Dagboek 1966

Op 30 januari was het afscheid geplanned van Elt. J. de Jong. Jan die al jaren bij het squadron had gezeten, had besloten zijn militair uniform uit te trekken en dit te verwisselen voor dat van Martin’s Air Charter waar hij met ingang van 1 februari als co-pilot op de Dakota aan een nieuwe toekomst ging bouwen.

Het bijbehorende pilsje werd goed stevig gedronken en na afloop ervan is bij Jan thuis nog wat doorgezakt. Het leek wel of iedereen hierdoor er de smaak van te pakken had gekregen want binnen de kortst mogelijke tijd stond een squadron pilsje op stapel compleet met saté en allerlei ander lekkers. Hiertoe was tussen de twee lijnketen een tent neergezet waar twee grote saté bakken stonden met enorme capaciteit. En ondanks de regen die viel liet niemand zich ervan weerhouden.

Het begin van januari bracht tevens een nieuw gezicht bij het squadron. Sgt. van Noort, afkomstig van 315 sqn. kwam in de plaats van Elt. de Jong. Hij kreeg al direct de toepasselijke bijnaam: Pinoccio.

De training voor Royal Flush, die al sinds enige tijd aan de gang is, begint steeds intensiever te worden, alhoewel het weer niet altijd even hard meewerkt. Uit de resultaten, die bereikt worden blijkt dat iedereen er weer een beetje inkomt; dit is vooral te danken aan de uitstekende organisatie en planning die aan de hele training ten grondslag ligt.

Kapitein van Leeuwen, al heel lang bij 306 verliet per 1 april vrij onverwacht de dienst om in het burgerleven een nieuw bestaan te beginnen. Tijdens zijn afscheidspilsje werd er tevens gebruik van gemaakt om nog een heleboel pils weg te geven voor diverse gelegenheden zodat er uiteindelijk volop was. Om die redenen werd er dan ook weer wat saté bij gemaakt, die volgens experts tot de betere soorten hoorde.

De toep uurtjes die tegenwoordig vrijdag ‘s avonds gehouden worden, vinden steeds meer enthousiasme en er wordt het nodige bij gespeeld.

Tijdens de laatste trainingsweek voor Royal Flush bleek dat iedereen bijzonder enthousiast was v.w.b. opportunity targets. Er werd veelvuldig op 50:000 kaarten gevlogen en praktisch alles was succesvol.

De laatste grote briefing op de competitie was op 9 mei ’s middags in de eetzaal op Noord. Nadat de umpires, die uit 2 Amerikanen, 2 Duitsers een Engelsman en een Deen bestonden waren voorgesteld, werden alle fijne puntjes van de zaak nog eens belicht en alles tot in detail gebriefed zodat er theoretisch niets fout kon gaan. Iedereen wist wat hij moest doen. Er waren 18 kisten serviceable en het weer beloofde goed te worden.

Diezelfde avond kwamen de eerste targets binnen en het was een gezellige drukte op Intell, waar iedereen druk bezig was alles te plotten en klaar te zetten voor de volgende morgen, de eerste dag van Royal Flush.

De eerste starts waren al om 9 uur ’s morgens en de resultaten ervan waren al direct goed. Tijdens de voorbereidingen in Ops. en op Nav. bleek dat de umpires bijzonder belangstellend waren voor alles wat met vliegplanning ed. te maken had. Het was soms zelfs zo sterk dat de vliegers hun eigen spullen niet konden bereiken en gelukkig voor alle betrokkenen verstonden de umpires ook géén Nederlands.

In totaal werden er op de eerste dag 30 sorties gevlogen waarbij 90 targets gecovered moesten worden. Hiervan zijn er zeker 78 succesvol, 9 mission results waren twijfelachtig omdat er op de gegeven positie niets was gezien maar de coördinaten wel waren gefotografeerd, 3 targets niet gecovered omdat het weer er te slecht was. Al met al geen slecht resultaat voor de eerste dag.

De tweede dag waren er weer 30 sorties geplanned. Een ervan moest echter gecanceld worden vanwege het weer en de andere vanwege de planning tijd die door omstandigheden te kort was geworden.

Van de 28 gevlogen sorties met 84 targets waren 75 succes full, van 5 targets waren geen foto’s beschikbaar en 4 wel de coördinaten maar niet gezien. De plaatselijke pers had ook veel belangstelling en vooral de tweede dag wemelde het op de lijn van fotografen en verslaggevers.

Een der Amerikaanse umpires dacht ook dat hij zonder toestemming mocht fotograferen en kreeg prompt zijn filmpje afgenomen dat op Rijkskosten werd ontwikkeld en toen aan hem werd teruggeven.

De betreffende umpire die als bijzonder sympathiek en schappelijk bekend stond, deed zich plotseling al zeer stipt kennen en tijden van inflight reports van 31 a 32 seconden waren geen uitzondering.

Dat ook de pers Royal Flush niet ongemerkt voorbij was gegaan moge blijken uit de krantenknipsels, zoals verschenen in de plaatselijke dagbladen in Twenthe. Hieruit bleek wel dat niets werd weggelaten om het publiek voor te lichten omtrent het werk en wezen van een van haar luchtmacht squadrons.

De derde dag hoefden er nog maar 14 sorties gevlogen te worden om aan de voorgeschreven 6 sorties per ingedeelde vlieger te komen; van de 42 targets waren er slechts 2 twijfelachtig. Een target werd niet door foto’s gecovered omdat met die camera waarmee gemikt was gefaald had en op het andere coördinaat was niets gezien.

Om half drie ’s middags was de laatste kist aan de grond en nu is het nog slechts wachten op de uitslag. De verwachtingen van het squadron zijn, dat het nog niet zo gek is gegaan. Enfin, afwachten maar.

’s Middags om vier uur was er in de lijncantine een pilsje met halve hanen, wat bijzonder in de smaak viel. De majoor kreeg van de Technische officier alvast een plastic beker ter herinnering aan deze Royal Flush aangeboden, zodat we in ieder geval één trofee in de wacht hebben gesleept. Nadat het bier op was, werd het feest in diverse Messes tot laat in de avond voortgezet.

Het zal vooral deze Royal Flush zijn, waar iedereen met bijzonder veel plezier aan terug zal denken, ook al omdat dit de eerste is, waarbij het squadron met 104’s in wedstrijdverband meedoet.

De volgende dag, vrijdag 13 mei, was er weer een crewroom feestje. Tot dat doel was tegen de crewroom aan een soort prieeltje aangebouwd compleet met bomen en struiken. Tot verlichting diende een priksnoer met gekleurde lichtjes. In de plaats van de gebruikelijke saté was er ditmaal een barbecue waarop biefstukjes werden gegrilld.

Voor de afwisseling was er ditmaal tapbier dat bijzonder lekker was. Lof verdient ook de Standby ploeg die ongevraagd de volgende dag alle rommel opruimde omdat we de “mounties” niet te pakken konden krijgen.

Op het feest kregen we gelijk gelegenheid kennis te maken met onze nieuwe aanwinst. Sgt. v.d. Heuvel, voor insiders ook wel “Piggelmee” geheten. Welkom in het squadron en many happy landings. Tevens leerden we twee toekomstige 306ers kennen, de luitenants Buffart en van Os. Die nu nog op de Conversie zitten, maar daarna onze gelederen komen versterken.

Op 24 mei vond de Peuthap het nodig, een pilsje aan te bieden vanwege het feit dat ze in de periode van 1 januari 66 tot 24 mei 66.5.000.000 liter brandstof aan 306 sqn. had afgeleverd, dit komt overeen met 1331 uur en 5 minuten. Het bier werd in dankbaarheid opgedronken, door al degenen die er trek in hadden.

Vrijdag 27 mei was uitgezocht als compensatie dag voor al degenen die zich hadden ingespannen om Royal Flush 1966 tot een gebeurtenis te maken. Hierdoor ging de basis met weekend vanaf woensdagavond tot maandagmorgen.

De rust van het lange weekend duurde echter niet lang, reeds om kwart voor drie woensdagnacht kwam Quick train af en na een uur of twee was het weer aardig druk in de crewroom en iedereen was al dan niet goed gemutst. Het alarm duurde tot half acht toen keerde eindelijk de rust weer.

Het uiteindelijke resultaat van al onze moeite met Royal Flush liet niet lang op zich wachten.

De winnaar was geworden;

2ATAF met 71,02 %
4ATAF met 68,95%.

Als beste squadron kwam 3-33 van F.A.F met 78,15%.

306 eindigde op de achtste plaats met 69,68% en scoorde 17.397 uit de 26.400 punten.

Dit betekende tevens dat wij als beste 104 Squadron waren geklasseerd boven 1 Can. Wing met 64,35% en 511 Sqn. GAF met 60,04%.

De individuele scoring verliep als volgt;

Kapt. Benneker
Lt. Heijboer
Lt. Smith
Lt. Zandbergen
Lt Faas
Lt. Kolf
Lt. Schuckman
Lt. Groeneveld
Lt. van de Struif
Lt. Mulder
Lt. Schuur
Lt. Schoen

Tijdens de grote schoonmaak kwam tussen een grote berg rommel ook het, waarschijnlijk, vergeten squadronlied tevoorschijn. 306 Squadronlied

Wij hebben ’t beste squadron van de hele KLu

We vliegen als krengen, al klinkt dat ook wat cru,

We recce-en de hele dag Het is een lieve lust

Maar is het ambtenarentijd, dan hangen wij aan ‘f fust.

Refrein

Al hebben we dan geen lintje van verdienste op ons borst

Dankzij de stoopjes hebben we nooit meer dorst

Maak dus je borst en je glas nat en zing ons plechtig na

Lang leve 3-0-6-, van je hiepederhiep hoera

We drukken op het knoppie van d’ouwe left obliek

En als de truc gelukt is hebben we weer een kiek

Als ook het debriefen klaar is dan grijpen we de fles

En zingen saam het grote lied ban het grootse 306.

Dinsdag 1 november 1966.

Voor een paar mensen van het squadron was dit een nogal belangrijke dag. Onze te rede dat 306 er 2 kapiteins bij heeft. De kapt. D. v.d. Struif en G van Harten terwijl de Elt. Schuckman met ingang van deze datum beroeps werd.

De squadron commandant vertrok met ingang van heden voor 4 maanden naar het H.O.C. wat inhoudt dat de Kapt. Benneker tijdelijk het commando over neemt en de Kapt. Vendrig dus Ops en de Kapt. van Harten oudste Vlucht Commandant. terwijl deze eigenlijk tijdelijk tweede Vlucht Cdt is geworden.

Ook wordt er alweer gesproken en gedokterd over en aan de volgende Royal Flush. Maar dit alles valt in het niet als we het hier volgende kranten bericht lezen. Want ook de Sgt. van de Heuvel begint de prijzen op te voeren. Over eieren gesproken onze Commandant de Majoor Adriaens moest naar de of het H.O.C. Hem kennende is dat voor hem een zachtgekookt eitje (hopen wij alleen)

Er zijn nu eenmaal “dikke en dunne” mensen. Hierop zijn natuurlijk uitzonderingen en wel hele “dikke” maar ook héééle “dunne” Het 306 Squadron heeft één van de dunste in de gelederen. Speciaal voor deze spijker heeft bijgevoegde krantenbericht misschien wel slechte gevolgen, en wel omdat hij elke morgen een bordje HO pleegt te verwerken. Ik zou willen zeggen, van bier word je ook dik van. Proost.

Er zijn echter dingen die veel erger zijn. Want de oude Shakespeare zei al; To study or not to study, That is the question. En deze weer wijze uitspraakschoot uw schrijver door het hoofd toen hij langs een kleuterschool liep en lieve kinderstemmetjes hoorde zingen.

Van je ras,ras, ras

Rijdt een koning door de klas

Van je erre, erre, erre

Rijdt een koning door de serre

Van je voort. Voort, voort

Rijdt een koning door de poort

Van je B1 – B2 – B3

Echter buiten studeren doet ons Squadron ook nog wat andere dingen. Want als de nood aan de man komt willen en kunnen we wel. Op 20 november 1966 kregen weer een Tac-Eval te verwerken. en dat ging zelfs …. Ach leest u zelf maar.

Het een en ander was te lezen voor iedereen in de dagelijkse order van 1 december 1966.

Nog maar net was deze ellende achter de rug of we zaten midden in de volgende. De reeds ver van tevoren aangekondigde verspreidingsoefening nam een aanvang op 21 november, 20 minuten over elf ’s avonds wel te verstaan. En om een lang verhaal kort te maken het een en ander is letterlijk en figuurlijk in het water gevallen. Er waren, over vallen gesproken, ook nog een paar grappige voorvallen.

Zoals eenieder bekend zal zijn is één van de verspreidingsgebieden schilderachtig gelegen vlakbij het dorpje Twekkelo waar Ops en Lox staan. Om binnendringen van infiltranten te voorkomen werden licht kogels afgeschoten en met vereende krachten aan Bacchus geofferd in de vorm van een paar kratten bier die de crewroom op Noord nog in de voorraad had. Na gedane arbeid is het goed lichtkogels afschieten vond voor de Lt. Heijboer. Maar deze mening werd niet gedeeld door de waarnemend. Squadron Cdt. die dan ook vond dat er niet meer als vier, let wel 4 flesjes de man ingenomen mochten worden.

Over goulash werd niet gesproken, en eenieder warmde zijn pre-fabricated prak dan ook met de meeste zorg op. Dat was dan ook het enige waar de vliegers zich op konden werpen, met de moed der wanhoop, want als van wege het weer werd er bijna niet gevlogen. Hoe het is om in een tent te wonen waar een halve meter water in staat kunt u het beste vragen aan de Recce-zwemmers van het “All-water” squadron bij genaamd 306.

Maandag 19 september 1966.

Ligt de commando overdracht van het squadron nog vers in ’t geheugen. Vandaag is het wederom zover. Het geheel ligt op een iets hoger niveau. De vliegbasis heeft sinds vandaag een nieuwe commandant. Kol. Hoyer nam het commando over van de Kol. van Lochem. Voor de massa het officiële gedeelte, overdracht, parade, fly by, enz. Aansluitend een receptie in de O. Mess om de gaande en komende man een hand te drukken en toe te drinken.

Deze week heeft ook de Lt. Schuur 2 dagen “studieverlof” gekregen. Ja het is nu eenmaal zo. In een leeszaal moet het stil zijn. Zo ook in een low level area. Wat die 75 1/2 meter er mee te maken heeft moet u de Lt. Schuur te zijner tijd zelf maar eens vragen.

Vrijdag 23 september 1966.

Een gloeilampenfabriek in het midden des lands viert vandaag haar 75 jarig bestaan. Ondanks dat één ieder het belachelijk vond werd op bevel van hogerhand tweemaal geoefend en vandaag een grote formatie gevlogen samen met Eindhoven die er als volgt uitzag. Volgens een generaal zag het er goed uit en werd de T.O.T. precies gemaakt. Alhoewel het op formeren met Eindhoven boven de “Amer Centrale” nogal wat grijze haren en stof tot lang napraten opleverde.

Tijdens deze vlucht werd tevens het 10.000ste 104 uur volgemaakt door 306 squadron. Een gebeuren waar we wel even bij stil moeten staan. Er werd een feestelijk tintje aangegeven door onze TD die de Lt. Faas (hij was de gelukkige) met een versierde wagen van zijn kist naar het squadron bracht.

306 heeft ook een paar leden die vaak en veel het voetbalspel beoefenen. Eén van deze “Sterrenvechters” ridders is min of meer de dupe geworden van zijn geliefde sport. De Lt. Smith kon een paar weken “plat” na een zeer geslaagde kopbal.

Uw schrijver (zelf een enthousiast voetbal kijker vooral op tv) heeft er het plaatselijke suffertje er eens op nageslagen en daaruit bleek dat de Lt. Smith niet de enige gewonde was dit weekend.

In de periode van 4 tot 15 juni was er een squadronrotatie naar Ingolstadt. Het geheel was reeds lang van tevoren geplanned zodat de hele move uitstekend verliep. Het squadron leek in die periode wel uitgestorven want behalve de 4 man QRA was er zo goed als niemand. Iedereen die niet op vakantie was zat in Ingolstadt.

Het verblijf van onze mensen was bijzonder aangenaam, zij het dan dat er een schaduw over lag doordat van de 6 Duitse vliegers die in bovengenoemde periode op Twenthe gestationeerd waren, er twee ten gevolge van een botsing in de lucht verongelukten.

Op 24 juni waren er eindelijk weer genoeg mensen bereid gevonden om een pilsje weg te geven wegens diverse gelegenheden, zodat we die avond weer niet te klagen hadden over de drank.

Van de gelegenheid werd tevens gebruik gemaakt om Elt. G. van Herten voor velen ook onder de naam “Snor” bekend, op het Squadron welkom te heten. Snor komt van Jever en weet dus wel zijn woordje over de 104 mee te spreken. Van harte welkom en van hieraf een prettige tijd bij 306 toegewenst.

Op 1 en 2 augustus werd de oefening Sky Blue gehouden. Hierover was de briefing ’s morgens om 6 uur gesteld, zodat er vroeg en veel gevlogen kon worden. Dit laatste viel echter, buiten de schuld van de basis, een beetje tegen. Alles werd echter weer goed gemaakt door een pilsje op 2 augustus in de lijncantine, compleet met halve hanen, en zo was ook Sky Blue weer verleden tijd.

Een nieuw blad een nieuwe schrijver. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan zo ook voor de vorige schrijver. De Elt H. Groeneveld is van werkgever veranderd en kan derhalve het dagboek niet langer bijhouden. “Huub” vanaf deze plaats hartelijk dank voor het werk wat je in 306 Sqn. hebt gedaan en wij, de achterblijvers, wensen je bij Lufthansa many happy landings en om het op z’n Duits te zeggen “Hals und Beinbruch”.

Uw huidige schrijver kroniekschrijver was de gehele maand augustus met vakantie en weet derhalve over dit tijdstuk maar zeer weinig te vertellen.

Donderdag 1 september 1966.

Dit was voor het squadron belangrijke dag. Het commando over het squadron werd n.l. overgedragen. Majoor J.A. Gijzen droeg het commando op voor geschreven wijze over aan de Kapt. Adriaans wat voor laatstgenoemde tegelijkertijd de bevordering tot Majoor in hield. De Majoor Gijzen bedankte het squadron voor de steun en medewerking die hij als Commandant had ontvangen en de Majoor Adriaans vroeg en rekende op hetzelfde. “We zullen ons best doen” Na het officiële gedeelte was er in de crewroom nog een gezellig samen zijn waarbij de scheidende Commandant een fraaie bureaulamp werd aangeboden. Wij wensen de Majoor Gijsen veel geluk en voorspoed in z’n verdere loopbaan en hopen dat hij het Sqn. nog eens komt opzoeken. Helaas werd het een noch het ander op de gevoelige plaat vastgelegd (schande voor een recce Sqn.)

Woensdag 7 september 1966.

Exercise “Black Eagle” welke was uitgesteld voor 24 uur werd vandaag gevlogen. Bij mooi weer 6 missies high high high en 6 missies low low low. De Elt. Smith ging vandaag een tripje “Sijt Sien” met een verpleegster uit Winterswijk in een T-bird omdat laatstgenoemde een actie op touw had gezet vóór de KLu aangaande het lawaai probleem, wat volgens deze verpleegster helemaal geen probleem is.

Vrijdag 9 september 1966.

Op Vinkeveen……
Inderdaad, om ’s avonds rond een uur of tien waren de meeste Vinkeveen vaarsters in de bar aanwezig onder het genot van een pilsje of ander verwarmend drankje. Er werden afspraken gemaakt voor de komende dag, over uitslapen en vroeg opstaan, zeilen en vissen en onder tussen stevig geofferd aan Bacchus.

Rond 2 uur was het welletjes en ging iedereen zijn kooi opzoeken.

Zaterdag 10 september 1966.

Dankzij berichten van “de Bild” hebben we de hele dag gedobberd in prachtig zonnig weer en geen zuchtje wind, maar op….

Zondag 11 september 1966

Begon het met mist en een stevig windje wat onmiddellijk benut werd door de three-o-sixers om met wan-o-poor en aan verwante zaken het Vinkeveens sop te kiezen. Tot diep in de middag werd er druk overstag gegaan en geflipt maar voor een heel stel deelnemers aan dit festijn waren de ondergebrachte nazaten een goede reden om toch op redelijke tijd, voor de wind, naar huis te gaan.

Moraal, 306 heeft er een stel zeil enthousiasten bij.

Vrijdag 16 september 1966

Vandaag zijn diverse hekken en
poorten opengegaan voor eenieder die de vliegbasis wilde bezoeken.
Voor verder commentaar mag ik u verwijzen naar het lokale “suffertje” op de volgende pagina’s hetgeen uw schrijver veel schrijven bespaart.

Aan bovenstaande persoonlijke mededeling van de basis Commandant zou uw schrijver niets toe, willen voegen.

December is rustig en kalm verlopen zonder opzienbarende happenings. Wel is er gebroken, gesloopt en gebouwd in Ops. En deze lokaliteit heeft dan ook een grondige verandering ondergaan.

Tot ergernis van diverse figuren is er stevig door gevlogen tussen Kerst en Nieuwjaar om de verwachte 4000 uur vol te maken. Dat is dan ook gelukt, was het dan ook op het nippertje. Het squadron heeft gelukkig en goed gevlogen laten we hopen dat 1967 nog beter wordt.

Op 21 december heeft de Lt. de Kolf het squadron verlaten. Niet alleen het squadron maar ook de KLu.

Hij gaat de gelederen bij M.A.C. versterken. Het 306 squadron wenst hem many happy landings toe in zijn verdere vlieger loopbaan. Hoe kon hij het doen, en nog wel na zoveel waarschuwingen. Onze eierleverancier heeft waarschijnlijk het juiste kippetje gevonden.

Nou ja wij zullen wel zien wat dáár van komt. And don’t forget folks that’s what you get folks from making whoooopie.

Tot slot een exemplaar van de Kerstgroet die het Squadron verstuurd heeft al is deze dan iets gemodificeerd.