Dagboek 1984
GELUKKIG NIEUWJAAR.
Ik wilde als eerste daad van het nieuwe dagboek overgaan op de samenstelling van 306 op 13 januari 1984, de dag waarop Matt van Rijswick het commando overnam van Joop Backer in een koude en tochtige shelter.
306 Tactisch Fotoverkennings Squadron.
Commandant:
Ops Officier:
Oudste vluchtcommandant:
Overige vluchtcommandanten:
Maj. Matt van Rijswick
Kap. Dirk Radstake
Kap. Piet Jansen
Kap. René Arns en Elt. Fred van Heukelom
De squadronvliegers: Elt. Pieter Enzerink, Theo Kustner, Freek Willekens, Henk de Waard, Frans van Giersbergen, Ruud Muyrers, Ferry van der Geest, Berry Aarts, Ries Kamperman en Ad Segers.
Boven de sterkte geplaatst: Kap. Andre Kivit, Frank Damen, Elt. Hein Gorris en Joost Steenbergen.
Intell: Maj. Henk Reuvers (KL), Tlt. René Janssen en Wiebe Wiersma, Sgt.1 Mike Laning, Peter Blonk, Frans Wouters, Lub Gringhuis, Leo van Oostende, Dick Hoed, Klaas de Zwart, Martin van Mil en Han van Hien.
Ops en Nav:
Lt. Adjudant:
HID:
HAENO:
MFPU:
Recce: Adj.
Hangaar:
Kpl. Peter Latumanuwij, David Derksen en Sld. Alex Hommes.
Sgt.1 Marijke Cornelisse
Adj. John de Groot
Elt. Jan HartsLijn: Adj. Mario van Brakel, Kees Vonk, Jan Weijers
Adj. Joop Waardenburg
Sjef Klören en Willem Hanegraaf
Adj. Bertus Kreutzberg
Niet geplaatst bij 306, wel altijd aanwezig zijn Herman Elbers (para), Hans Smeets en Willem v.d. Biggelaar, Frans Pluym (meteo) en Wim de Bijl (Ops).
2 januari 1984
De eerste werkdag van 1984 – Big Brother is watching you.
De IMQT-fase van enkele mensen is hier aangevangen, voorheen zaten ze allemaal bij 311.
Na een paar maanden van aftakeling begint 306 weer op te fleuren, er heerst weer activiteit in NAV, op Ops, en zelfs Intell maakt weer geluiden!
Er zijn gisteren uiteraard wat mensen bevorderd, met name Ferry van der Geest, Berry Aarts, Ruud Muyrers, Ad Segers en Ries Kamperman. Allemaal eerste luitenant. Alleen was de Koninklijke Beschikking nog niet binnen, dus mochten ze de strepen nog niet dragen.
Jeroen Ophoff dagen zijn op 306 zijn geteld, binnenkort vliegt hij zijn afscheidstrip en mag de resterende tijd zijn contract uitdienen op Eindhoven, als HK Test Vliegen NF-kots. Hij mag geen omscholing F-5 volgen, daar hij geen twee jaar operationeel op dit type kan vliegen, dus krijgt hij een “refresher” op zo’n gebakje. De wegen van de Luchtmacht zijn ondoorgrondelijk.
4 januari 1984
Schrijver dezes is pappie geworden van een zoon. Halsoverkop moest hij uitgerekend op de allerlaatste dag van de F-16 conversie op Leeuwarden terug naar Oss. Daardoor heeft hij alle “shit” gemist die over zijn cursusmakkers heen is gegoten naar aanleiding van het afscheidsfeestje op Leeuwarden. Over een ding was de cursus het roerend eens, de kapitein Radstake is verantwoordelijk, dat stond op het aanvraagformulier om het feestje überhaupt te mogen houden.
Koos van de Watering is aan overplaatsing toe, en krijgt te horen dat hij toch op Volkel kan blijven, en wel in de functie van Wing Intell. René Jansen neemt de Intell sectie op het squadron over, bijgestaan door de nieuwe man Wiebe Wiersma. Een echte Fries, niemand hoort iets van hem, heel erg stil. Hij mist het landschap, de wind etc, die de F-16 cursus met een diepe zucht van verlichting achter zich heeft gelaten.
6 januari 1984
Roel Jensen en Jeroen Ophoff vliegen hun allerlaatste tripje RF-104, en wat was het pokkenweer.
De geplande low passes kwamen niet helemaal uit de verf, de receptie daarna wel. Roel vertrekt binnenkort naar Soesterberg om daar lange rechte lijnen te mogen boren, en Jeroen gaat, via een ommetje naar Melbourne om daar voor de Uiver een potje te trommelen, dan naar Eindhoven voor het F-vijf gebeuren. Tijdens die afscheidsvlucht bleek na berekening in twee kisten 5700 uur jet ervaring te zitten, waarvan 4600 op de 104.
9 januari 1984
De week vangt aan voor de nieuwe F-16 mensen met briefings, de ouderen hakken wat rond in de TMA. Het is weer gezellig druk op het squadron, veel mensen maar helaas zijn we beperkt voor wat het aantal beschikbare vliegtuigen. 311 heeft prioriteit, dus mogen wij per wave maar vier kisten hebben. Dit blijft zo tot halverwege mei, dan zit 306 weer in de lift om vervolgens in oktober de operationele status te mogen behalen.
Ook de Peel Air Base is weer in opspraak, René Arns wordt belast met de functie van project-officer de Peel, en is regelmatig op allerhande vergaderingen. Nou, dat belooft wat, De Peel wordt weer een rasechte basis, de bunker wordt gerenoveerd, de baan krijgt een nieuwe toplaag, de infrastructuur wordt aangepast aan de F-16 Operatiën, kortom, de miljoenen vliegen ons om de oren.
Op de foto Rene Arns, keurig op de plaat gezet door Matt van Rijswick.
10 januari 1984
Met het vliegtuigbestand van één dual en drie singletjes wordt driftig gevlogen. Het weer laat ons nog niet in de steek, hoewel de goed weer periode snel haar einde nadert, er zijn voorspellingen die er niet om liegen.
Atze Atsma krijgt te horen dat zijn IMQT erop zit, en verdwijnt stilletjes naar 311, om daar wat squadron ervaring op te doen alvorens naar Leeuwarden te vertrekken om als zandzak te fungeren bij de TCA.
Ook Fred van Heukelom en René Arns zijn klaar met hun IMQT, en worden aangesteld als supervisor -om ook als zoutzak te fungeren in de backseat van duals- en als aanvulling voor het ready-team. Dit laatstgenoemde team staat onder leiding van overste Bart de Jongh, aangevuld door Jan Jeurninck en Harry van Duren, mannen die een illustere carrière hebben opgebouwd op Volkel. Als oud-Volkel mensen voelen ze zich ook danig op hun plek hier, alleen het feit dat ze op 306 zitten schijnt hun een ietwat dwars te zitten. Kop op, mannen, zo erg is het nou ook weer niet, en stilletjes moeten ze dit toch wel toegeven.
11 januari 1984
Matt van Rijswick, onze nieuwe aanstaande commandant, is druk in de weer om de zaken van Joop Bakker te inventariseren en na te kijken, alvorens het commando van dit clubje onverlaten over te nemen.
De 104 makkers boren er lustig op los, Frank Damen is weer terug uit Leeuwarden want daar is hij nu ook weggetrapt, aangezien de 104 Tow-flight nu definitief is opgeheven. Dus mag Frank hier nog een poosje rondvliegen, alvorens naar de KLM te verdwijnen, samen met Dré Kivit. Hein Gorris gaat per september de dienst uit, Jeroen Ophoff weg, Hennie van Weerdenburg naar de wing, 306 krijgt een heel nieuw gezicht. Tevens worden in juni een tweetal nieuwe mensen verwacht, dus kunnen we eindelijk weer eens spreken van jonge punken, en hebben we weer wat om tegen aan te z…
13 januari 1984
Zoals al eerder stond vermeld werd 
vandaag het commando van 306 Squadron overgedragen aan majoor Matt van Rijswick. Hij is geen onbekende voor het squadron, velen herinneren hem nog als Ops officier voordat hij naar de Staf moest. Tijdens zijn verblijf in Den Haag kwam hij toch regelmatig gastvliegen, zodat het reilen en zeilen van het squadron tot op de dag van vandaag hem niet totaal onbekend was. Na een korte inwerkperiode moeten we onze commandant alweer missen, want hij gaat samen met Ries Kamperman en Ad Segers de F-16 conversie volgen op Leeuwarden, beginnende in februari.
Tijdens zijn speech als nieuw commandant kon Matt van Rijswick ook de kersverse eerste luitenants feliciteren met hun bevordering, aangezien het Koninklijk Besluit net binnen was gekomen. De receptie verliep ordelijk, er ging niet veel kapot. De scheidende commandant Joop Bakker bood het squadron een mooi schilderij aan van een RF-16 en RF-104, geschilderd door Cees van Gastel. Het is te bewonderen in de crewroom, naast de vitrine met schaalmodellen van de verschillende vliegtuigtypes die 306 heeft gehad.
We wensen namens deze wijze Matt van Rijswick veel succes met zijn nieuwe aanstelling als commandant, en wensen Joop sterkte met zijn nieuwe staffunctie op CTL.
16 januari 1984
Om negen uur staan er twee F-27 vliegtuigen gereed: één voor de normale dienstreis richting Leeuwarden, de andere voor een iets ander soort dienstreis, en wel een vlucht naar de Zuid-Duitse basis Lechfeld.
Het was een kleurrijk gezicht op de cross-lijn; een twintigtal in vrolijke kleuren uitgeruste mensen werd waargenomen en die stapten vervolgens in deze laatstgenoemde Friendship, compleet met skibrillen, mutsen, de lange latten zelf en meer attributen die onmisbaar zijn voor een week skivakantie, ik bedoel natuurlijk wintersurvival. Deze survival cursus is een uitvloeisel van de laatste rotatie naar Lechfeld, waarbij 306 uitgenodigd was om op kosten van de Luftwaffe een week te mogen vertoeven in een berghut bij Obersdorf, om zodoende wat ervaring te mogen opdoen in de vorm van overwinteren. Deze uitnodiging werd natuurlijk met beide handen aangenomen, maar twintig plaatsen vullen bleek een probleem, daar de Leeuwarden gangers geen vrij konden krijgen van hun drukbezette vliegprogramma. Ook organisator René Arns kon ter elfder ure niet mee vanwege zijn verplichtingen op ’t squadron, dus gingen er twee neuzen van 312 mee, een burger (Hans van der Werf) en 311 indiaan Atse Atsma (een natuurtalent op ski’s, bleek later, net zoals Pieter Enzerink die ook nog nooit had geskied. Theo Kustner zou ook meegaan, ware het niet dat hij tijdens het weekeind wat onstuimig van een glijbaan was gelazerd in een bungalowpark van Sporthuis Centrum, met als resultaat een stel gekneusde ribben.
18 januari 1984
Tijdens een BFM missie trekt Grin
(Theo Kustner) zodanig veel G dat zijn gekneusde rib plotsklaps zeer pijnlijk wordt. Krimpend van de pijn wordt Theo naar de MGD vervoerd, men dacht al aan een gebroken rib. En ja hoor, na enig geprik van dokter Jan Aghina was de uitslag een gebroken rib. Hilariteit alom, maar Theo voorlopig eventjes uit de running totdat zijn rib weer wat beter wordt.
We horen dat een 311 bak een motor heeft opgeblazen (letterlijk) doordat de seal van de fan plotseling loskwam en met fanbladen en al eruit gespuwd werd. Het gebeurde gelukkig op de grond.
19 januari 1984
We zien vandaag een anoniem videofilmpje van een tracking gun shot op 500 voet. Door “over eagerness” van de mensen in de BFM/ACT fase moet hier danig voor uitkeken worden, en is dit een reminder voor iedereen om ondanks de elektronica en de fabelachtige performance van de F-16 toch op zijn hoede te zijn voor basic errors en gevaarlijke situaties.
’s Avonds tijdens het nachtvliegen gebeurt er iets wat met het bovenstaande te maken heeft, twee kisten callen op ’t zelfde moment initial, de een kijkt of ie de andere kan zien, de toren heeft niets in de gaten en vraagt voor een early break voor de eerste kist, om zodoende wat spacing te kunnen krijgen. Afijn, Pacman (Hennie van Weerdenburg) gaat de early break in, terwijl een 311-klont ook de break in gaat, maar wel vanuit de andere richting.
Wat was er nou gebeurd, de hele dag was er vanaf de 24 gevlogen, alleen tijdens het nachtvliegen werd de baan gedraaid. Hennie vloog wel initial 06 aan, maar de andere partij had nog kennelijk wat moeite met luisteren en vliegen tegelijk, dus ging die gewoontegetrouw naar initial 24.
De toren verklaarde overigens nooit eraan gedacht te hebben dat die andere kist van de andere kant zou komen, en zei dat het inderdaad er erg close uit zag.
20 januari 1984
De “survivors” komen terug en uit hun verhalen bleek een ding, beslist voor herhaling vatbaar. De mannen en dame waren bijzonder enthousiast over de opvang en organisatie van de Duitsers, de kwaliteit van de hut, het weer, het skigebied, kortom was het geheel een daverend succes!
23 januari 1984
De meteo voorspelde sneeuw van het weekeind, en waarachtig, dit klopte zowaar. We worden onthaald op een flink pak sneeuw van een centimeter of tien. De enige sortie van de dag, om te laten zien dat we ook met sneeuw kunnen vliegen, is een TCA kist die naar Leeuwarden vertrekt.
24 januari 1984
Wederom sneeuwt het, maar toch vliegen we twee sorties.
25 januari 1984
Het was erg triest gesteld met de meteo. Om negen uur werd over de basisomroep verteld dat het erg veel zou gaan sneeuwen, minstens een centimeter of vijf, als het niet meer zou zijn. Het zou om een uur of elf beginnen. Dus werd het vliegprogramma volledig gecancelled, de kisten de schuur in. En het wachten op de sneeuw. En we wachtten, en het werd twaalf uur, het werd één uur, twee uur, en eindelijk om drie uur werden wat minuscule sneeuwvlokjes waargenomen. En dat was alles. Tjonge, wat waren we weer afgezeken, als dit eerder bekend was enzovoort, enzovoort …
Bij de foto: Het was 25 januari 1984….op een koude dag de eerste F16 solo na 5 tripjes in een dual. Een aparte ervaring…”We eat them all” was de slogan van de TCA, met de bekende haai op de staart. Een wapen wat overigens nooit echt erkend werd door de KLu.
26 januari 1984
Back to normal, het dooit en we vliegen weer. Tijdens het avondvliegen raakt 50% van de geplande sorties airborne (twee stuks), JJ Jeurninck en Joop Bakker’s kist weigert een volledige flight control self test te doen en laat zijn Jet Fuel Starter spontaan verbranden. Fred van Heukelom had FLCS problemen. Maar dat was niet erg, het zou toch zijn derde tripje van de dag worden, dus over weinig vliegen behoord hij niet te klagen.
30 januari 1984
We krijgen vandaag een nieuwe Chef Vliegdienst. De overname geschiedt in hangaar 3, maar voor de overdracht is er een schermutseling in de kleedruimte van het squadron. Tijdens wat heen en weer gegooi van PSU-artikelen krijgt Pieter Enzerink een klerehangertje op z’n bol, en wel met dusdanig veel energie dat de dokter Jan een kleine, lichte schudding constateerde. Van hersenen was geen sprake…
31 januari 1984
Pieter ziek thuis, last van zijn schudding. René Arns met ’n F-16 met een tas met skispullen aan boord, Ries Kamperman en Joost Steenbergen in een F-104 met elk 1 ski aan boord vertrekken richting Lechfeld om een paar ski’s en een tas abusievelijk meegenomen spullen terug te brengen.
Je had die gezichten van die Duitsers moeten zien toen uit de gunbay van die 104’s een ski tevoorschijn kwam.
Op de terugweg werden de 104-jocks er nogmaals aan herinnerd wat een “superior aircraft” nu toch betekende. Voor de rest werd er weinig gevlogen, want er waren veel wolken, en het zat behoorlijk dicht tot op grote hoogte, en voor navigatie was het ook waardeloos. We sluiten deze maand af met de mededeling dat we het aantal geplande uren totaal niet hebben kunnen waarmaken, en alleen vanwege het weer, want we hebben kisten zat.
In verband met de werkdruk, werkbelasting, stress in het algemeen en weinig tijd in het bijzonder zal het dagboek niet zo letterlijk meer worden opgevolgd, het wordt een weekboek, per week zal ik de belangrijkste gebeurtenissen annoteren. Uw begrip hiervoor.
1-3 februari 1984
Gehoord op Ops, Peter Blonk: Mogen we een combi meenemen om te verbranden?…
Pieter Enzerink op last van Aghina naar huis, verplicht rusten i.v.m. met zijn “schudding”.
6-10 februari 1984
Ene Joost Steendelaar (een onbekende in ons midden?) vliegt met een oude RF-104 over de maas, om eens de waterstanden op te nemen. Volgens de krant op vierhonderd meter met negenhonderd kilometer per uur, volgens Joost op achthonderd voet vanwege de cloud base met driehonderd knopen. Ops-officier. Hoezo Ops draaien, Dirk Radstake valt onmiddellijk (springt er letterlijk in) met zijn neus in de boter en mag per Marine Lynx naar Roermond om daar allemaal leugens over 306 te mogen verspreiden, zie krantenartikel van het Algemeen Dagblad. Peter Blonk rijdt met een Rijkspolitie Porsche van Volkel naar Roermond in de respectabele recordtijd van dertig minuten. Geen kunst, als je met 230 op de klok over de Middenpeelweg rijdt.
Timber en Limey (ja, wen er maar vast aan, tactical callsigns is vlugger getypt) vliegen de eerste TOT in de puntjes verzorgde operationele recce-mission met twee RF-16 inclusief opererende Orpheus gondels.
11 februari 1984
Deze dag is vermeldenswaardig: de eerste echte opdracht voor een 306 F-16 wordt gevlogen, en wel op zaterdag in opdracht van Rijkswaterstaat vliegt René Arns een tripje langs de nog steeds buiten haar oevers getreden Maas.
13-17 februari 1984
306 naar de range! We gaan voorzichtigjes beginnen met het range programma, eerst met 4 bommetjes, en de tweede wave mag zelfs met zes bommetjes op stap. En natuurlijk 100 piepers. De ranges van Nordhorn, Vlieland en Terschelling worden onveilig gemaakt. Met dit maschien is het target niet te missen, Behalve Birdie, die gooit mis, maar dit keer lag het toevallig aan het vliegtuig, in vaktermen: in CCIP geen AGR omdat de antenne geslewed stond op een OAP en er niet vanaf te krijgen was. Zo. Duidelijk genoeg?
De nieuwe crewroom van de TD wordt ingewijd met een geslaagde bierplaat. Mooie tent, trouwens. Gehoord in de crewroom TD op die avond. Is die vlieger van de GPLV, die met die groene overal? (Wijzend naar Timber met zijn USAF custom-fit super pilot overall)
De verschrikkelijke mist zet in, veel mannen kunnen na afloop van de bierplaat hun auto niet meer zien, laat staan de weg naar de poort en naar huis. Niet omdat ze te diep in het glaasje hadden gekeken (Marechaussee is watching you…) maar omdat het zicht op de basis welgeteld tien meter was.
Er werd de volgende dag toch gevlogen zij het laat in de middag. Wie kijkt er op 1000 meter zicht, geen probleem in een F-16.
De laatste dag van de week wordt besloten met een gezellige bijeenkomst in de crewroom, veel drank, veel lekker eten, leuke entourage (strobalen om op te zitten…) Barkeeper van de mess, kortom keurig verzorgd door de barcommissie onder het toeziend oog van Mike Laning.
Op deze partij werd o.a. afscheid genomen van oud 306 Cdt. Joop Bakker en van Jeroen Ophoff. Jeroen kreeg een leuke karikatuur aangeboden, een visorcover gemonteerd op een stuk hout met inscriptie en geen fles whisky. Joop kreeg folders van de Lada, om uit te delen op CTL zodat ze daar die auto’s kopen, wat geld in ’t laatje van de Russen brengt, waardoor ze meer vliegtuigen kopen, waardoor wij dus weer een excuus hebben om meer vlieguren te maken. Tevens kreeg hij een gazontrimmer. Ik dacht eerst dat het een metaaldetector was.
Eigenlijk moest Koos van de Watering er ook zijn, want ook hij is vertrokken. Maar Koos was zich best aan het vermaken op de lange latten in Oostenrijk.
20-24 februari 1984
Ruud Muyrers had afgelopen vrijdag last van zijn nek, het ging wel over, zei hij. Nou, dat hebben we gemerkt, de burgemeester loopt mooi met een halsbandje om, en daar loopt hij minstens een weekje mee! Leuk, dat G-trekken. Over trekken gesproken, ook René Arns ondergaat de centrifugerun op Soesterberg en komt met geknapte adertjes op zijn lijf terug.
Op Volkel is een oefening gaande, wij doen niet mee, de enige concessie is dat wij ook in het grijs lopen om niet al te veel op te vallen tussen de oefenaars. Wat wel lullig is, is dat we kisten moesten afstaan aan 311 i.v.m. met hun 13 vliegtuigen. En wat nog lulliger is, die kisten gaan niet eens vliegen, om dat ze opgebomd moeten worden. Er worden gewoon kisten afgepikt omdat er weer een 311 bak afknapt. En zo komen we van de hete pan op de hete kookplaat, met andere woorden, we schieten niks op met het IMQT programma. En denk maar niet dat wij kisten krijgen van 311 over zes maanden, als wij operationeel moeten worden. Want hun F-16’s zijn niet uitgerust met recce toestanden. En zo is het.
Het bericht bereikt ons dat Joost Steenbergen en Hein Gorris in Montereal, Portugal, staan en wel met een kapotte kist. En dat de F-27 met TD en onderdelen pas de volgende week daar naar toe kan. Met andere woorden de uiteindelijke beslissing om daar te blijven werd beslecht met het opgooien van een muntstuk, de verliezer (of winnaar, hoe U het ook mag noemen) bleef achter en moest zich maar trachten te vermaken in Lissabon. Hein de pineut, een weekeind Lisboa op staatskosten.
De restant van het squadron vertrekt ook naar Leeuwarden voor de F-16 TCA, het zijn onze nieuwe commandant Matt van Rijswick, samen met Ries Kamperman en Ad Segers. Het VOTC brengt een tegenbezoek op het squadron, dit op uitnodiging van Intell.
Marijke Cornelisse is omgeschoold, dit houdt in dat haar nieuwe functie specialist navigatie is, maar tewerkgesteld als Lt. Adj. Dit om het allemaal zo eenvoudig mogelijk te houden.
Pieter Enzerink wordt ’s nachts boven Brabants dreven bijna uit de lucht gevlogen door een of andere Ops-officier van een bevriend F-16 squadron. Freek Willekens doet en slaagt voor zijn Cat 1 test. Bier.
27-29 februari 1984
Na een mooi weekeind is het uiteraard mistig
Frank Damen heeft ruzie met Soesterberg, en wel de oogarts, die vond dat Frank toch te veel loenste. Nee, zonder gekheid, er zit daar een nut op Soesterberg (er zitten er wel meer, maar dat is even niet ter zake) die veel van ogen weet, maar geen moer van vliegen,
en die vindt het nodig om mensen af te keuren op ogen. Nou, Frank vraagt contra-expertise aan, maar het houdt wel in dat hij eventjes niet mag vliegen.
Joost en Frans worden samen met de kolonel en de crewchief van de verongelukte 104 van oktober jl. uitgenodigd in Ravenstein, zie krantenknipsels.
1-2 maart 1984
Hein terug uit Portugal. Direct naar huis, spullen pakken en naar Schiphol om het vliegtuig naar Zwitserland nog net te kunnen halen.
Hennie van Weerdenburg overstresst (ja, het kan) een F-16, er staat 9.9 G in de HUD, meer kan ie niet schrijven, dus het kan meer geweest zijn. Hoezo, limiters op de Flight Controls? De kist werd geïnspecteerd en er werden inderdaad sporen van over “G” geconstateerd.
5-9 maart 1984
De maandag van carnaval, het is zo mistig (op Leeuwarden) dat de F-27 maar op Soesterberg blijft. De mannen gaan naar Leeuwarden met de auto naar Gilze-Rijen, om daar op de trein te stappen. Ja, ik snap het ook niet.
Profiterend van het slechte weer halen Pieter Enzerink en Wiebe Schiphorst hun Cat 1.
Die overstress van vorige week heeft nog een staartje, en wel een zeer pijnlijk staartje voor Hennie, die heeft niet alleen de kist overstresst, maar ook zichzelf. Hij kon na behandeling van “het zaakje” niet meer behoorlijk zitten, laat staan vliegen. Van pure ellende zien we hem de rest van de week niet meer.
In de landelijke pers zien we de tronies van Franske van Giersbergen, samen met die onbekende 306-er, Hein van Steendelaar. Want Joost Steenbergen is het niet, die ziet er heel anders uit. Frans had het goed naar z’n zin daar, om 11,11 begon het en om 12.12 was Frans al dronken.
Er zijn veel, heel veel mensen op verlof deze week, met als resultaat dat Pieter Enzerink tien tripjes hakt, Wiebe Schiphorst er negen. We liggen mooi op schema zo. Laatstgenoemden gingen dinsdag de 6e naar St. Truiden om daar aan de ambassadeur van Nederland een F-16 te laten zien. Pieter had ook een sticker voor hem. We gaan ook veel naar de range, de scores zijn indrukwekkend. Mooi machien.
Met weemoed zien een aantal mensen de laatste RF-104’s het veld verlaten, op donderdag worden ze overgevlogen naar Turkije. Als laatste koos de D-8013 het luchtruim, na 21 en half jaar trouwe dienst bij 306 squadron.
12-16 maart 1984
Een rustig weekje, er wordt regelmatig gevlogen, de TD weet zo’n 5 kisten per wave serviceable te houden. Het weer is zodanig dat er wat rangewerk afgewerkt kan worden, verder wordt er veel Air Defense trippen gehakt.
Fred van Heukelom en Pieter Enzerink in een F-16 gaan naar Leeuwarden voor het eindfeest van de laatste TCA klas. Vrijdag komen ze thuis, Pieter gelijk af naar huis, en Fred plaatst zichzelf maar op Ops.
De volgende klas is teruggekeerd op Volkel, de heren v.d. Geest, Muyrers, de Waard, van Giersbergen en Aarts zijn ook weer terug op het squadron. Ze zijn allemaal nog een beetje Air Defense minded, maar dat leren ze wel af.
19-23 maart 1984
Deze week staat in het kader van Els.
Wie is Els? Het is een acroniem voor Emergency Landing Strip, een speciaal stuk Autobahn in West-Duitsland.
Zie Dagboeken “Diversen” voor dit verhaal.
De Babov is druk bezig in het Nav hok, er wordt een nieuwe deur geplaatst in de computerruimte, airconditioning wordt aangebracht, een gat in de muur verschijnt. De klok op Nav past er precies op en als de mensen dit zien snappen ze er niks van, de Babov kan wel een belachelijk gat in de muur hakken voor een klok, maar andere dingen kunnen niet, of pas over een paar maanden.
De nieuwe club volgt haar briefings en gaat gedwee naar de OFT, en pikken af en toe een backseat tripje mee, volgende week gaan ook zij aan hun IMQT beginnen.
Pieter Enzerink heeft een komische ground abort, wegens het verkeerd staan van een switch in de cockpit gaat Pieter niet vliegen. Dit uiteraard tot grote hilariteit onder de maten.
Deze week hadden we ook basis alarm. Om half zes ’s ochtends.
Na de social in de mess. Fijn, he.
9-13 april 1984
Deze week stond in het, teken van de basisoefening Concreet 84-1. Het was dik geregeld dat wij naar Kleine Brögel zouden gaan deployen. De eerste MFPU-karren waren ‘s morgens vroeg al vertrokken, en toen ze op KB arriveerden was het er verdacht stil, geen F-16’s te bekennen. Die waren op GCA base-leg weer terug naar Volkel gestuurd, want het veld was dicht i.v.m. werkzaamheden aan de kabel. Nou, dat was dan weer mooi voor elkaar. Uiteindelijk leidde het hiertoe, dat we toch min of meer gedwongen waren mee te doen, dus in gaspak rond hobbelen op de lijn, reageren op allerlei alarmtoestanden, en missies vonden geen doorgang vanwege de operaties van 311.
Er gebeurden ook wel leuke dingen, bijvoorbeeld de paniek die werd veroorzaakt in het vrouwen campingkamp, toen een MFPU-wagen met aanhanger plus pod voorbijreed. Dikke paniek, want dat was natuurlijk de gewraakte Kruisraket, de alles vernietigende Helse Machine van de Kapitalistische Imperialistische NATO Militaristische Fascistische Kloot Hommels. Ja, ja, zo wordt er over ons gedacht, wij die vredelievend mooie plaatjes trachten te schieten in tijden van nationale crisis.
Ook grappig was de LB-er die een pakket foto’s voor de Wing weigerde er was net opgeroepen dat er wel eens bombrieven zouden rouleren. Dus werden de foto’s op de stoep gedeponeerd, wat dus ook de nodige consternatie veroorzaakte.
Minpunt van de oefening was het vroege tijdstip dat met de dienst werd aangevangen, doch dit werd weer gecompenseerd door iets vroeger naar huis te gaan.
16-20 april 1984
Deze week, die maar vier werkdagen lang is vanwege Goede Vrijdag,
wordt bijzonder vrolijk beëindigd door het houden van een bierplaat van enige betekenis. De aanwezigen waren wat klein in getal, dit vanwege het lange weekeind dat voor de deur stond. Toch was het een geslaagd geheel.
In het middelpunt stonden vandaag André Kivit, die zijn laatste tripje 104 in de Luchtmacht vloog, en op passende wijze afscheid nam door het houden van een onvergetelijke speech, Dré kennende, droop deze van de humor en overgoten was met treffende waarheden en anekdotes. Hij kreeg als afscheid cadeau een autodak, want op zijn nieuwe KLM wagenpark vond hij het toch zonde om daar in een dolle bui op te gaan dansen.
Ook aanwezig was Nederlands eerste Space Shuttle
astronaut Wubbo Ockels. Die heeft in de voormiddag een tripje F-16 gevlogen, achterin bij René Arns.
commentaar; Het is wel geen flight level 7800, maar wel veel wilder. De man was “duly impressed”.
24-27 april 1984
Het stond aan het begin van de week zwart van de spotters, een hoop plaatjes werden er van ons geschoten. Ook die mannen waren weer gelukkig. Het weer is de laatste twee weken ongekend mooi, er wordt veel gevlogen, er is zelfs een dag geweest met 25 sorties.
1-4 mei 1984
Een heugelijk begin van deze week, op 1 mei vliegen we vier waves en weten er 26 sorties eruit te persen. Willem Helferich van “Onze Luchtmacht” is een dagje op bezoek geweest en heeft een aantal fraaie plaatjes weten te schieten van onze vliegtuigen, Pieter Enzerink vliegt voor als fotomodel voor Arie Kraak. Deze platen zijn werkelijk schitterend, en zeer gewild, want de exemplaren bestemd voor de commandant en deelnemers waren binnen de kortste keren verdwenen. Er schijnt nog een nabestellingslijst te komen.
7-11 mei 1984
Maximaal vliegen. 
Het weer is fantastisch, het zijn van die dagen met ongelimiteerd zicht, Duitsland lijkt plotseling erg klein, en je ziet veel te veel andere vliegtuigen. Er worden dagelijks airtasks gevlogen tegen leuke targets, zoals complete Hawk batteries in the field, en area’s met 180 voertuigen. Die laatsten waren overigens een utopie, ze stonden er natuurlijk niet.
Theo en Freek gaan Ample Gainen (ja) naar Leck, en daar vallen ze met de neus in de boter: Taceval.
De kisten zijn in optima forma, en mocht er eentje afknappen, dan is er altijd nog een reservekist. Het vele gehak eist zijn tol, want op vrijdagmiddag krijgen Ferry van der Geest en Henk de Waard in een dual een “Main Generator Failure” en met een lopende EPU besluiten ze naar Twenthe uit te wijken. De pleures breekt daar los als ze een emergency uitroepen, aan het eind van de baan worden ze begroet door een afvaardiging brandweer, compleet met regisseur inclusief windzak, en de hele hydrazineploeg van Twenthe. Een brandweerman plaatst de gear pins – behalve de nose gear pin en duikt onder de EPU uitlaat door om de EPU pin te plaatsen. Vreemde procedure. Afijn, Fer stopcockt de motor, en wordt dan vriendelijk doch dringend verzocht door een chauffeur van de MGD zich uit te kleden, om zodoende door de brandweer afgespoten te worden, want de “heer ’n waar’n besmet met hiedraaziene…”
Eerdergenoemde brandweerman stond al piemelnaakt op de dispersal te douchen onder 4 atmosfeer waterstraal. Na enige krachtige taal werd de MGD ervan overtuigd dat dit niet de geijkte procedure was, en werden de mannen alsnog afgevoerd naar de MGD om allerlei rare formulieren in te vullen.
Het kwam erop neer dat de mannen pas rond half zes terug waren op Volkel…
Op de foto de verkoop van stickers en badges, altijd een goede aanvulling van de sqn pot.
14-18 mei 1984
De weergoden zijn ons gunstig gezind, het weer is erg geschikt voor het verblijf in de lucht er wordt dus maximaal gevlogen.
Ondertussen is er wat subversieve activiteit omtrent het huwelijk en vrijgezellenfuif voor onze op één na laatste vrijgezel, Ruud Muyrers. Op de dag van zijn feestje loopt Ruud zenuwachtig rond, normaal weet hij altijd als er iets loos is, maar dit keer verkeerde hij in een stadium van onzekerheid die hem geheel onbekend was. Om vijf uur werd meneer in zijn kladden gegrepen, en in een alternatief (naar knoflook riekend) plonspak gehesen, inclusief helmpje en opgeblazen zwemvest. Door aan een speciaal bekertje te lurken werd Ruud heel erg snel dronken, dat manifesteerde zich al vroeg tijdens de gezamenlijke nasi hap in de mess, en culmineerde in de vrijwillige zwempartij in de brandvijver, achter de Amerikaanse club. Om half elf was Ruud dusdanig pissed dat hij inderdaad echt niet meer op zijn benen kon staan, en werd hij resoluut afgevoerd naar huis, waar een boze en bezorgde toekomstige bruid zich over hem ontfermde. Pas op de dag van de trouwerij twee dagen later zag Ruud er weer presentabel uit.
John de Groot is al weken zijn fietssleutel kwijt,die van onze dienstfiets. Na overal rondvraag gedaan te hebben is de volgende dag de sleutel op mysterieuze wijze weer terecht! Bestaan er dag toch kabouters?
Vrijdags trouwt Ruud dan eindelijk, in Nistelrode, want daar is het goedkoper, en het ligt op downwind van het GCA patroon, zodat hij op een bescheiden fly-past werd getrakteerd van twee RF-16’s. ‘s Avonds is er een leuke partij, waarbij Ruud een tegoedbon krijgt aangeboden ter waarde van één schilderij van Kees van Gastel.
Op de foto een bedankje van de RAF Bruggen.
21-25 mei 1984
Deze week wordt er weer eens een derde wave gevlogen.
Ferry van der Geest ruilt een kist, en krijgt prompt een ground abort. Fred van Heukelom is al opgestart en wacht doodleuk op een tweede ground abort, want dan kan hij invallen, en ja hoor, zijn stille wens gaat in vervulling, want Freek Willekens heeft ook problemen, en drijft ook af (aborteerd).
Harry van Duren en Berry Macco proberen al weken naar Gütersloh te gaan, steeds weer lukt het niet. Dan weer is het weer slecht, dan is er een kist u/s, een gebed zonder eind. De Amerikanen zeggen dan; “somebody’s trying to tell you something…”
Ferry van der Geest gaat overnight naar Leeuwarden, voor het afscheidspartijtje van de regerende TCA-klas. De volgende dag gaat hij een 1v1 aan met een dual, bestuurd door Pieter Enzerink, met als passagier een meneer van vliegveiligheid, de kolonel Bezemer. Ferry wist dat niet, en op zijn commentaar van: “die doen we effe over, want ik trek mezelf helemaal grijs met drie G”,” en, als ik geland ben drink ik wel een sloot koffie” werden de antwoorden van Pieter steeds korter en norser. Op de grond bemerkte Ferry waarom Piet zo kortaf was, en verdween gauw naar huis.
Ondertussen vloog Joost Steenbergen, onze Engelandvaarder, zijn laatste tripje F-104, en kreeg een en kreeg dus een toepasselijke rondrit in open wagen met veel water, en een badkuipje met veel water. Het weer werkte niet mee, het was veel te koud voor de tijd van het jaar, en dat deed Joost zijn verkoudheid weinig goeds. Joost vertrekt de volgende week naar Engeland, en met name naar RAF Brawdy, voor een korte cursus op de Hawk, om daarna naar RAF Lossiemouth te gaan voor een Jaguar conversie.
Ondertussen is onze commandant, Mat van Rijswick, teruggekeerd op zijn stek, hij vond dat hij klaar was met de TCA alleen de TCA vond het van niet.
Birdie, Freek doet zijn naam weer eer aan en krijgt een birdhit, en maakt een high speed abort, flying time two seconds. De daaropvolgende emergency, nl. hot brakes, werd niet zo nauw genomen door verkeersleiding en brandweer, met als gevolg dat Freek vijf minuten stond te wachten op de mannen met de spuit. Slordig.
We nemen, deze week ook afscheid van twee Intell medewerkers, één ervan verliet al eerder het squadron, maar is nu overgeplaatst naar Den Haag. We hebben het over Koos van de Watering. Peter Blonk is de andere Inteller, hij verdwijnt naar een apart oord, en wel naar de ambassade Staf in Warschau, Polen.
We wensen ze allebei het allerbeste, en hopen regelmatig nog iets van ze te horen. Speciaal voor hun werd er een afgeplakte diavoorstelling gegeven, en bij ieder fout antwoord werd er een glaasje jenever naar binnen gegoten. Spreekt voor zich dat ze behoorlijk in de olie waren, en dat om zes uur.
Op de foto een bedankje van Air Command Kalkar.
28 mei 1984
Deze dag zal in de annalen
van het 306 squadron de geschiedenis ingaan als een zwarte dag. Op deze dag kwam onze goede collega en vriend Pieter Enzerink niet meer terug van een missie. Tijdens het uitvoeren van deze routinevlucht; als leider van een two-shipper RF-16’s, is “Gipsy” op nog onverklaarbare wijze verongelukt nabij het plaatsje Linz aan de Rijn, in de Bondsrepubliek.
Pieter zal in onze gedachten voortbestaan als een joviale en zeer enthousiaste vlieger, die met hart en ziel zich op zijn taak als “recce-pilot” wierp, en mede door zijn agressieve en nimmer aflatende inzet een belangrijk ingrediënt was voor de werkwijze en instelling van het squadron op dit moment.
29 mei 1 juni 1984
Na de schok van het ongeval van maandag is het beste middel om eroverheen te komen zo snel mogelijk weer “back to normal” te krijgen.
We vliegen dus weer, iedereen ten minste één keer. Er wordt een derde wave nachtvliegen gevlogen. René Arns heeft Space Shuttle ambities, hij bekijkt de wereld vanaf FL 450, daar scheen de zon nog, terwijl Volkel al in de schemering lag.
Maarten van Mill, een PI die eigenlijk nog maar net op ’t squadron zat, is alweer overgeplaatst, en wel naar Den Haag bij de “buitendienst”, de sectie stiekem die in burger rondloopt en iedereen lastige vragen stelt.
Ondertussen is ons ter ore gekomen, dat de hydrazine tank van de F-16 helemaal niet crash proof is, door de klap van de crash was de tank in drie stukken uit elkaar gescheurd, en een niet onaanzienlijke hoeveelheid hydrazine werd in de nabije omgeving geconstateerd, wat resulteerde in het preventief inenten van ca. 400 mensen.
Op vrijdag arriveerde het stoffelijk overschot van Pieter op Volkel, en werd afgehaald door zijn vrouw en de vliegers van het squadron, die hem begeleidden tot aan de hoofdpoort.
4-9 juni 1984
Maandag is de begrafenis van Pieter in Arnhem. Ondanks het slechte weer weet 311 nog een impressive lost wingman fly-past voor elkaar te krijgen.
Het circus Bakker, Thomas, gaat met twee kisten naar Noorwegen, high level, en na 2.2 uur vliegen komt Rene Arns overhead Bødø met nog 4000 Ibs aan boord, genoeg om uit te wijken naar Rygge… Thomas had 1300 Ibs minder, maar dat kan aardig kloppen, want hij zat in een dual.
Intell heeft alweer twee nieuwe figuren rondlopen, die luisteren naar de naam Fred van Heulen en Joep Schouren, ze hebben bier beloofd. Welkom, dus.
Verder vertrekken er deze week een viertal F-16 vliegmachines naar het verre Nellis in de. USA. Een van die kisten is de J-633, een RF dus, en de andere is een dual, de J-653 in bruikleen, dus die zijn we ook zes weken kwijt.
Aan het eind van de week is het weer dusdanig slecht, dat iedereen zijn maandelijkse portie AWX weer achter de kiezen heeft.
Het circus Bakker is weer terug uit het hoge noorden, en wordt nu uitgebreid en heeft beschikking over zijn eigen vliegtuig, de J-646. Deze kist is uitgevoerd met Pacer en Falcon Rally, deze blijft voorlopig rondvliegen als projectkist en we zijn hem daarom een jaar of anderhalf kwijt.
11-15 juni 1984
Wel, ook deze week is er wel weer het nodige gebeurd.
Op maandag werd er standard gehakt.
Dinsdag kregen we bezoek van een delegatie AWACS fighter controllers, waaronder een Belg en een vijftal Duitse collega’s. Ze kwamen zich voor een paar dagen oriënteren, met in hun achterhoofd een tripje meevliegen natuurlijk. Helaas moesten we ze op dit gebied teleurstellen. In ieder geval werden ze stukje bij beetje wijzer van alles wat wij zoal doen hier op 306.
De AWACS heren vielen wel met hun neus in de boter, daar er vandaag de grote 104 reünie was met daar aan vastgekoppeld een geplande airshow van de USAS Thunderbirds.
De familie van 312 is trouwens wel erg groot want er kwamen globaal een kleine 15000 man op het veld, die allemaal getuige waren van een afwisselende show, met als klapstuk de fly-pass van de zestien 104’s.
Dat geweldige TEAM van de USAF, waarvan de z.g. Narrator zich al met een hele kermiskraam langs de baan had opgesteld, is zeggen en schrijven tweemaal langs komen boren in close formation, en takten toen snel af omdat de weak dicks het weer te echt vonden.
Goed, er werd nog even aan gedacht om een viertje van 306 te scrambelen, In ieder geval hebben de zich oud voelende 104 drivers zich kostelijk vermaakt daar langs de baan.
‘s Middags kregen Rudy en Ilse hun huwelijkscadeau, het door Ruud uitgezochte schilderij van Cees van Gastel. En s’ avonds begaf iedereen zich naar de mess waar een grote social was met alle oude maten.
Op donderdag; gaven de AWACS mannen een interessante briefing over hun wel en wee in Gelsenkirchen.
Ook waren er en vijftigtal D-DAY veteranen op de basis op bezoek. Toen dat hele zooitje langs de baan stond maakte Freek de twee bekende recce-passes en zo waren ook de veteranen s’ avonds weer tevreden toen ze met een “zoekplaatje” weer richting Bronbeek gingen, het schijnt dat ze daar allemaal logeerden.
18-22 juni 1984
Deze week gingen
er tenminste weer eens een paar kisten echt outbound. Een tweetal duals gevuld met de heren Willekens, v.d. Geest en Aarts, van Duren vertrokken voor, jawel, drie dagen naar ARAXOS via Aviano. Ik kan wel stellen dat dit een overweldigend succes werd, een project dat zeker voor herhaling vatbaar is. Tot Aviano konden we low level, en daarna was het even “afzien” tot Brindisi. Al gauw werd een Griekse verkeersleider duidelijk gemaakt dat we naar beneden wilden en wel om de Peloponesos te verkennen. Zodoende konden we ook in Griekenland nog even Lo-lo.
Tja, en toen volgden er een tweetal zeer enerverende dagen, en wat wij toen nog niet konden weten was dat dat drie dagen zouden worden. In ieder geval zaten wij in een goed hotel, gedreven door Duitsers.
De volgende dag brachten wij door op het strand, alwaar al snel een waterfiets werd geregeld. En zo zag men daar een viertal, al snel bruinende mannen, een miepje met surfplank en zonder bikini, intercepten.
‘s Middags zijn we met de bus naar Patras gegaan, voor dertig cent. ’s Avonds keerden we met volle buiken weer terug naar het Stamac hotel in Araxos. De volgende dag zouden we tot Aviano low-level gaan, en ik kan stellen dat het tot Aviano redelijk uneventfull was.
Echter na het opstarten
kwamen de problemen. De kist van Freek en mij wilde niet door z’n self-test heen en Harry en Berry hadden een “Fic-nippel” waar ze niet mee in discussie konden. Vrij vertaald wil dit zeggen dat ze hun navigatiecomputer niet konden programmeren. Tja, en daar stonden we dan in Aviano.
Gelukkig beschikt de USAS ook over techneuten die veel van F-16’s afweten, en zodoende beweerden ze dat de kisten de volgende dag wel klaar zouden zij dus af naar de BOQ op de basis, en via de BX om wat geld te wisselen en rap naar het zwembad. De volgende dag konden we inderdaad zonder noemenswaardige problemen naar Volkel terug, nu alleen nog de vraag of ze ons op het squadron wel zouden geloven.
Die vrijdag vertrok Ries naar Brize-Norton voor een open dag om daar aan de static show mee te doen. Ik zou dat oorspronkelijk doen maar door onze delay in Italië had Dirk besloten om Ries te sturen, helemaal niet onverstandig want ik was daar anders aardig “ransig” aangekomen.
Op de foto een 306 Flypast tijdens de commando overdracht 5 GGW op 18 mei.
25-29 juni 1984
In deze week is er weinig spectaculairs gebeurd. Wat opvalt is, dat er wel veel gehakt wordt door iedereen, en dat Ries blijkbaar een vermoeiend weekend in Engeland achter de rug heeft. Men vond hem over het algemeen wat pipjens.
Henk de Waard en Dirk Radstake gaan ook outbound, en wel naar Denemarken, om precies te zijn gaan ze Varlöse bij Kopenhagen. Ze proeven ’s avonds een keur uit de Russische keuken, het smaakte nog ook.
2-6 juli 1984
Het kon natuurlijk niet uitblijven, na de hoge sortie rate van de afgelopen week stort nu alles in elkaar.
We hebben welgeteld twee serviceable vliegtuigen, gelukkig is het weer goed en wordt een dag afgesloten met vier sorties. Halverwege de week druppelen de RF-16’s weer uit de hangaar, zodat we aan het eind van de week voldoende kisten hebben.
Het is een beetje een airshow weekje, op 4 juli gaat Ferry “Murdock” van der Geest naar Eindhoven ter ere van de opening van de nieuwe baan daar. Die baan wordt meteen goed ingewijd door een Italiaanse F-104, die een klapband krijgt en praktisch dwars op de baan komt te staan. De volgende dag vliegt Murdock terug, zich een weg banend door de enorme menigte die tussen zijn F-16 en de nieuwe baan stonden.
Vrijdag vertrekken Freek “Birdie” Willekens en Ries “Champ” Kamperman afzonderlijk naar respectievelijk Straatsburg en Zweibrucken. Op Strassbourg was wél een open dag, op Zweibrucken niet. Met enige hilariteit van Amerikaanse zijde (daar heb je weer zo’n domme Hollander) wordt Ries duidelijk gemaakt dat de airshow twee weken geleden had plaatsgevonden, en dat er op Bremgarten een open dag was. Ries laat zich niet kennen en maakt er toch een leuk weekeindje van.
9-10 juli 1984
De airshowers komen terug.
Het toch al zo minuscule Ready-team wordt geholpen door de inzet van Leo “Dog” van den Born, die op 306 wat IMQT tripjes komt vliegen. Eindelijk iemand die ons wat kan leren voor wat het BFM gebeuren betreft. Leo heeft beloofd wat vaker bij ons te vliegen, en daar hebben wij helemaal geen bezwaar op.
Wat is er dan met het Ready team aan de hand? Wel, Overste Bart de Jongh zit al in Amerika, als projectofficier voor het hele Red Flag gebeuren in Nevada, Jan Jeurninck gaat daar ook heen en is nu druk aan het oefenen met de 311 team members, alleen Harry “Hopper” van Duren vliegt hier rond als enige van het Ready Team. Verder worden de maten die met het IMQT bezig zijn gesupervised door de collega’s met pakweg veertig uur méér F-16. Een vreemde situatie, niet waar.
Ook het Ops gebeuren is op tilt; onze Ops officier Dirk “Burp” Radstake is tevens project officier De Peel, waarnemend commandant en heeft het erg druk, hij komt amper aan vliegen toe. Piet “Clack” Jansen draait veel wing-ops en gaat daarna onmiddellijk compenseren en heeft verlof, Fred “Timber” van Heukelom is ook afwezig, eerst ziek thuis en nu verlof, kortom, geen mensen genoeg voor Ops duties, dus draaien Freek, René Arns en Frans VGB maximaal Ops, wat ze niet leuk vinden.
Ruud “Belker” Muyrers vliegt een succesvolle reeks tripjes in het kader van zijn element lead opleiding en er wordt verwacht dat hij binnen niet al te lange tijd de felbegeerde element leader ship zal behalen.
10-16 juli 1984
Incidentje: Ferry van der Geest komt terug op de lijn, en vlak voor hij zijn motor stopt knalt de generator van de lijn en uiteraard start de EPU op. Nou, de pleuris breekt ter plekke uit, hydrazine op de flight line. Crewchief Ron Lieberton krijgt wat EPU exhaust over zich heen en mag gelijk naar de MGD voor behandeling van eventuele hydrazine besmetting, de lijn werd geëvacueerd, behalve dat er twee maten in een TF-104 wat kippig naar al dat spektakel zaten te kijken, maar verroerden geen vin.
Het mooiste commentaar was van het KWB, daar zeiden de “geleerden” dat een F-16 onmogelijk een EPU-firing kon krijgen op de grond. Nou, heren, duikt U nog maar eens in de boeken…Enfin, alles bleek terug te komen op een CSD failure van de J-644, door een fabricagefout is de complete drive unit, die de hydraulische pompen (alle twee) en de generator aandrijft, in de soep gedraaid. Geluk bij een ongeluk.
Ook deze week wordt 306 vereerd door een bezoek van onze C-CTL, de generaal Meulenbroek. Hij luistert even naar al het gemunk dat op hem afkomt, zegt zoiets van “dat zoek je zelf maar uit” en verdwijnt weer. Achteraf zegt hij dat hij dat niet zo bedoelde in negatieve zin, maar dat we toch alle steun van CTL krijgen.
Adje “Patat” Segers en Rob “Zulu” van Zoelen (3,11) moeten nog een beetje klok leren kijken, ze staan precies één uur te vroeg bij hun kisten.
16-20 juli 1984
De laatste RF-16’s druppelen binnen, de laatste nieuwe, de J-647 is iets aparts. Niet alleen is deze kist uitgerust met de nieuwe PMG voor de flight controls, hij vliegt ook heel anders. Dat wil zeggen, de flight control computer is anders geprogrammeerd voor de vlucht met het landingsgestel naar beneden, de zogenaamde take-off and landing gains. Al met al vliegt het vliegtuig wat stabieler met de wielen uit, is niet meer van het GCA glidepath te branden, en gaat lekker “zitten” na touchdown, in plaats van al dat stuiteren en wiebelen.
Helaas is het een probleemkistje, er is iets met de computer, want op een van de eerste tripjes krijgt Harry van Duren een complete kerstboom in de cockpit en breekt zijn trip af. Na veel technisch gepluis wordt er niks gevonden, de volgende dag gaat Berry “Laser” Aarts er mee vliegen, er krijgt weer de kerstboom. Nu staat de bak nog steeds in de hangaar, maar wel na nog eens twee keer dezelfde klacht, voor de ingewijden; Flt Cont Sys, ADC, LE Flaps, P.R.Y lights, alles non resettable.
De zomer laat op zich wachten, het blijft miserabel, af en toe een dagje met warm weer, kort daarop gevolgd met een week van dagen met maxima van rond de 14 C.
Vrijdag 20 juli wordt bij de lijn TD 306 een magnifiek monument onthuld. Het is een embleem van 306 gemonteerd op een oude lichtreclamezuil van Texaco, en van binnen nog verlicht ook. Een echte “eye catcher” en voor ons een “oogstrelende”.
23-27 juli 1984
Het mooie veer komt eraan. Logisch, de meesten van ons zijn weer terug van Vakantie, nietwaar?
Belker, Murdock en Birdie gaan met een dual en een singletje voor een booze run naar Gütersloh. Het werd tijd, want de drankvoorraden stonden al geruime tijd op het “emergency low-level” mark. Op Gütersloh wederom het gebruikelijk ritueel (boodschappenwagentje naar vliegtuig).
Op de break boven de baan wilde Rudy een plaatje schieten van de single, en op het moment van afknippen ging Birdie de break in me. 5 G, waardoor Ruud zijn camera er met een rotklap vandoor ging. Ferry, die in de single vloog, deed het bijna in zijn broek van het lachen, en druk daarbij per ongeluk de zendknop in.
De serviceability is een verhaal van ups en downs, dinsdag ochtend zeven (7) kisten inzetbaar, ’s avonds één (1) inzetbaar.
Woensdag hebben we weer wat vliegtuigen, en kunnen Theo “Grin” Kustner en Ruud “Belker” Muyrers naar Cervia, De vlucht heen was geen probleem, het begon allemaal op Cervia. Bij het binnen taxiën stond het daar zwart van de mensen en Italianen, die hadden nog nooit een F-16 gezien. Pennen drukken. Ho maar.
Het telegram omtrent de procedure was daar kennelijk te ingewikkeld bevonden, en verdween hoogstwaarschijnlijk in een van de Italiaanse cilindrische archieven, dus besloten de heren om maar het alternate gear te trekken. ’s Avonds belde Theo naar Volkel om te vertellen dat de hydraulische druk en temperatuur wel erg hoog stond, en dat het resetten van het gear toch wel problematisch was.
Donderdag opgestart, en nog steeds veel te veel lucht in het systeem. Dan nog maar een dagje blijven. Vrijdag opgestart, en nu kreeg Ruud problemen, bij het uit taxiën wilde zijn kist zich alleen nog maar in cirkels bewegen. Weer gebeld. Na wat heen en weer gebel met Soesterberg was er pas woensdags een F-27 beschikbaar. Het boute plan werd getrokken, er zouden twee duals ASAP naar Italië vliegen om de heren op te halen. Zogezegd, zo gedaan, om 1500 lokaal hingen twee duals met Freek “Birdie” Willekens en René “Limey” Arns in de lucht, landden op Cervia 16:35 en om 18:16 weer airborne met Grin en Belker, en vanwege de 100 knopen tegenwind, om 19:48 geland op Volkel.
Zo, 306 schrijft weer geschiedenis, dit is naar mijn weten nog nooit vertoond op een vrijdagmiddag. De reden waarom we zo laat terecht konden op Volkel was dat het veld openbleef voor de F-16’s van Red Flag, en het grappige was, dat toen de duals uit taxiën, de eerste Nellis F-16’s al terug waren, mede dankzij die 100 knopen straalstroom vlogen die kisten in 3 uur en 47 minuten in één keer van Sondrestrom, Groenland naar Volkel.
30 juli-3 augustus 1984
Fred “Timber” van Heukelom, sinds korte tijd weer “in the running”. Hij zit weer eens op Ops, getuige de pagina hiernaast is het weer eventjes wennen.
Er worden maandag 9 sorties gevlogen, nee, 8, want Kobus Bakker (Tom) krijgt een ground abort.
Dinsdag zet de abort rate door, twee stuks die niet wegkomen. We mogen deze week genieten van de duals, die gaan de komende week naar 3.12, waar ze hard nodig zijn. Dit resulteert in het aloude dilemma dat we nog uit de honderdvier periode kennen, nl. het bietsen om duals.
Woensdag vertrekt de F-27 naar Cervia, nog net op tijd werden de heren vliegers (Grin en Murdock) eraan herinnerd dat het meenemen van hun vlieguitrusting geen slechte zaak zou zijn… Eenmaal op Cervia aangekomen worden de Nederlanders onthaald als broeders door onze Italiaanse vrienden. Er wordt onmiddellijk begonnen met het regelen van allerlei spullen. Theo Kustner en Ferry van der Geest gaan met een Marchetti van de Italianen even op en neer naar Rimini voor wat onderdelen, die ervaring zal hun nog lang heugen. Vooral na take-off, toen de deur spontaan openging was wel heel bijzonder. De “ollanders” nemen ondertussen bezit van het Cerviaanse wagenpark, en het veld wordt belaagd door allerlei maten in voertuigen van verschillende vorm en omvang. Na veel heen en weer gepraat en met het doorbreken van de taalbarrière wordt het karwei geklaard, de F-16’s worden ontlucht (en hoe) en vrijdag kunnen de F-16’s opstijgen richting Volkel, de TD stapt in de Troopship, eind goed, al goed.
6-10 augustus 1984
Deze week vangt aan met niet minder dan elf serviceable vliegtuigen. Na de eerste wave zijn dit er al zeven… Ries “Champ” Kamperman een vette bird hit op de canopy: Frans “Sleeper” van Giersbergen idem dito op de tailplane: Harry “Hopper” van Duren een PRY salade met aanverwante lampjes in de, jawel, 647, Theo “Grin” Kustner plus Joop “Tex” Bakker een ground abort.
Van pure ellende pakt hopper zijn biezen en aanverwante rotzooi en vertrekt naar 312, om daar als “Het Ready Team” acte de préséance te geven.
We hebben een nieuwe luitenant-adjudant, het is SM John Tieland, die de baan van Marijke overneemt.
In de loop van de week vertrekken René “Limey” Arns en Robert-Jan (Freek) “Birdie” Willekens met twee tot aan de tankdoppen gevulde pylontankers richting Noorwegen. Het lag in de bedoeling naar Bardufoss te gaan, maar bij aankomst in Rygge, Noorwegen werd hun verteld dat ze daar om half drie al dicht gingen. Ter plekke werd besloten om dan maar in Rygge te blijven, en om de volgende dag een tripje, nou tripje, een trip lokaal te hakken.
Schitterend mooi landschap, waar je geen genoeg van kunt krijgen. Het enige minpuntje, flyingwise, zijn die k.. hoogspanningskabels. Het andere minpunt was de uitgaansmogelijkheden. Die zijn er namelijk niet, en diegenen die er een beetje op lijken zijn niet te betalen. De terugtocht duurde 2 uur en 8 minuten, dit werd verkregen door eerst een uur low level te hakken, daarna uit te klimmen en vervolgens op FL390 naar Volkel terug te keren, en nog 2000 pond over.
Frans van Giersbergen
z’n birdhit heeft nog een staartje; de kreet “suspected hot brakes” heeft allerlei eigenaardige toestanden tot leven geroepen; het resulteerde uiteindelijk dat Frans op de baan de motor heeft afgezet en, toen de brandweer vertikte een trap erbij te halen, klom Frans op de schouders van Berry Aarts. Een ROH/S ingediend, uiteraard. Henk “Glider” de Waard wordt weer eens over de rooie geholpen, meneer is hevig afgezeken als hij door Lub Gringhuis op twee deuren in West-Duitsland wordt getasked.
Donderdag geeft Intell, en haar nieuwe mensen in ’t bijzonder, een verplicht pilsje weg in de crewroom. De nieuwe indrinkers worden traditioneel, ingedronken door het tot zich nemen van een dubieus drank je, blauw van kleur en vies van smaak. Een van de nieuwe mannen, Fred van Heulen, had de euvele moed gevat om het drankje als “lekker” te omschrijven, hij kreeg er meteen een nieuwe voorgeschoteld
De nieuwe mensen zijn; John Tieland, Fred van Heulen, Mark Burgs, Joep Schouren en Maarten de Zwart. De laatste was er al een tijdje, maar werd bij deze gelegenheid dus ingedronken.
Goed nieuws: vanaf volgende week zijn alle Orpheus gondels tot 9 G vrijgegeven. Slecht nieuws: aan het begin van de week werden alle F-16’s wereldwijd geground, dit vanwege de vermoedelijke aanwezigheid van zogenaamde “shipping pins” in de schietstoel. Die moesten dus, indien aanwezig, toch wel verwijderd worden, wilde men in noodgevallen beslissen tot het verlaten van het vliegmachien.
13-17 augustus 1984
Slecht nieuws: aan het begin van de week werden alle F-16’s Volkelwijd geground, dit vanwege de vermoedelijke corrosie op de mortier van de recoverychute, en met een misschien foutief vastgetrokken boutje van één der gasdrukleidingen van de schietstoel. Die moesten toch wel vastgezet worden, wilde men een goede tewerkstelling verkrijgen bij het in noodgevallen beslissen tot het verlaten van het vliegmachien.
Goed nieuws de canopy hoeft er niet af. Dus dinsdags konden we weer maximaal, nou ja, met vijf aanwezige vliegers weer vliegen.
De Waard-Kamperman wel/niet naar Bentwaters, cancelled. Wel/niet naar Hahn, cancelled, nou ik ga maar naar huis.
Frans van Giersbergen is maandag thuisgebleven, hij denkt dat hij vader wordt. Dat konden wij hem al vijf maanden geleden vertellen.
Na de hand over m’n hart te hebben gestreken, ben ik weer achter de schrijfmachine gaan zitten om de puinhoop te ruimen van het verwaarloosde dagboek.
Het scheen in mijn afwezigheid zo druk geweest te zijn, dat het bijhouden van het boek der boeken onbegonnen werk scheen te zijn. Ben ik misschien wat dat betreft onmisbaar? Enfin, genoeg lofliederen, back to business.
Frans van Giersbergen is de trotse vader geworden van een dochtertje, geboren op 15 augustus.
Ook het squadron heeft uitbereiding gehad, wij heten welkom in ons kleine recce wereldje Maarten van Kekem. Vrijdag zat hij nog “fat, dumb and happy” bij dat air-defense clubje in ’t hoge noorden, ’s maandags kreeg hij te horen dat-ie toch maar naar Volkel ging. Maarten is onze eerste non-104 pilot, hij komt direct uit de NF-5 wereld het F-16 gebeuren binnenstappen, en baalt nou al over dat sentimentele gedoe over die ouwe kachelpijp. Hoe het ook zij: “Kiki”, van harte welkom.
Na beraadslagen van de agenda, zie ik tot mijn consternatie dat deze ook leeg is. De volgende regels zijn dan misschien historisch niet kloppend, maar verwijt me dit niet, ik heb het alleen maar van “horen zeggen”…Er is iets gebeurd tijdens het nachtvliegen. Het schijnt dat een F-16 ’s nachts meer lawaai produceert dan overdag (heeft kennelijk te maken met de temperatuur- B2B1) en dat vonden enkele hooggeplaatste lieden minder prettig. Resultaat: geen BFM meer ’s nachts, geen AB take-off, geen burner überhaupt, gewoon netjes de AWX-sleuf in en netjes landen.
De serviceability van de kisten is ongekend hoog, vaak zijn er meer vliegtuigen dan bestuurders. Hulde aan de TD.
Er wordt de oefening Gunslinger gehouden, met als target Nordholz. Een groot succes, zowel van onze kant als voor de Defenders op het veld. Voor herhaling vatbaar.
Per 1 oktober moet 306 operationeel worden. Deze datum nadert met angstwekkende snelheid, dus moet er eindelijk wat gebeuren, nietwaar. We brengen een bliksem bezoek aan de Peel en constateren dat het veld nog bestaat. Verder wordt er wanhopig gebriefed inzake Taceval questionnaires, missile systems, enz. Op Intell is het een troep van jewelste (wanneer niet, he?).
Dirk Radstake
heeft de euvele moed gehad zich te laten interviewen door een pulpmagazine, Weekend. Het resultaat was navenant. Wat denkt de Nederlandse huisvrouw nu ze dit artikel gelezen heeft. Dat wij piloten zenuwinzinkingen dagelijks ervaren, dat onze vrouwen regelmatig onder psychiatrische begeleiding gebukt gaan, en dat onze stoere Ops-officier een gebronsd gelaat met Magnum snor heeft? Vanzelfsprekend heeft DERK het VIP treatment gehad die zo’n grote leider van 120 stoere piloten toebehoort: Foto’s all over the place, een speciale parkeerplaats voor zijn Volvo (gecamoufleerde Ferrari, natuurlijk), kortom, inpeperen, mannen.
September 1984
Nee, de tijpmachiene heeft ’t niet begeven, die staat nog steeds op Volkel. Het verschil is dat het Dagboek op de Peel ligt. En daar is niks, dus ook geen typmachines. Een korte samenvatting van de maand september, de laatste non-ops maand van 306 en de (R) F-16. De cursus B2B is weer van start gegaan, het is goed te merken, tussen de maandag en de vrijdag is het operatie stofwolk rond een uur of vijf, dan zijn Laser, Murdock, Glider, Birdie, Patat en Sleeper aan het studeren op de HTS te Amsterdam, om zodoende in februari op te komen voor het examen B1.
Leuke happening: Nou is de lichtmast bij de TD een schitterende aanwinst. Toch vond Mike het er een beetje kaal in de crewroom, en knutselde wat in elkaar. Om het geheel een feestelijk tintje te geven werd er rond de onthulling van het geheel een “Toga” party gehouden. Een zeer intiem en welgeslaagd feest. De meest schitterende creaties passeerden de revue, er werden prijzen uitgeloofd voor de beste kostuums, en er was, te veel, lekker eten, kortom als vanouds. Thema van de avond was Grieks-Romeins, Zo kwam het dat tussen de Plato’s, Caesars, Cupido’s en Centurions een Griekse soldaat, een Vestaalse maagd en Nana Mouskouri ook van de partij waren. Wat werd er dan onthuld? Nou, ook een verlicht squadronembleem.
Tevens werd er afscheid genomen van Hein Gorris, André Kivit en Jan Jeurninck. De week tevoren vloog Hein zijn laatste trip bij Hare Majesteit ’s Luchtmacht en werd de avond besloten met een daverende bierplaat die menigeen nog zal herinneren.
Een week later houdt 311, u weet wel de Sunshine boys, ook een bierplaat, en om aan voldoende bezoekers te kunnen komen, werd een bepaald soort dame uitgenodigd om een lezing. Let op, over seks te houden, en alles wat erbij hangt en bengelt. Nou het werd druk, erg druk, niet zo druk als bij ons, maar dan wij hoeven geen Xaviera uit te nodigden. Wij hebben Marijke (no offense intended Marijke).
Het vlieggebeuren: Als het weer het toelaat vliegen we volop. Er zijn maten die meer dan 30 uur deze maand gehakt hebben. De vliegmachines zijn in optima forma, weinig klachten dus. Waves met acht a tien kisten zijn geen uitzondering. Champ haalt zijn Cat 1. Het de Peel syndroom neemt vaste vormen aan. De bunker wordt ingeruimd en de week voor de basisoefening van 2 oktober proberen Theo Kuster en Ad Segers de “pendeldienst” uit, plannen op Volkel, per combi (later met heli) naar Volkel, terug naar de Peel en debriefen. Zo, ik ga maar verder, waar Birdy is blijven steken.
Goed we schrijven eind september begin oktober, en er heerst een algemene “Concretitus” een zwakke vorm van “Tacevalitus” Verder kan ik u melden dat we een nieuwe C-Vlb hebben, de Kol. Manderveld.
306 geen onbekende daar hij bij ons gastvlieger op de 104 was (jaar of wat geleden).
De scheidende Kolonel Cees Barendrecht, kreeg een geweldig afscheid in de vorm van een “drive-past” en jawel daar deed ook een “viertje” van 306 mee. Timber lead, Laser right trapper, Belker left trapper, Murdock slottrapper, en Kiki solo performance trapper. Timber ramde zijn vijfje heel brutaal en onaangekondigd de parade in, en zo kwamen wij op line astern het podium langs. Het was een leuke optocht en een waardig afscheid van Kolonel Cees.
Maandag a.s. is het Concreet 84-4 waarover op de volgende bladzijde meer.
1-5 oktober 1984
Wel gefeliciteerd allemaal. 
Per vandaag is 306 dan operationeel, en wel op de eerste dag van Concreet 84-4. ’s Morgens werd de SPBF nog even wat opgefleurd met slingers om ons er allemaal nog even aan te herinneren. Dirk had een geweldig tannoy bericht voor Volkel en de Peel in elkaar geflanst hetgeen na enige “censuur” werd uitgezonden. Wij hier op de Peel hebben het niet gehoord, want de apparatuur hier was nog niet geheel zo ver. Wel kwam de kolonel langs om ons nog even te feliciteren.
Goed de 1ste dag begon goed, mist en slecht weer vandaar dat de gehele dag sequens P.M. gedaan werd, ook de 2de dag begon zo doch als snel kon er ’s middags gelaunched worden. De bekende heli deal, zoals vorig jaar, was ook nu weer van kracht en zo hoorden we weer vele kreten zoals “chauffeur” etc, in ieder geval konden wij, vliegers, aan VHC beginnen (voortgezette heli cursus).
Velen moeten nog wat wennen aan de Peel, een basis zonder kisten wat is dat nou? Goed, in ieder geval komt alles “zachies an” op gang.
Wat opviel op de 2de dag was dat het gaspak al tot persoonlijk uitrustingsstuk hoorde. Mucho modeshows dus, van de Peel met de chopper naar Volkel, via de TéDé naar je kist en v.v. Lange dagen werden het wel over de algemene communicatie Volkel-de Peel zal ik maar niet veel zeggen, maar het valt op dat Dirk “Magnum” Radstake tegenwoordig melisana in zijn pils gooit. René verdween ziek naar huis, zo ook Mike Laning. Vandaag werd overigens de heli met 306 piloteurs door de LB van Volkel als “vijand” aangezien en zodoende P.M doorzeeft werd, ach ja. Goed, 306 roeide met alle riemen die ze had en kwam op die manier de week door met…. Jawel 45 sorties tegen 65 van 311 (die het voor elkaar kregen met onze kisten en TD ect. Same old story). Ik had de eer de 45e te vliegen, vrijdags waren we vrij.
8-12 oktober 1984
Wel eens naar
“Opsporing Verzocht” gekeken, wij wel getuige het epistel hiernaast.
Ons leventje hier op de Peel gaat zo wel vredig verder. De coördinatie v.w.b. het helitransport wil zo nu en dan wel eens wat stroef gaan, maar ook dat went. We zijn nu wel aan “hooveren” als de “landing” too, nog even en we bestellen wat heli’s voor 306, die we zelf gaan vliegen, zou wel erg ideaal zijn. Goed, verder viel er niet zo gek veel te beleven deze week.
15-20 oktober 1984
De week begon standard, edoch dinsdag ochtend om 5:30 uur, en niemand had het verwacht. Fase 1 Taceval. Wat beur’n moest, moest beur’n. Ik zal het kort houden: 306 “met the standard” en zo hoort het ook.
Woensdag was het weer normaal hakken geblazen, Glider en ik verdwenen naar St. Truiden om de geleende Alpha Jet papieren te retourneren, Belker en Grin verdwenen naar Gütersloh om te “Ample Bozen” en de rest hakt op Victor A dor de FRG. Overigens steekt de uren draak de kop weer op, er staan al een paar man in het rood. Maar dat overleven we ook wel weer. Verder kregen we bezoek van een RF-4 crew en twee Franse Mirage drivers die op Volkel kwamen Ample Gainen, en die hadden MFPU nodig en die stond nog op de Peel. Groot was de consternatie toen de heren in een Alouette werden gestopt en naar “ons” veld in Limburg werden gebracht. Alleen bij aankomst zagen en waren verbaasd dat ze daar niet mochten landen. Volgend jaar beter, heren.
Overigens was de week, snel om, met hier en daar wat 2V1’s en 2V2’s. Oja er heeft zich een nieuwe piloteur aangediend, Hans, tactical “Chicken”, in ieder geval welkom op 306 Hans, en veel plezier op 312 (IMQT).
22-25 oktober 1984
Deze week staan er over het hele 3ATAF gebied een aantal van onze F16’s verspreid opgesteld. 2 op Jever en een op Leeuwarden. Schrijver dezes hakt meer heli-uren dan F-16 uren door niet een maar tweemaal naar Jever te vliegen om de daar achtergebleven kisten op te halen. Een van die tripje is de 2000ste sortie van 306 sinds begin dit jaar, een wat kleffe handdruk van Mario is alles wat men voor mij over heeft.
Adje Segers haalt de derde kist op, die had een 312er er ingeprikt nadat hij problemen had met zijn gear.
De dual perikelen beginnen langzaam een beetje op te lossen, wij hebben nu sporadisch de beschikking over een B-tje. De hele club is nu current nachtvliegen en de IF-Cat-1’s nemen ook toe. Laser, Murdock en Burb mogen nu met 200 voet en 900 meter rondhakken, mits de PAR in is, en dat is de laatste tijd niet.
Het is maar weinig genieten van deze behaalde mijlpaal, want de uren koek raakt op, maar er wordt driftig herrekend, met als resultaat dat we met Tac-eval toch lekker veel kunnen vliegen, als het weer maar goed blijft, dat kan de grote spelbreker zijn in deze periode.
Wat is er nog meer, Hennie is losgelaten uit bunker 500, uit die dierentuin die Wing-Ops heet. Murdock gaat Ample Gainen op Florennes, Fred gaat met de baas en 3 intell mensen naar Ramstein om daar een Flogger, Fishbed, een ZSU 23-4 en een SA-6 te bekijken. 306 wordt tot ongenoegen van de TD weer gepaald voor deelname aan de wekelijkse brandweeroefening, hoe 311 er altijd onderuit komt is een raadsel. Ze zitten wel het dicht bij de Brandweer.
26 -30 oktober 1984
Als laatste hebben we 
vandaag te maken gehad met een nogal recalcitrante helikopterpilote die alles beter wist en dienst gevolge even door Dirk naar rechts gericht moest worden.
Rudy en René zijn naar Lossiemouth om aldaar bij de daar in conversie zijnde Joost en of ander contractje te laten tekenen. Vandaag vertrokken Burb en ik naar Frankrijk en wel naar Landivisiau, maar helaas was het weer aldaar niet al te best, vandaar dat we al snel besloten om ons target te verleggen naar Schleswig, dus zogezegd, zo gedaan, wij dus af naar het noorden, veel verder dan Nordholz kwamen we niet, we hoorden dat al de noordelijke bases gerecalled omdat er een warmtefront wat sneller doorkwam dan de meteo had voorzien, wij dus terug naar Volkel en daar nog een beetje geknokt.
De rest van de maten hadden een aantal ICT-runs op de Peel gemaakt tegen de AFU en de SHORAD en dat verliep geheel volgens wens.
We schreven 26 -30 oktober 1984 1500 Zulu, Murdock.
31 oktober 1984 Vandaag begon men met een 7-tal ICT missies op de Peel en een helicopter pilote die een Heelander lied zong, en zo hoort het natuurlijk ook. We mogen helaas niet in de FRG vandaag en dat heeft te maken met Allerheiligen of iets dergelijks. Verder kwam de CVD en Jan Aghina met een nieuwe docteur op bezoek, men is ons dus niet vergeten hier.
5 november 1984
En nieuwe week is weer begonnen, met als speciaal vervoer 2 BO’s, we proberen het dagboek nu maar per dag bij te houden, want volgende week is er helemaal geen tijd meer voor daar het Taceval virus zich alweer aardig heeft laten zien. Rest mij nog te vertellen dat we vorige week natuurlijk hakkende hebben afgesloten. Een tweetje dat naar Engeland ging en vandaag werd er eerst wat gewanviewanned door een drietal tweetjes, waarbij ons alle Belker z’n derde nekwervel weer een aanspreekt, en dat doe pijn.
‘s Middags ging de meute wat Recce’en in Duitsland en dat ondanks dat de mist nog niet geheel was opgetrokken.
6-9 november 1984
In de week voor Taceval 
gaan we gewoon rustig door, met dien verstande dat we de kisten min of meer sparen om voldoende F-16’s te hebben. We zijn het erover eens dat de Bölkow een leuke heli is, je kunt er aardige rolls mee draaien. Adje vliegt meer heli dan hem lief is, het is ongelofelijk, maar nog voordat de chopper goed en wel aan de grond staat zit-ie al ingestrapt in de voorste stoel en zeurt-ie de oren van je kop om ook eventjes de stick te mogen hanteren. Gelukkig hadden we de betrokken heli-vlieger al geïnstrueerd, zodat na een bot “nee” Adje beteuterd naar de “blinkenlights” en “turnen needles” zat te kijken. Wij natuurlijk lachen.
Vrijdag kreeg de laatste hop naar de Peel een heuse ground abort, een kapotte oliepomp. Dus konden de mannen fijn in de combi stappen en om vier uur ’s middags nog effetjes naar de Peel rijden.
Er wordt nog verschrikkelijk hard gewerkt in de bunker, binnen twee dagen wordt er een wand opgetrokken die de crewroom scheidt van de Nav. sectie woensdag is de wand klaar en deels geverfd, donderdag wordt een code-slot geïnstalleerd en vrijdag is de speciale “one-way mirror” in Ops ook klaar. Krapper wat tijd betreft kon niet.
Ook bij Intell heerst een bedrijvig sfeertje, de meeste pre-planned boekjes zijn klaar, en er wordt nog koortsachtig gewerkt om de paar laatste dingen voor vrijdag af te krijgen. De ARLO wordt ook deze maal weer bijgestaan door Henk Verhij, inmiddels een vaste klant op de Peel bij onze oefeningen.
Van de afgelopen spottersdag krijgen we wat aardige foto’s toegestuurd.
12-16 november 1984
Het is zover. Om tien uur breekt de oorlog uit. De eerste airtasken druppelen binnen, samen met een aantal evaluators. De meeste van hen verheugen zich al op een tripje F-16, een dual die zal worden gevlogen door vliegers van 312. De eerste dag is er geen chase, omdat de dual een behoorlijk probleem had met de nose strut. Het vlieggebeuren van 306 tijdens Taceval kenmerkt zich door hectisch plannen, lange tripjes en vrij veel diversions. Grin naar Laarbruch op de eerste dag, Berry naar Laarbruch op de tweede dag, Glider naar Laarbruch op de derde dag, tripjes van 1.8 vanwege air attacks. Op een gegeven moment hingen er drie van onze kisten in het holding pattern, met nog 2800 pond fuel, 510 rounds en twee AIM-9N-3 aan de tips, is er een air attack verwacht, weet ATC de positie van de aanvallers en dan mogen we ze verdorie niet intercepten.
Begrijpelijk dat de mannen woedend en afgeplast waren over deze gebeurtenis.
De tweede dag staan de mannen al voor dag en dauw te plannen, de eerste kisten komen bij first light al airborne, de laatste kisten landen al nachtvliegend rond een uur of negen. We maken lange uren, half zes beginnen en dan pas rond half tien naar huis. In de kleine uurtjes is er een kernbezetting in de bunker, en dacht je dat die mochten slapen? Nou, forget it, Air attacks, gas aanvallen en nog meer ellende.
Ondanks al deze lastige bijkomstigheden blijft de stemming er goed in. Ook leuk was die ene keer dat we met de heli de verkeerde kant op vlogen. Had Birdie niet ingegrepen, dan was de heli vrolijk doorgevlogen naar Laarbruch. Wij lachen, Sleeper doet er anderhalf uur en drie keer opstarten om airborne te geraken, het had allemaal met air attacks te maken.
Al onze kisten (negen) blijven inzetbaar tot woensdag, Glider komt terug met een birdhit, en er blijkt behoorlijk wat schade te zijn aan de linker strake.
Donderdag is het verlossende woord van het team. Dit keer hebben we gewonnen en ’s middags spoeden wij ons naar Volkel voor het maken van de test. Ook dit bleek een anticlimax, want de test was weg. (Althans een deel ervan), het squadron kreeg “the benefit of the doubt” en kreeg 100%. Intell had het wat moeilijker, er zaten heel gemene plaatjes tussen. Des donderdag avonds is er een (uiteraard) drukbezochte social, die kalm begint en in een puinhoop eindigt. Murdock doet zijn hand zeer als hij door nog onbekende oorzaak door een van de glazen deuren van de mess valt, en ’s avonds is er bij Moeke weer een gezellige drukte.
Vrijdag zijn er mensen die staand slapen en nog half dronken zijn, De grote opruim dag is begonnen, binnen mum van tijd zijn we weer over verhuisd naar ons trouwe plekje op Volkel. De grote debrief is op zaterdag. Taceval debrieft: Goed gedaan, Jochies.
De mooiste kreet van Chuck Weintz, de Reccebaas, was “306 displayed a dedicated war raided aggressiveness” en een “Impressive first Taceval after conversion” De truck met maar negen kisten vonden ze ook slim, en daarom kregen we een 2 in plaats van de verwachtte drie. Het enige minpuntje was de Survive to operate, die moet nodig verbeterd worden. Extra pluimen werden o.a. uitgedeeld aan onze Nav-sectie Marijke en Kees.
19-23 november 1984
We nemen deze week afscheid van Ad Patat, die gaat naar 311 (op eigen verzoek)
Grin brengt een kist naar Twenthe voor de opleiding van techneuten daar. Wat ze met de kist uitspoken weet niemand, want als Ferry een paar dagen later hem wil ophalen krijgt hij spontaan een flame-out tijdens de BUG check.
Limey blaast zijn CSD op bij het taxiën, kortom, de kisten storten letterlijk op een hoop. Zo hadden we twaalf inzetbare kisten, zo hebben we er vijf.
Op woensdag is er een aardige happening, de vijf laatste F-104’s vliegen hun afscheidstrip langs alle Nederlandse velden, begeleid door Glider voor foto’s. Ze doen ook Schiphol aan, waar ze op 100 voet langs de toren vliegen. Het weer speelde heel fijn mee, het was een bijzonder imposant geheel.
Het feestje naderhand was minder geslaagd, de mess was afgehuurd voor alleen maar techneuten, CLD’s, HAENO’s en ander logistiek personeel. Vliegers waren niet gewaardeerd. Maar dat gaf niks, want op 311 was lekker ook een feestje.
26-30 november 1984
Onze chef vliegdienst, U weet wel, doet weer wat boute uitspraken.
Timber gaat weg van het 306 om eens keertje op 311 te gaan kijken of ze het wel goed doen daar. Uiteraard krijgen wij er iets voor terug, en wel in de vorm van Squadron Leader P.V. Lloyd. Ook wordt er in de wandelgangen gefluisterd dat ene “Extra” van Vught er ook bij komt. Die had vorig jaar namelijk de RF-16 voorgevlogen i.v.m. het 30 jarig bestaan van het squadron. Kennelijk vond de CVD hem de geknipte man, want als je met een RF vloog, nou, dan kun je ook recce-werk doen. Kijk, overste, het ligt iets anders.
Er wordt nog meer gefluisterd, men heeft gehoord dat er misschien nog eens drie man van een ander Volkels, Sqn. deze kant op komen om resp. 2e en 3e vluchtcommandant te worden. Ach ja, recce is zo simpel.
Onze enige gastvlieger, Pacman, komt weer eens een keertje gezellig vliegen. Alleen Pac-man krijgt een volle bak mee, de overige kisten staan met lege pylontanks i.v.m., de urensituatie.
Er worden wat Ample-Gain missies naar Florennes en Laarbruch uitgevoerd, en onze twee TVI mensen (ja, die hebben we ook nog) vliegen hun wekelijkse vrijdagmiddag tripje. Hierbij haalt Ruud het begeerde pair-leadership. Gefeliciteerd Belker. Omdat onze beide SBVO’s op de TVI zitten (Grin en Belker) neemt Murdock deze zware taak op zich en verbaasd eenieder door de gehele week met allerlei “emergencies of the day” voor de dag te komen. Ingewijden kennen dit, het zwakt wel af na een week of twee.
3-7 december 1984
Alweer de laatste maand van dit jaar.
Ferry kan meteen zijn SBVO-schap in werking zetten, de J-648 claimt een Fox-2 op een Unimog. Waardoor deze Unimog iets gehavend uit de strijd komt. De schade aan de F-16 bleef beperkt tot de missile.
Wat was er gebeurd? Tijdens het verslepen van de F-16 stond er een Unimog stil op de taxitrack, om aangesleept te worden i.v.m. startmoeilijkheden.
De trekker chauffeur vond dat hij voorrang had en wijzigde noch richting en snelheid. De Unimog had over deze twee laatste grootheden niets te zeggen en moest met lede ogen toekijken op de naderende Sidewinder. Commentaar trekker chauffeurs “Wij hebben toch altijd voorrang” De simpele ziel.
Volkel wordt verblijd met het vliegerjubileum van drie vliegers: de heren Kusmik, Ketel en Vendrig in totaal 190 jaar pilot en dat kon je zien ook. Verder commentaar overbodig.
Wat zei ik? Inderdaad de emergency drang van Murdock neemt inderdaad af, deze week maar drie keer de “E-of-the-Day”.
Op vijf december
heeft het squadron de eer om de heilige Sint Nicolaas te mogen ontvangen. De crewroom was gevuld met een grote kinderschaar, en Maarten moet mee, in de zak naar Spanje. Hij moest nl. gaan recce-en, en daar heb een pod voor nodig. Krijgt per ongeluk het verkeerde shelternummer door, stapt in de kist en kan nergens het recce-panel vinden. Logisch, zit er niet in, en ook geen pod.
7-21 december 1984
De laatste week van het jaar.
Op maandag is er een dubbele begrafenis. Wij zouden de fly-past doen, maar in verband met het slechte weer wordt de flight op last van de GVD gecanceld. ‘s Middags werd het beter, en konden we met een viertje een mooie lost-wingman over flight maken als laatste groet aan de verongelukte collega’s.
Bij bosjes taaien de mannen af, er heerst een soort gemene griep, op het laatst blijft er maar een harde kern over van vier man. Die vliegen ook maximaal, want er schijnt nog een potje met uren gevonden te zijn. De vliegtuigen blijven min of meer heel, al zijn er wel wat ground aborts. Murdock bijvoorbeeld had bij het opstarten een niet onaanzienlijke brandstoflekkage. Eigen schuld, want hij was snotverkouden, maar wilde toch vliegen.
En dat voor een SBVO (deze week geen enkele “E-of-the-Day”, zie commentaar van de vorige dagen)
Verder rest mij niets meer te zeggen, behalve.
Prettige Kerstdagen en een Goed en Veilig 1985.