Dagboek diversen Landivisiau 1990
5 juni 1990
Vandaag
vertrekt de meute naar Landivisiau. Eerst wordt de spanning nog wat opgevoerd door alle kisten te grounden.
Dit duurde gelukkig niet te lang en kan de meute ‘s middags echt vertrekken. Hoewel Grin en Blubber schijnen nog niet echt zin te hebben. Grin probeert met een ground abort de zaak te saboteren. Maar moet uiteindelijk toch vertrekken. Rubber doet dat beter. Hij weet met twee ground aborts iedereen ervan te overtuigen dat hij nog een nachtje thuis wil slapen. Het is alleen wel lullig dat hij dan nog een derde ground abort heeft met z’n motor.
Gehoord op Ops: Stork: ‘Shit, ik ben m’n strijkers vergeten, je kunt beter je tandenborstel vergeten’
Yogi: ‘Inderdaad, een tandenborstel kun je niet laten knallen, maar je kunt wel je gebit reinigen met een strijker.
Grin, en Rubber besluiten ‘s middags dat het nog niet de juiste tijd is om naar l a douce france te vertrekken. Nadat Stone zeker weet dat Grin een ground abort heeft besluit hij alsnog mee te gaan en de leiding over te nemen.
Aankomst en ontvangst op Landi door de plaatselijke toeters en bellen en het nodige gerstenat.
Chris Verkaart probeert zijn zomervakantie terug te verdienen met z’n eigen funniest home video’s, maar de samenwerking van de rest valt wat tegen. 
In het kader van vis moet zwemmen, zijn we onderweg naar het visrestaurant van Brest gestrand bij een aantal uitboaters, zodat bij aankomst in het restaurant de vis bleek te zijn verdronken en de meute op hun zelfgekweekte blaren kon gaan zitten.
6 juni 1990
De dag begonnen met een Alpha Scramble van Shippy. ‘s Morgens werden twee toeristische routes in kaart gebracht die vervolgens onder leiding van twee ervaren gidsen gevlogen werden. Het commentaar tijdens de trip viel echter wat tegen.
‘s Middags l a meme chose. N.a.v. gisteravond is Stone in charge voor het avondeten. Ditmaal alles in de tas, alleen de hoeveelheid viel wat tegen, zodat Joep en ondergetekende wat raar werden aangekeken toen we als dessert met een zojuist verworven hambo weer binnenkwamen. Rest van de avond/nacht SOP.
7 juni 1990
Ditmaal de 30 seconden drill voor Catch en Stork en ook nu werd de bus nog gehaald. Van de Fransen kregen we wat live targets die ‘s morgens en ‘s middags wederom onder de bezielende leiding van een ‘guide’ gevlogen werden.
Balans van de dag: 5 kisten + 1 vogel = 4 kisten. Toch nog een volle dag plezier gehad van die kist; Rubber, bedankt voor het invliegen en vogels vangen!
De avond is gekenmerkt door de eerste op grote schaal optredende en nimmer aflatende combat fatigue, zodat met het sluiten van onze stamkroeg (drie passen van het hotel) iedereen ook z’n ogen sluit.
8 juni 1990
Mass confusion flight vandaag o.l.v. autoritair Frans heerschap die z’n flight het liefst van begin tot eind in close ziet.
Doel: 4 Etendard’s + 2 F-16’s in formatie over St. Mont Michel op de kleurenplaat.
Na een topconferentie o.l.v. de basiscommandant, veel onderling gediscussieer, de nodige rerouting, een wazige briefing, een ground abort en geschuif met kisten kwam men met 6 bakken zoals gepland over tgt. Resultaat: Rien.
Want de kleurenfilm werd met veel liefde vakkundig naar de klote geholpen.
‘s Middags no fly voor de Fransen. Gevolg: we gaan alleen hakken. Resultaat: welgeteld één geluidsklacht. Logisch Frans besluit: Rien ne va plus solo!
‘s Avonds Dutch party in de officiersmess waar de gehele basistop door Grin in z’n ‘306 goes French’ hemd gezet wordt compleet met klompen en oranje boven petje. Geslaagde avond met goed kanen.
9 juni 1990
Iedereen 
kan zich nu geheel wijden aan drie hobbies; vreten, zuipen en slapen en daar wordt dan ook volop gebruik van gemaakt. ‘s Morgens: degene die nog weet wat er gebeurd is mag het zingen.
‘s Middags werd er door velen een hoop nutteloze dingen gekocht met dat zo waardevolle geld. Een groep enthousiastelingen gaven zich aan de balie van de golfclub van Landernau uit voor ervaren golfers. O.l.v. Flex zorgden Grin, Shippy, de Torenkraai, Marijke, Rubber, Stork en Champ ervoor dat het veld inderdaad werd omgetoverd tot een pas gezaaide akker waarbij Stork het nodig vond het gehuurde materiaal letterlijk aan barrels te slaan. Dit alles op video vastgelegd door Hans Gruijters. ‘s Avonds la même comme bien.
10 juni 1990
Wederom verdeeldheid binnen het smaldeel. Een gedeelte ging toeren met het zij de bus het zij de combi op zoek naar de verborgen geheimen van la douce France en natuurlijk niet gevonden. Een ander gezelschap ging het toch aan het zwaargehavende lijf te pijnigen op een tennisbaan. Enfin, het einde van deze dag zal eenieder duidelijk zijn: dorst.
11 juni 1990
Deze dag stond in het teken van: zoek de Eisenhower.
De VSS Eisenhower, een (zoals U allen weet) vliegdekschip van de Nimitz klasse (groot dus) had Engeland verlaten en stoomde door het Kanaal.
Zo’n groot apportunity target hadden we nog nooit gezien dus afgeladen met kleurenfilm gingen we buitengaats.
Wat ze zeggen van zo’n boot bleek alras de waarheid: je komt er niet bij en ook al zijn ze niet stom, doof in ieder geval wel (of zouden ze ons niet hebben willen horen). Surfer en Opec weten Landi ook te vinden. Surfer besluit ‘s avonds geen water bij de wijn te doen, wat hem de volgende morgen natuurlijk opbreekt.
12 juni 1990
De gehele dag stond in het teken van Flex. De dag beginnend met een fikse afgebroken kies, neemt
Rubber bij het steppen zijn kist mee, is de missie niet echt succesvol en mag ‘s avonds ook nog eens de taxi betalen.
13 juni 1990
De laatste lokale tripjes worden ‘s morgens gehakt en ‘s middags is er Frans gehakt en karbonades.
Het afscheidsfeestje van de Fransen ‘s avonds met als special guest Toto.
14 juni 1990
Iedereen heeft zijn huisdier weer meegenomen naar de briefing behalve natuurlijk de uitverkorenen die terug moeten vliegen. Toto gaat dit keer als VIP mee in de Friendship (d.w.z. Very Intoticated Passenger). Na de laatste fly by met gear down besluit Catch dat het nog geen tijd is om naar huis te gaan en laat z’n gear down hangen om vervolgens weer op Landi te landen. Gevolg: ook terug met de F-27 voor Catch.
Na vele huilbuien, zoenen en de nodige beloftes nemen we afscheid van Landi en tevens van het smerige klereweer in Bretagne.