Onder het motto “is er leven na de reünie” gaan we vrolijk verder met dagboek-verslaggeving. Wij danken Marijke Cornelisse voor haar verhaal over de reünie en er volgt nog een fotosessie omtrent het hele gebeuren.

19-24 september 1988

Het is koudvuur (gelukkig wisten domme figuren als Dirk, Ruud en Marijke niet wat hier mee wordt bedoeld) dus het geeft niet. Maximale activiteit op de grond leverde onze P.I.’s na maanden stilzitten eindelijk weer ietwat operationele werklast op. Linesearches tot 50 km, volle cassettes, debriefs tot na zessen.

26-30 september 1988

Wij verwelkomen: “Papaleone” Eichelsheim weer terug op het smaldeel na een slopende tijd op EHLW. Hier kan hij weer volledig opleven in de Combat ready opleiding samen met onze import Engelsman Howard Davies en Arno Martens (ook wel CTR-buster genoemd).

Jake neemt Higgins mee naar Cervia.

3-8 oktober 1988

Twee baby-vliegers kijken de komende weken hun ogen uit. De junior reserveofficieren doen de 306-jocks weer denken aan hun jeugd, waren wij ooit zo jong? Is de veel gestelde vraag. Ze mogen meevliegen, spreken iedereen met meneer aan, en mogen zelfs overdag in een echte overall rondlopen (misschien een truc van DPKLu om het squadron 40% sterker te doen lijken).

Dirk Radstake is na zijn reünie beschaftigheden weer cleared solo door Doppie.

Gonzo bezoekt met kist het 306 detachement op EHLW (Limey, Doppie, Scar, Polio, Belker) meer man op EHLW dan EHVK. De rest werd ook prompt om 4 uur (wie verzint zoiets) uit zijn bed gebeld voor een basisalarm.

10-15 oktober 1988

De fameuze week van onze “mini-rotatie” met Coltishall lijkt te berusten op een klein misverstand. De Britten hebben het excuus klaarliggen dat zoveel vliegers op cursus zijn, dat ze ons niet fatsoenlijk kunnen ontvangen. Het was diep triest om precies te zijn 1 vlieger in de mess, dat kon geen Engelsman zijn, inderdaad een kiwi. Bob Nielsen genaamd. Hij is de enige die begin december een VIP treatment krijgt wanneer de Britten op Volkel een leeg squadron tegen komen. Belker is maximaal aan het hakken omdat Speedy + 15 uur op hem voor bleek te liggen om de race naar de 1.000 uur vol te maken, de eerste Volklianen, by the way.

17 tot 22 oktober 1988

In de serie de snelste supporter van de NATO reist Gonzo met z’n stapmaatje Kiwi naar München waar hij tezamen met 24.998 Hollandse supporters, Nederland naar een welverdiend gelijkspel tegen Duitsland schreeuwt. Dirk heeft het verbluffend initiatief om te roteren in ’89 met de Zwitsers, waarbij hij zeer positieve Zwitsers op zijn weg ontmoet. Ook BHC’88 wordt weer afgerond.

24-29 oktober 1988

Jake wordt sectionlead, eindelijk weer wat jong bloed in onze 4-tjes, Toto staat ook op de nominatie. De kisten worden naar EHDP gevlogen, de basis die letterlijk pas ontwaakt door het gebulder van onze jets die overkomen als de kus van de prins op de wang van Sneeuwwitje waardoor het veld uit zijn zomerse winterslaap komt.

Eifel is weer goed voor een brief aan:

Lieve Henny

Je kunt niet zeggen dat het hier een puinhoop is. Het is precies hetzelfde als altijd, je weet wel geen chauffeurs, een aannemer die uitgerekend vandaag de shelters komt maken, een vreemde vent in een oranje overall die met een heel raar apparaat iets op het plafond aftast, dan gaat er een zoemer af die door merg en been gaat, de lijnchef zit continue te kankeren en gelukkig zijn er weer twee kisten kapot. Bart v.d. Brekel is als eerste geland en Howard Davies als tweede volgens de verkeersleiding moet hij een paar biertjes betalen, ik weet niet waarom het was de vraag of ze wel konden landen op de Peel want het weer was niet zo erg goed, maar de meteo helpt mee en laat het zicht en de wolkenbasis gewoon een paar meter stijgen. Gelukkig hadden we 3 chauffeurs die nog nooit op de Peel waren geweest, dus David moest rb met hen doen. Het belangrijkste is eindelijk aangekomen, de koffie. De code bij Nav is ook weer veranderd, een heel logisch deze keer als je het eenmaal weet, kun je het nooit meer vergeten, morgen als je komt vliegen vertellen we de rest wel.

Tot morgen.

Lieve Henny

Het is alweer een paar dagen geleden dat je een brief kreeg van ons. Met ons gaat het helemaal niet goed. Er wordt niet gevlogen omdat we alles moeten camoufleren, dat deed toch vroeger de LB of de GRO. Nu staan er duur betaalde piloten uit hun neus te eten en rotzooi te schoppen. Ik snap het niet, jij wel?

Jan Beekman kankert niet zo veel meer, hij is alweer gewend aan de Peel. Het eten is hier wel lekker. Om half vier hebben we een inbrief voor Concreet gehad, maar dat verhaal kennen we al jaren, moet je maar niet verder vertellen, dat is zo zielig voor Dirk.