Dagboek 2005 Trapani
Capi Di Tuti Capi Maj. Scuba
Capi-Operatione Maj. Buds
Pilote Offici L.kol. Blanks
Pilote Offici Maj. Dirty
Pilote Offici Maj. Andre
Pilote Instruttore Kap. Stiff
Pilote Instruttore Kap. Puke
Pilote Instruttore Kap. Joep
Pilote Americano L.kol. Franken
Pilote Instruttore Kap. Tubby
Pilote Instruttore Kap. Ralph
Pilote Bambini Lt. Geert
Pilote Bambini Lt. David
Pilote Bambini Lt. Gabe
Pilote Bambini Lt. Sebastiaan
Operazione Hans en Elly
Navigazione Ton. Pytsje en Mo
Itellizione Martijn en Maikel
Toerisimo Joep
Regulatore Edwin
En vele anderen die niet bij naam genoemd willen worden.
Dinsdag 11 oktober 2005
Het is zover we kunnen op squadronrotatie, het had wel wat voeten in den aarde. Aan de mannen op Trapani lag het niet die vonden alles goed. Het was de brandstof die ons feestje kon verpesten, de Italianen hadden geen peut meer.
Maar als je 2 gastvliegers in je gelederen hebt die op het kantoortje van AJO werken én ze gaan allebei mee op rotatie scheelt dat een slok op een borrel.
Vorige week dinsdag zo rond 12 uur vertrok onder leiding van Hans en Edwin, een konvooi vrachtwagens richting Zuid-Italie.
De verbazing was groot toen beide mannen om 2 uur weer in het gebouw rondliepen, ze waren de kaartjes voor de boot vergeten.
Als dat maar goed komt, Hans heeft vroeger navigatie gedaan maar dat is wel heeeeeeeeeeeeeeeeeel lang geleden.
De eerste nacht hebben ze overnacht in motel van de Valk in Nuland.
De meute ging met Duits vervoer alles moest een beetje low budget dus werd er een Trabi ingehuurd. De C-160 kan als het niet te hard waait 200 knopen halen. Ons reisje duurde eine dikke 4 stunden.
De F-16tiens kwamen in een 3tje en een 2tje achter ons aan. Ten minste dat was het plan, David met Andre in de kameel hadden een groundabort en bleven achter op Volkel.
Op Trapani kregen we in het Billy Bischop Padre Pio Center een briefing van de commandante daarna kon alles opgebouwd worden om de volgende dag te kunnen gaan opereren.
Oja, we hadden het niet verwacht maar ze waren er toch, Hans en Edwin. Wie had daar nou op gerekend, Puke zeker niet.
David en Andre komen morgen.
In de bar van het hotel weten ze ook dat we er zijn, om 20:00 uur was er geen koud biertje meer te krijgen. De Patron van het hotel had op advies van Joep al wat kratjes meer in huis gehaald maar dat was duidelijk niet voldoende. Toen om 22:00 uur de Barcardi en de Amaretto ook op waren hebben we de mandjes maar opgezocht.
Woensdag 12 oktober 2005
David en Andre komen vandaag.
Bij daglicht blijkt dat de voorverkenning goed werk heeft verricht, het hotel ligt 50 meter van de playa. Het heeft een binnen en buitenzwembad. Het eten is goed en de kamers zijn uitstekend.
Dag 1, en Martijn van Gennip onze Intellneus, mag niet meer rijden, bijna had hij Unive honderdduizenden euro´s laten uitbetalen aan de locale hulpverleningdiensten en het ziekenhuis, snel had hij zich aangepast aan de Italiaanse rijstijl en dat wordt hard afgestraft.
Het duurt jaren om het rijden zoals de lokale gekken hier doen onder de knie te krijgen. Martijn dacht dat hij wel in kon halen in een naar rechts oplopende bocht naar een viaduct. Dat kan ook wel maar dan moet er geen verkeer aankomen….. De Itakker in zijn fiat Panda zag lijkbleek, striemen waren te zien op zijn schouder en in zijn nek, zo hard moest de goede man in de ho ijzers. Na wat verwensingen als Strontza en de bekende handgebaren konden we verder rijden. Met een snelheid die duidelijk wat lager was.
David en Andre komen morgen.
Donderdag 23 oktober 2005
David en Andre komen vandaag.
Trapani ligt aan de voet van een redelijk bergje en op de top ligt het pittoreske plaatsje Erice, als je het dorpje binnenkomt, is er voor de stadsmuren een grote parkeerplaats daar zet je de auto neer en je gaat lopend –genietend van de eeuwenoude historie- door de nauwe straatjes waar vroeger de jonkvrouwen achterna werden gezeten door ridders te paard.
Nu kun je ook met de auto omhoog rijden maar dat wordt ten sterkste afgeraden,
a: er lopen toeristen.
b: de plaatselijke winkeliers hebben hun goodies uitgestald half in het straatje.
c: de straatjes worden steegjes.
En als laatste je mist de helft van wat er te zien is.
Puke dacht er anders over, onder het motto je leeft maar een keer, werd onze waarschuwing in de wind geslagen. Ik moet toegeven dat het eerste stuk wel goed ging het werd wel wat drukker en de straatjes werden wat smaller maar we reden nog.
Maar toen er een haakse bocht kwam was het gebeurd met onze Schumacher.
Vast tussen de oude muren. We konden niet meer voor- of achteruit. Japanners begonnen foto´s te maken Italianen gaven advies volgens hun kwam er slechts een kras op de auto van een meter en de bumper it go in and it go out its plastic. Ja, ja
We hebben de achterkant van de auto met behulp van de vele toegestroomde toeristen die wel te voet waren gekomen opgetild en uiteindelijk onder luid applaus zijn we verder gereden waar het gelukkig niet nog smaller werd.
David en Andre komen morgen.
Vrijdag 14 oktober 200
David en Andre zijn er, eindelijk mochten ze vertrekken van Volkel.
Toen ze hier in de buurt van Trapani waren deed het volgende zich voor, een Awacs stond op de baan met een hydraulisch foutje, de baan lag vol met remolie met als gevolg dat 150NM van LICT en vol goede moed komt de spaghetti-controler op de lijn met een typisch accent…. (Roma rdr): “NAF306, I got news for you, ar you ready to copy?: (NAV306): “ Go with the news …..” (Roma rdr): “306, you know the runway @ LICT…., iet is closed…. Copy 306 AAAAAAAAAAAAARGH
Andre besloot om nog maar een tijdje boven het veld te hangen en dat was een goede beslissing. Een 40 min. later stonden de mannen eindelijk op Trapani.
Jammer dat het veld op vrijdagmiddag dicht is, nu moesten we de omgeving gaan verkennen.
Vrijdag avond was er aan de pool een BBQ we hadden onze eigen tap installatie meegenomen het vlees werd verzorgd door de koks van het hotel die ook voor ons stonden te roosteren, het was in de hand.
Even konden we elkaar niet meer zien staan dit kwam door wat opstart problemen van de BBQ maar toen de rook opgetrokken was waren ook de eerste steaks al klaar.
Zaterdag 15 oktober 2005
Weekend, de afdeling toeristische zaken had voor het weekend allerlei activiteiten op het programma, zo kon je gaan duiken of zeezeilen of rondrijden hier in de omgeving b.v. naar Corleone de stad van de Capi di Tuti Capi.
Hier zijn de films gemaakt, we zijn in het bolwerk van de maffia, we gaan op zoek naar de bekende scènes b.v. het café waar op de hoek de auto met daarin de kersverse bruid van de Don wordt opgeblazen. We kunnen het niet vinden als we vragen waar we het wel kunnen vinden wordt ons zacht toegefluisterd dat alles een verbeelding is, er is hier geen maffia zegt de oude man met een hese stem, ik twijfel dit omdat ik zelf alle films 5 keer heb gezien hier moet het zijn.
In een bar zien we een foto van het Operagebouw di Massio te Palermo in de film wordt de familie als zij naar buitenkomen doorzeeft met kogels daar moeten we zijn.
Het duiken was een groot succes, onderleiding van een Italiaan en de hulpinstructeurs Joep en Joep werd er flink gesparteld.
Dat de meeste mannen en vrouwen voor het eerst in het diepe gingen bracht leuke slapstick momenten met zich mee.
Het lopen met flippers aan en ook nog eens een fles op je rug is ook niet eenvoudig. De een na de ander lag op de rug of viel voorover met de neus op de keien.
Maar gelukkig was er altijd wel een behulpzame instructeur. Vooral bij de dames stonden ze klaar om ze weer omhoog te helpen dat de heren links en rechts om vielen en bijna verzopen was een bijzaak.
Ook onderwater liep het af en toe niet naar wens, maskers die gevuld waren met water, mondstukken werden uit de mond getrokken omdat ze geen lucht meer kregen, ja en onderwater is het moeilijk ademhalen zonder dat ding.
Al met al was het een bijzondere dag alles is goed gegaan, niemand is verzopen en we hebben een hoop lol gehad en daar gaat het om, niet dan?
De studenten liepen bij het hotel over het strand en laat daar nu een bootje liggen, het was een ouderwetse trappelboot, een pedalo worden ze hier genoemd. Nu hadden de mannen ook wel zin in een tochtje dus werd de pedalo van het strand de zee ingesleept.
Dat er een Italiaan al schreeuwend hun kant op kwam rennen mocht de pret niet drukken en dat erbij, wat moest die vent.
Toen onze jantjes een 200 meter uit de kust waren moest er steeds harder getrapt worden, de boot was niet meer vooruit te branden en een snelle walk around leerde dat de boot langzaam vol liep met water, dus snel op de pedalen terug naar het strand.
Daar stond een verhitte Italiaan hun op te wachten met in zijn hand een stop. Die krijg je als je 20 euries hebt betaald dat is n.l de huurprijs.
Zondag kon er met een 12 meter lang zeiljacht een tocht gemaakt worden op de woelige baren.
Nu hadden we zelf voor een snackje gezorgd, bij de jachthaven hebben we een karretje gevraagd om de wijn, bier, frisjes, brood, beleg, kaas, koekjes, cake genoeg om het hele eiland er een week van te laten eten naar de boot te slepen. Je kunt het maar bij je hebben.
Onder aanvoering van Scuba en Elly mochten we aan boord. Ieder zocht een plaatsje 2 mannen vertrokken meteen naar het vooronder om een beetje slaap in te halen de rest ging op het dek liggen.
Nu was alles perfect geregeld. Behalve 1 dingetje: wind, dit was er niet dus op het motortje gingen we buitengaats.
Waar na een half uurtje varen de zeilen gehesen konden worden, Scuba en Elly gooiden met kreten waar wij landrotten niet helemaal de waarde van wisten in te schatten.
Als een idioot begon Elly aan allerlei touwen te trekken Maar de zeilen kwamen niet omhoog. Martijn wel die lag n.l. met zijn goddelijk lichaam op het tuigwerk. Na een uurtje of 2 onder boven en voor de wind varen hebben we in een baai het anker laten vallen het was tijd voor een duik in het water.
Na de verfrissende duik werd het anker gelicht en was tijd voor een capachino in het kleine dorpje op het eiland, tegen het eind van de middag stak er zowaar een lichte bries op en konden we met een knoopje of 5 terugzeilen naar Trapani.
Maandag 17 oktober 2005
Buds vraagt eenieder of ze het ook zo warm hebben op de kamer, nee we hadden daar geen last van. Nu zitten er op de airco 2 knopjes één is cool de andere is heat en als je die op max staat, kan het inderdaad wel warm worden op je kamertje.
De IP´ees hebben vrijdag een rondje eiland gemaakt. In het gezelschap van wat Italiaanse F-16tiens werden de toeristische attracties vanuit de lucht bekeken. Via de radio werd aan Stiff gevraagd of hij het leuk vond
“ Stefeu you like” euh yes, hup nog een rondje om de Etna “ Stefeu you like” euh yes, nog een rondje en nog een en nog een.
Het voordeel van deze carrousel was dat er mooie plaatjes gemaakt konden worden.
Dirty en Ralph zijn naar huis, voor de komende week zijn nieuw in dit theater Blanks en Franken.
Na het weekend komen de verhalen los, het is als student belangrijk om goed te luisteren wat een seniorpiloot te vertellen heeft, zo ook onze jongens die kregen van een van de Italianen wat les in de taal voor in het weekend altijd handig als je een opening zoekt. De mannen hadden geleerd dat Bella Figa mooi meisje betekende, de Itaker werd vriendelijk bedankt voor het LOI lesje. Het eerste meisje keek een beetje raar op Hallo Bella figa, de tweede liep hoofdschuddend weg en de derde gooide haar neus in de wind, de dames reageerden niet zo als verwacht werd. Sterker nog er kwamen helemaal geen reacties in hun poging om in gesprek te komen met de Prima Donna´s.
Nu weten ze waarom het betekent JE HEBT EEN MOOI POESJE.
Om bij te komen van het weekend zijn we met Ops maandagavond gaan eten.
Op advies van het hotel zijn we gegaan naar een familia restaurante in een dorpje net iets buiten Trapani. Een uitstekende keus, tot een uur of elf hebben we ons laten verwennen met allerlei visgerechten, veel witte wijn zorgde ervoor dat de vis bleef drijven.
Dinsdag 18 okt.
Van elke missie kun je leren zeker als je gaat knokken tegen de Italianen.
Een mooi plan was door onze vrienden uitgedacht.
Wij waren red en moesten de SS Garibaldi beschermen
Van boven af werd gezien dat 1 Italiaan zich niet helemaal aan de regels hield.
Woensdag 19 oktober 2005
We gaan een dag later terug, die Duitse trabi is kapoet.
Gisteravond hadden we hier op het veld een feestje.
Om de Italianen de Hollandse keuken te laten proeven hadden we een 250 frikadellen. 50 rookworsten, 10 peperkoeken, 2 kazen en een vaatje of 5 bier meegenomen. Het klinkt raar maar ze stonden te vechten voor een frikadel speciaal…. zo zie je maar weer. Als je niet weet wat er inzit, smaakt het altijd goed.
Een van de shagrokers had wat natgemaakte peperkoek onder zijn schoenzool geplakt, leunend vloekend met een arm op de schouder van een Italiaan vroeg hij of er honden op het veld rondliepen, very big dogs zei hij toen een homp koek onder van zijn zool trok, er werd flink aan de peperkoek geroken waarna hij het in mond stopte en opat.
Dat laatste was net iets te veel de arme Itakker draaide zich al kokhalzend om.
Cadeautjes werden uitgewisseld, foto voor hun, flesje wijn voor ons je kent het wel om 10 uur was het gebeurd met het feest dit op last van de Italiaanse commandante hij was bang dat de andere dag zijn mannen niet op het werk kwamen.
Hans en Martijn hebben zich laat nog effe naar downtown Trapani laten brengen om sigaretten te kopen. Met de auto is het 2 min rijden dus terug kwamen de mannen wel. Dat stukje.
Maar toen de mannen terug wilden zijn ze een beetje verdwaald. Hans wist een shortcut, 2 ½ uur heeft het geduurd eer ze het hotel hadden gevonden niet slecht voor 3 km. Zeker niet dat als ze later zien ze 50 meter van het hotel verwijderd waren toen ze weer het verkeerde straatje namen.
Donderdag 19 oktober 2005
Na het laatste ontbijt in het hotel is het tijd om naar huis te gaan, met een 12 huurauto’s naar het vliegveld, bagage is er bijna niet DVO onze vervoersorganisatie bij uitstek had vergeten door te geven dat er bagage mee terug moest. De bemanning van de Trabi hatten es auch nicht gewurst om ein tassencontainer mee te nemen dus een klein handtasje met de tandenborstel mocht mee de rest ging in de vrachtwagen.
Als laatste effe de 15 huurauto’s terug brengen naar de verhuurder, nu wordt als je de poort uitgaat het nummer van je pasje opgeschreven.
Dat duurt even en moet je buiten de poort even op elkaar wachten. Niet dan? NEE dus.
Ik zag gelukkig dat mijn voorganger rechtsaf ging, met 150 op de teller probeerde ik bij hem te komen, het had wel wat weg van een politie achtervolging net als in “Blik op de weg”.
Door het harde werken die 10 dagen, vielen bij velen de oogjes dicht op de reis terug. Voldaan en met een goed gevoel kunnen we terugkijken op een uitstekende eenzijdige rotatie.
Resumé:
Trapani is leuk
Alleen Ralph is door de politie aangehouden
Martijn is de Dancing Queen van het eiland
Vrijdagavond Puke bridget……..zaterdag……zondag……
Recce is niet meer wat het geweest is
Italiaanse muggen steken hard
Een pedaloboot s´nachts uit de zee terug laten slepen kost maar 100 euro
Puke kan niet rijden
Mo kan wel rijden
Martijn mag niet rijden
Overste, ik weet dat u een kleintje heeft maar waar is de lange lat
Toch moeilijk zo´n blikje tonijn openmaken
De cappuccino in het hotel is multo bene
Tuur en Kool zijn niet Smart
Tieten kijken kost maar 65 euries
Jonge mannen uitdagen moet je niet doen, als je bijna met pensioen gaat
BBQ aan de pool is gezellig en goed
De datacardjes van de Italianen zijn mooier dan die van ons
Italiaans brood maakt de tandarts aan het lachen
Joep “Bianco” heeft zijn handen vol gehad
In Napels moet je op het vliegveld lang wachten
Scuba heeft een aantrekkingskracht op muggen
Corleone sucks
Italianen rijden altijd met een hand aan het stuur, de andere hangt uit het raam klaar om gebaren te maken
Ralph kan niet duiken
Ook in Trapani is een SS11
Rijden in Palermo is gekkenwerk
De Italiaanse chappi is ook niet lekker
Amerikanen zwemmen in een T-shirt
Wanneer gaan we weer