het allemaal schoon gemaakt, de crewroom wordt ook eindelijk schoongemaakt, schilderijtjes worden weer aan de muur opgehangen, de vloer wordt geboend, kortom, het ziet er allemaal weer wat leefbaar uit. De grote genie achter dit alles, Mike Laning, is er niet, die draait momenteel een lange cursus van vijf weken, die schuilgaat onder de naam Rapid Runway Repair, met de nadruk op Rapid.

 

15 november 1982

Freek mag ook schieten, en doet dit meteen resoluut door zijn rockets af te vuren op de toren i.p.v. het desbetreffende target. Na deze escapade mocht hij van de range officier ook niet meer strafen. ’s Middags onder een andere callsign naar de range., de stem iets verdraaien en toen mocht hij wel. Nou de resultaten waren er niet naar, het eiland was wel geraakt.

Frans van Giersbergen en Henk de Waard, de twee jongst getrouwde makkers van het squadron, gaan overnight naar Fürstenfeldbruck (in 1 een keer goed) en nemen een kijkje in München. Heel toevallig vinden ze daar exact dezelfde giraffe zoals in de crewroom staat, en die kost in Duitsland DM 2552.00

 

16 november 1982

De Kolonel wordt boos op ons tijdens de briefing. “Geef die man ook eens een kans om zijn briefing af te maken” Die man, was Henk Baron. Het wordt trouwens toch slecht weer…

‘s Avonds is er een feestje ter gelegenheid van de heropening van de crewroom. Druk bezocht, en erg gezellig. Het lag in de bedoeling te gaan nachtvliegen, en na afloop een gezellig biertje te drinken, alleen vanwege het weer (40 knopen wind) begon het feest al om kwart voor vijf.

André Kivit vindt, na kritisch de bierplaat bekeken te hebben, dat hij er veel te weinig op staat, dus schrijft hij zich er maar bij, niet een keer, maar een keer of drie. Ja, geen spa voor Dré vanavond, dat begrijpt u wel.

Hein Gorris en vriendin Det, schenken de crewroom een vogel, een soort dwergpapegaai. ‘t Beest heet Kip, de Latijnse naam laat ik maar achterwege. Wie de Latijnse naam wel wist was een Engelsman, die samen met drie collega Jaguar-vliegers op Volkel overnachtte. Ze vielen meteen met hun neuzen in de spreekwoordelijke boter, eerst bij 306 borrelen, en morgenavond in de mess Ladies social.

 

17 november 1982

Vandaag is Duitsland gesloten, dag der Bezinning of zoiets, dus gaat iedereen navigeren in de Benelux en Noord-Frankrijk.

 

18 november 1982

Vanwege het bar slechte weer elders, gaan we AWX-en. Hein Gorris baalt ervan, en gaat bellen met Dutch Mill, Valkenburg en Amsterdam, en regelt het zo, dat hij een Low-approach kan schieten op Schiphol. Nou zegt hij wel dat hij daar is geweest, en hij heeft ook gefilmd, maar vergat de override switch te gebruiken, dus is er geen bewijs. Niemand gelooft hem, Hein dus hevig ontdaan.

 

19 november 1982

Kastelen weer in de laagvlakte, alleen staat er een behoorlijke puist wind. Leuke afsluiting voor de week, en de meeste kisten blijven heel. Misschien kunnen we de extra uren toch nog in hun geheel opmaken…

 

22 november 1982

Het is weer maandag, desondanks de sombere aanvang van de dag is de meteo optimistisch over het te verwachten weer, en voorspelt goed vliegweer in het noorden. Joost Steenbergen meent dan dat ook het zuiden goed moet zijn, en vertrekt vol goede hoop naar Frankrijk, de vliegbasis Strasbourg in het bijzonder. Daar aangekomen doet hij zich tegoed aan de “knoflookbeestjes”, zoals Joost dat plastisch weet uit te drukken, en keert in de loop van de middag weer terug, maar minder snel dan de heenvlucht, in de Eiffel liep hij grandioos vast en had, naar zijn zeggen, minstens drie kwartier rondjes gevlogen, eer hij de een of andere controlling agency “aan het touw” had.

De drie aspirant-ops vliegers, Ruud Muyrers, Pieter Enzerink en Theo Kustner, zijn dik aan de studie, en zijn niet weg te slaan uit het Nav hok vanwege planning excercises enzovoort.

Hennie van Weerdenburg toont zijn schutterskwaliteit door iets van 50% (neem me niet kwalijk als het meer is) te strafen, dit deed 312 toch wel hoge ogen opzetten. Ook heeft Hennie voor het eerst 45 graden dive-bombing gedaan, en heeft daarbij het eiland nog geraakt ook.

 

23 november 1982

Er is weer iets nieuws verschenen op het squadron, en wel in de vorm van een kopieer machine, ’t ding kan nog verkleinen ook, en Frank Damen (lui als ie is – niet slaan, Frank) kopieert de run-ins op handig formaat, spaart vouwen en er hoeft niet gestuft te worden ook.

Pieter Enzerink heeft het rijtje afgewerkt (planex, dia’s, praatje met Dirk en Koos) en vliegt zijn ops-test, ’t Gaat kennelijk goed, na afloop verschijnt z’n naam op de bierplaat. Nu is ook hij een operationele recce-vlieger, maar hij weet het nog niet, want officieel is hij pas per 1 jan 1983 operationeel. Dat heeft te maken met vakantie, Kerstmis, 5% bezetting, kortom, hierover later meer.

De F-16 op deze basis zorgt weer eens voor consternatie. De EPU slaat plotseling aan, en dat schijnt niet te mogen. Dus wordt 1 km rond de kist afgezet, niemand daar in de buurt komen, het safaripark is afgezet, alle kisten die airborne zijn moeten op de cross-lijn parkeren. Juist op dat moment wordt Active Edge fase 1 afgekondigd, en kunnen we GVD niet bij de kisten komen. Fase 1 houdt in dat er binnen 24 uur alarm mag verwacht worden.

 

24 november 1982

06.00 is het zover, voor de zoveelste keer deze maand alarm. Ditmaal is het de soepele oefening Active Edge, het verloop is inderdaad soepel, wij hadden binnen de kortste keren 13 kisten inzetbaar. Die moesten uiteraard opgevlogen worden, dus was het druk in de laagvlakte. Ferry van der Geest gaat in de buurt van Valkenburg kijken, en stuit daar op een Orion, en maakt de eerste plaat van die kist. Frans Immens, die zoals iedereen weet een beetje kippig is, wordt geplaagd door hem een mini MRF’je te geven (reductie kopie van een reductie kopie van een reductie kopie van het origineel), Na veel turen geeft hij het op, maar vraagt wel of ook de kist op die schaal zou zijn.

Tijdens de lunchpauze worden op Ops de vreemdste conversaties gehouden:

Hennie van Weerdenburg: Geen soep?

Henk Vaags: Ik heb er mijn neus boven gehangen, maar de soep was bedorven, en deze ligt nu in de vuilnisbak.

Hennie: Volgens mij was-ie wel goed, waar is die vuilnisbak?

Henk: Oh, die is al leeggegooid

Hennie: GVD, heb ik geen soep vandaag

Dit slaat werkelijk alles, volgens ons was Hennie in staat geweest om de vuilnisbak om te kieperen om zijn soep te redden.

Hennie (ja, alweer) heeft het benauwd, of beter gezegd, voelde zich beklemd en de atmosfeer was drukkend. Wat wil het geval? Tijdens een routine take-off ging, de cabin pressurization als normaal werken, alleen, omdat achteraf bleek dat er een klep verkeerd stond, bouwde de druk zich op naar min 18.000 voet. Au, au m’n oortjes. Hennie boos, ROH/S ingediend, met rooie oortjes naar de MGD gegaan waar geconstateerd werd dat het trommelvlies net niet stuk was gegaan. Hennie zegt dat dit zijn jaar niet is, de hele tijd 104 gevlogen zonder enig probleem, en nu dit, het vierde ernstige voorval voor hem dit jaar.

 

26 november 1982

Dirk Radstake komt met somber nieuws rond de uren. Het blijkt dat onze spaarzucht niet wordt beloond, door consequent (moeilijk woord) optimaal gebruik gemaakt te hebben van de beschikbaar gestelde peut konden wij nog 400 uur produceren, maar de luchtmacht zegt, ha fijn, 200 kuub bespaard, da’s mooi meegenomen, 306 bedankt, Reken, reken, 160 uur over 20 man, de jonge mannen iets extra, nou nog twee tripjes vliegen en we hebben het weer gehad voor het jaar.

Om terug te komen op de operationele toestanden rond Ruud, Theo en Pieter, vanwege het schamele uren bestand worden zij pas officieel per 1 januari Ops, dit i.v.m. de periode Kerst-Nieuwjaar.

 

29 november 1982

Het begint eindelijk herfst te worden, koud, gure wind, beetje nachtvorst en vooral niet te vergeten de voor dit seizoen onoverkoombare mist. ’s Ochtends, als het rond een uur of acht gaat schemeren, loopt het zicht al snel terug beneden vliegbare waarde, met als gevolg dat we weer een dagje fijn nietsdoen.

 

30 november 1982

Tijdens de opklaring weten Frank Damen en Berry Aarts airborne te komen, en zetten koers naar Noorwegen. Daar is het weer beter. De pitot-boom van Frank’s kist mistte op een haar na de tiptank van de krat van Berry.

 

1 december 1982

Ja, het wordt weer winter, de maand december, de maand van Sinterklaas, Kerstmis en rotjes is weer aangebroken. Hans Bluemink heeft de hele basis zowat uitgenodigd om een pilsje te komen drinken op de 22ste vanwege zijn dienstverlating.

René Arns vraagt of er ook varkens op zijn afscheidsfeestje komen, aangezien Hans uit een boerenfamilie stamt. Ja, zegt Hans, ik heb alle vliegers uitgenodigd.

 

Wie trouwens ook uitgenodigd was vandaag, is de goedheiligman uit zonnig Spanje. Omdat Volkel geen haven heeft, kwam de Sint met een wentelwiek. Begeleid door twee Pieten, die er verdacht bekend uitzagen, kwam de Bisschop van Mira cadeautjes strooien onder de grote en kleine kinders van het squadron. Zo kreeg “Fredje” van Heukelom een zakspiegeltje als back-up back-up systeem, als alles gejam’t wordt, en Hansje en Mikeje (de sergeanten Bluemink en Laning) een knutseldoos, zodat ze in hun vrije tijd ook konden aanmodderen, en “Joopje” (C-306) kreeg een klok inclusief bijgevoegd gedicht.

2 december 1982

Eindelijk wordt de buitendeur voorzien van een dichtmaakmasjien, zo’n zuiger die automatisch de deur achter iemands luie achterwerk dichtdoet. Dat maakt veel mensen blij…

 

3 december 1982

Zoals elk jaar, komt ook deze keer de Sint ‘s morgens vroeg in de ochtendbriefing. Net toen de meteo sprak over “pepernoten uit het oosten” werd deze bestookt door een regen noten die uit de 306 hoek kwamen.

Ook werden hier en daar presentjes uitgereikt, Hein kreeg een poster van een KLM jumbo, en de VVA kreeg van ons een gloednieuwe kwartsklok, omdat we het beu waren dat elke keer gezegd werd; de klok loopt voor of achter. De dag van tevoren hadden enkele maten de oude klok alvast met explosieven op scherp gezet, en met een lange stok met aansteker stak Hein de lonten aan. Tijdens het voorlezen van het gedicht door VVA-chef Tom Manders begon de klok eerst te roken, om dan met een luide knal kapot te vallen op de grond, onder het verbaasde oog van het aanwezige publiek. C-VVA had nog niks in de gaten, pas toen hij het cadeau openmaakte begon het te dagen.

De rest van de dag wordt doorgebracht met briefings en filmpjes kijken (nee, geen vieze, maar films over SAM’s) Fred moet aan de telefoon komen, maar hij zegt: Kan niet, is niet belangrijk, laat maar terugbellen. Ja, maar er zit een tripje F-16 aan vast. Zoefff, weg is Fred, zijn schaduw had moeite om hem, bij te benen. Een uurtje later is Fred weer terug, de kist had een ground-abort.

Joop Bakker en Hein Gorris lopen de St. Nicolaas cross. Op een gegeven moment hoort Joop: “Majoor, als u niet harder loopt, wordt U nooit overste…”

 

6 december 1982

Hans Smeets, onze Meteo-man, heeft gisteravond lekker gegeten; het hele Nav hok was vergeven van een enorme knoflookkegel, die je tot bijna in de gang kon ruiken. Johnny de Groot is weer terug van ziek thuis, en wordt weer hartelijk verwelkomd.

De Kerstkaarten zijn klaar, ze zien er leuk uit. Dat vinden veel mensen ook, ja, nu willen ze wel kaarten bestellen, maar helaas, op is op.

Fred van Heukelom vertrekt richting Soesterberg, om daar in een F-27 te stappen die hem en enkele mede EOV-ers naar Ramstein zal brengen, om aldaar een symposium over het EOV gebeuren te gaan volgen. Of is het bezoeken? Enfin, op bezoek gaat hij in ieder geval bij onze oude squadron commandant, Eduoard Schuk. Sduward? Ed Schuckman.

’s Avonds jeneverkruizen social, niks aan, niemand van ons in de prijzen. Wel veel maten uit Leeuwarden op bezoek, dus werd het toch nog gezellig.

 

7 december 1982

Mist en aanverwant slecht weer.

 

8 december 1982

Er klopt iets niet, de lucht is blauw en er staat een gek geel ding in de lucht, zou het misschien mooi weer zijn? Inderdaad, en meteen wordt het vliegprogramma op volle toeren gezet, we vliegen deze dag 23 RF sorties en 2 TF sorties.

 

9 december 1982

Iedereen mag wederom vliegen, maar het weer is toch iets minder dan gisteren, er zijn heel wat dikke kneiters van buien, dat maakt het geheel wat interessanter. Jeroen moet de NF-5 in regenboogkleuren op de plaat zetten, alleen was het machien niet op de afgesproken plaats in de area Delta, maar stond op Gilze. Geen probleem, dan maken we maar een foto op de grond.

Ja, zegt Gilze, cleared for the recce-pass op 1000 voet. Roger, zegt Jeroen, leaving voor Volkel.

Onze Kip mag ook vliegen, alleen zijn landingsplaatsen zint het crewroom personeel niet zo, Kip heeft de neiging om neer te strijken op hoofden, en dan bij opstijgen iets achter te laten. Hennie van Weerdenburg doet panische pogingen om dit te voorkomen, tot algemene hilariteit en vermaak.

 

10 december 1982

De nieuwe stickers ten de luchtmacht zijn uit. Dit zijn de eerste twee van een serie van twintig beroemde jetvliegers.

De dag wordt doorgebracht met wat briefings, en ’s middags worden er wat airtasks gevlogen, met als doel SHAPE of is het 2ATAF, waar buiten een aantal Russische tanks staan opgesteld.

 

13 december 1982

Henk en Frans vertrekken vandaag naar Alconbury maar of ze weg mogen is een tweede gezien de mist die ons weer teistert. Zo rond een uur of tien krijgen ze dan toch toestemming en vertrekken in westelijke richting.

 

14 december 1982

De mist van gisteren besloot om weer een beetje op te trekken niet al te veel maar genoeg om enkelen onder ons weer wat enthousiast te maken, zo zelfs dat de bierplaat weer wat voller werd: Theo 6.1 G en Fred 5.7 G.

 

15 december 1982

Enkele lieden van Babov overvielen het squadron geheel onverwacht en wat er toen gebeurde kende z’n weerga niet. Ze hadden blijkbaar ergens iets gehoord over de pas afgeronde verbouwing van onze crewroom, en ze kwamen nu zelf maar eens kijken of het allemaal wel “netjes” gebeurd was. Binnen een half uur hadden de heren zich niet al te populair gemaakt bij Joop en helemaal niet bij Mike die bij wijze van spreken door de maten “gebonden” moest worden omdat hij bijna het hoofd van de BABOV achter de verwarming wilde plakken. Kortom, de heren van de BABOV hadden behoorlijk wat commentaar op het geheel, en hadden bovendien nog het lef om een stuk overgebleven jute van het plafond in de fik te steken om daarmee aan te tonen dat dat brandbaar zou zijn. Toen de heren na een tijdje weer afdropen werden de gemoederen snel gesust. We wachten wel af wat ervan komt.

Tevens was Freek vandaag voor het laatst vrijgezel en dat werd s’ avonds zeer uitbundig gevierd.

 

16 december 1982

‘s Morgens was er niet zo gek veel te doen daar iedereen nog herstellende was van Freek zijn vrijgezellenavond. Verder doet Kip tegenwoordig ook al aan ACT of liever gezegd BFM, want hij is nog in een beginnend stadium. Hij probeert al quarter-attacks uit te voeren maar zijn yo-yo’s zijn nog steeds u/s. ‘s Avonds gaat iedereen naar Freek z’n receptie in Oss.

 

17 december 1982

Het probleem van de “uren” wordt nu echt actueel. Alleen de jonge maten hebben nog wat uurtjes terwijl de rest tijd vindt voor andere zaken. Zo wordt het plan geopperd om ons squadron jubileum, volgend jaar, te doen vergezellen van een gigantische 104-meet. Elk NATO squadron dat met de 104 vliegt stuurt een afgevaardigde met een 104 natuurlijk en het zou een geweldige stunt zijn om de hele zaak in de vorm van een zesendertig-shipper over de open dag in Deelen te sturen. Verder worden er nu al kleuren schema’s ontworpen voor de jubileum 104’s van 306.

‘s Avonds is het candle light dinner in de mess.

 

20 december 1982

Het werd vandaag een zeer stille maandag. Alleen de jonge maten vlogen nog wat. De enige die nog vlieguren genoeg heeft is Kip, al maakt hij er dan geen dankbaar gebruik van.

 

21 december 1982

Een historische dag vandaag want ergens in een la in Zeist werden nog vijftien uren gevonden en daar werd natuurlijk gretig gebruik van gemaakt vandaag. Misschien dat er in een andere la nog een paar uurtjes liggen, want wij weten er wel raad mee.

 

22 december 1982

Fred trekt vandaag legaal negen G in een F-16 van 311 en hij was er wel over te spreken. Over de pijn in zijn rug die hij ervan overhield was hij minder te spreken. ‘s Avonds vierden we het afscheid van Hans Bluemink en Harry van Oort van 311.

 

23 december 1982

Iedereen herinnert zich nog wel dat er op 10 december jongsleden een soort van competitie was wie de beste foto kon maken van een aantal Russische fop-tanks in de buurt van 2-ATAF HQ.

Wel, 306 won dus de prijs, in de vorm van één riante fles wijn. Het probleem is nu dat die ene fles over de vier participerende vliegers, het waren er trouwens maar drie, (Jeroen, Henk en Freek), verdeeld moest worden. Aangezien Freek een ground-abort kreeg, hoeft deze fles alleen nog maar in twee stukken gehakt te worden.

Verder was er vandaag de jaarlijkse squadron-club vergadering en daar is weer het nodige besproken. De notulen werden snel afgehandeld, doch men bleef hangen op een nogal heet hangijzer; moet de squadron-club worden opgedeeld in een aantal kleine clubjes, of niet?

Gelukkig vond de meerderheid van niet, dus werd dat voorstel snel afgestemd, trouwens was het goed dat er tijdens de vergadering niet gecheckt is wie er nou wel en wie er nou geen lid is (stemrecht) van de club, want ook de commandant dacht dat hij lid was maar achteraf bleek dat hij niet als zodanig geboekt stond.

 

24 december 1982

Frans Wouters, Intell, heeft tot grote verbazing van Henk en Jeroen, de gewonnen fles wijn opgezopen.

Er werd vandaag niet gevlogen, de reden is bij iedereen nu zo langzamerhand wel bekend…de uren zijn nu echt op. Veel mensen gaan met kerstverlof, want de volgende week is er toch niet veel te doen op het squadron.

 

27 december 1982

Het is ontzettend stil op het squadron, nou ontzettend?

 

28 december 1982

Diegenen die vandaag aanwezig waren zaten met de nog volgegeten buiken van de afgelopen kerstdagen, te luisteren naar een zeer interessante briefing, gehouden door Jerry Pook, over de Falkland oorlog. Zelf moest Jerry helaas een keertje uitbalen, maar dat liep gelukkig goed af.

 

29 december 1982

Wij vragen ons af of het leven in het Noorden des lands inderdaad al op veertig voet begint. Even nog een aanvulling voor diegene die inderdaad niet weet waar het hier om gaat. Vandaag hoorde een Leeuwarder vlieger, tijdens een low-level tripje in Zuid-Duitsland een enorme ‘dreun’ en vroeg daarop direct aan z’n Bravo of hij soms ook vogels had waargenomen, waarop deze droogjes wist te melden dat hij wel een paar hoogspanningskabels voorbij had zien komen.

 

30 december 1982

Op heel Volkel valt vandaag weinig activiteit te bespeuren. Iedereen zit zo’n beetje z’n laatste uurtjes van het jaar uit. Verder wordt er hier en daar nog een beetje gesport (ook met de kaarten). Ook werd er nog een nagekomen telegrammetje gevonden (zie links) …mocht de BABOV ooit een bekwame “graaf-machinist” nodig hebben dan kunnen ze de onze misschien wel lenen.

 

31 december 1982

Oudjaars dag.

error: Copyright protected
Scroll naar boven