De week is echter nog niet over, want Kiki, Chevy, Pollo en Higgins, alsmede ook onze Ops-baas Borrow hebben de afgelopen dagen bijna niet of helemaal niet gevlogen i.v.m. de voorbereidingen voor de poezenparty van vanavond Ritsel, regel en zwaar tilwerk zijn nodig om het decor op te bouwen, enkele ingrediënten, 2 kub zand, water, palmbomen, drijf sessies etc. en dit alles om het thema “SCHIPBREUKELING” een levensecht tintje te geven. Het feest was een enorm succes wat uit de foto’s genomen door fotograaf Belker wel blijkt.

De sfeer zit er bij ons op 306 in ieder geval goed in, prettig weekend en tot maandag.

14 oktober 1985

LOOSER, ik bedoel Laser natuurlijk, komt vandaag terug van een 1v1 samen met Toto, als Laser probeert om rechtuit te vliegen geeft dat nogal wat problemen, kortom controllability check, emergency declaren, en dan maar landen, geen probleem.

Laser, met grote vraagtekens boven zijn hoofd, praat met o.a. Jake over het voorval en Jake kon zich nog zoiets herinneren van de (kan het haast niet uit m’n bek krijgen) TCA waar ze ook eens zo’n klacht hadden. Of het 27-jarige slachtoffer zijn autopilot nog had aanstaan was de vraag van Jake, want de problemen verdwenen namelijk bij gear down selectie……….

’s Middags nemen we afscheid van de Maj. Ketel en de Kap. Kusmik op het 311 smaldeel.

Beide heren waren 30 jaar werkzaam op deze vliegbasis en gaan ons nu verlaten om hun laatste jaren in de KLu elders te vervullen. Een verdiende bevordering tot Lt. Kol en Maj. wordt hun nog door onze baas meegegeven, en een beter afscheid kan ik me dan ook niet indenken.

Dinsdag 15 oktober 1985

Afscheidt van Lt-Kol Goes op het 306 Sqn, Body sluit af.

16 oktober 1985

Om 0515 uur breekt voor iedereen de pleuritis uit als de alarmering een feit is, niet iedereen kan gealarmeerd worden, want Body die zijn hond getraind heeft op het doorbijten van de telefoonkabel zodra het toestel overgaat tussen 1700 en 0700 uur, is niet te bereiken. Body fit op het smaldeel om 0800 uur, en hond Nora een kluif verdient.

Birdie is weer terug, na waarschijnlijk het schrijven van een spannend boek BIRDIE genaamd; wij hebben het nog niet gelezen dus daarover nog weinig te vertellen.   

Was Dilly vorige week donderdag “Man van de dag”, vandaag manifesteert hij zich als “Worlds cheapo number one” op een selfdefence-4 trip.    

Als target vliegt onze Dilly: In AB i.p.v. MILL – 0.9 i.p.v. 0.8 – Draait zonder tally i.p.v. met tally – Vraagt aan BB hoogte, range, bearing en distance i.p.v. de afgesproken range only. Het zullen ongetwijfeld de naweeën van Leeuwarden zijn, waar vals spelen orde van de dag is, rammen we er nog wel uit hoor Dilly.

‘s Avonds massaal gezellig samen zijn in de officiersmess te Soesterpoep, ofwel NOV-vergadering.

Er wordt een hoop niet gezegd, we moeten begrip hebben voor de situatie, en alhoewel de KLu leeg blijft stromen, moet de besluitvorming weer uitgesteld worden tot begin december.

Quicky Berlijn krijgt van mij persoonlijk de “man van de dag” award vanwege zijn zienswijze op de KLu welke hij tijdens de vergadering kenbaar maakte. (Het kon nog wel eens gezellig worden bij de KLM, Martini Air en Transmafia).

17 oktober 1985

Grin zit s’ ochtends (als mens) op Ops, maar nadat hij bij de lokale schapenscheerder is geweest en zich een coup “BDL” (HEEL mooi werk van de kapper trouwens) heeft laten knippen, is het vanaf 1100 uur lokale tijd “meneer” en wordt aangesproken met kapitein.

Hij zal er wel snel achter komen tijdens BFM’en, wanneer zijn helm van het nu “te” kleine hoofd schuift.

De BVVB trekt zich s’ middags terug in het Vluchtcdt’en/B1-B2/kantine/Munkhok.

Vrijdag 18 oktober 1985

De Meteo is nog steeds even betrouwbaar en zo komt het dat het op de range 2 km zicht is i.p.v. 10 plus en in het aangeprezen (door de meteo) low-levelgebied in Duitsland idem.

21-25 oktober 1985

De eerste drie dagen van de week staan in het teken van de UKADR exercise “Priory 85-2”.

Het omhelst het binnenvliegen van de UK op geringe hoogte met het aandoen van een paar targets (vier gemiddeld per missie) en een First Run Attack in een paar gevallen op Holbeach range en op het splash target van de HMS Liverpool. Op maandag gaat Murdock, Pollo, Birdie en Kiki cross-servicen op Coningsby daar aangekomen is het net een echt vliegveld: 10 F-16’s, 9 Duitse F-4’s, 5 Britse F-4’s, 6 Hawks en twee, nee vier Belgische Mirages, en allemaal op één héél groot platform. Perfect geregeld van onze Britse collega’s, de koffie was gratis en ze hadden een echt Engels ontbijt (vette worstjes) klaar om in de microwave te stoppen.

Het vliegtuigbestand is wonderbaarlijk, gemiddeld een stuk of acht singles en twee duals (per wave) Toch vliegen de jonge mannen vrij weinig, omdat Priory en de Staneval rides voorrang hebben op het IMQT gebeuren. Mannen, treur niet, denk aan die golden oldie “Someday my day will come…”

Dilly, Champ en Murdock gaan al hollend naar warmere oorden, namelijk Istres voor een welverdiende overnight.

Op de terugweg, ergens op FL hoog bij Lyon besteld Murdock als altijd zijn lunch, op VHF 8 (Volkel approach). Toevallig zit ook Frankfurt op die freq., ze hebben het gehoord maar kwamen helaas niet terug met, so sorry on the Hamburgers, we only have Frankfurters.

Birdie vliegt tien tripjes in één week, en ware het niet voor die ene ground abort op woensdag (canopy sloot niet helemaal)…jammer. Trouwens, er wordt helemaal vies veel gehakt deze maand, nog ruim een week te gaan en er zijn al mensen met over de twintig uur.

De eerste die dit jaar de 200 uur gaat halen is Champ, hij zit vlak voor het afsluiten van de maand op 193 uur. Belker volgt hem op de hielen.

We horen dat de squadronrotatie toch door gaat en wel van 9 tot en met 16 december. Vrijwilligers melden op Ops, fijn een week naar Engeland, London is het hele jaar door gezellig. Met een beetje mazzel vliegt men twee keer: een keer heen en een keer terug.

Na het vertrek van PV worden de gelederen versterkt door onze nieuwe exchange piloot, de (perfect Nederlands sprekende) ex Jaguar vlieger Flight-Luitenant Chris Lorraine, tactical Law. Welkom.

Scar gaat voor het eerst shoppen op Gütersloh, en hij ondervond het ook hoe het is om met een winkelwagentje vol goederen over het platform te lopen. Het is een beetje een illegaal gevoel, weet ik uit ervaring…

28-31 oktober 1985

Een krantenknipseltje veroorzaakt wat hilariteit een Brits vliegtuigje claimt te zijn aangevallen door eenmotorige straaljagers bij Terschelling. Dilly kijkt de boeken na en constateert dat de heren Body en Toto de schuldigen zijn, waarschijnlijk hebben ze in hun blinde paniek het Pipertje aangezien voor het strafing target op Jackpot. “Ja, het bewoog eigenlijk wel, hoort dat dan niet?”

De volgende dag zijn de heren “off the hook”, want de Brit was geen ace in navigatie, het incident had in het Britse luchtruim plaatsgevonden, en wel tijdens priory. De nut was natuurlijk vergeten iets met z’n transponder te doen en werd uiteraard “getapped” door de fighter cap’s, die hem wel zagen, maar ons natuurlijk niet.

Het begint duidelijk herfst te worden, we kunnen enkele ochtenden niet vliegen vanwege de heersende mist. Als we op woensdag er dan toch uitmoeten/uit mogen met zo’n 800 meter RVR 900 meter verbaast het ook niemand dat we moeten uitwijken, en wel naar Wildenrath en wel met acht vliegmachines. De wing denkt uiteraard niet na, en stuurt pas op aandringen van de mannen op Wildenrath rond 17:15 een stel combi’s richting Duitsland, terwijl men om 14:45 al wist dat we zouden diverten. Flexibel als beton is het motto van de wing.

Op Wildenrath was het trouwens uiterst gezellig, er werden veel liederen gezongen en mensen gechoqueerd, waaronder de station commander. De gekke Britse Air Defenders vonden het allemaal geweldig, we kregen nog twee kratten bier mee voor onderweg.

De volgende dag gaan we de machines ophalen, allemaal serviceable.

Het squadron bereidt zich voor op de komende commando overdracht. In de stijl die de luchtmacht eigen is worden in allerijl de voorbereidingen getroffen, shelters en vliegtuigen geregeld enz. enz.

Op de foto een back-seat voor oud Ops Officier Roel Jensen.

Mat van Rijswick is trouwens al twee weken min of meer in functie als HBVD want zijn voorganger heeft alles uit zijn klauwen laten vallen en overgegaan naar CTL.

Wie de nieuwe commandant wordt leest U wel in de aflevering van november, ik ga niet op de feiten vooruitlopen. Ik kan alleen zeggen dat hij tot 1 juli hier Ops-officier is geweest.

De Champ vliegt maar heel weinig, dit zijn wij niet van hem gewend, maar ja, hij heeft al ruim 190 uur. Voor volgend jaar dreigt hij vakantieverlof te nemen, een hele maand. Dit zijn wij ook niet gewend.

1 november 1985

Vandaag wordt het squadron voorzien van een nieuwe commandant. Alles is in een stroomversnelling geraakt voor wat betreft het plaatsingsgebeuren. Mat van Rijswick wordt per vandaag Hooft Bureau Vliegdienst, en Dirk Radstake wordt de nieuwe commandant, die passant bevorderd is als majoor.

Bij de overdracht ging het bijna mis, ter elfder ure moest nog een kist voor de shelter geplaatst worden, en was geen bus om de gasten van de mess naar de shelter te rijden. Die stond bij 311 notabene te wachten, met Barney Booy erin die maar zat te wachten tot-ie naar de overdracht werd gereden.

Borrow kwam om kwart over twee bij de shelter, zag geen kist, snelde naar de telefoon en eiste binnen vijf minuten een vliegtuig. Vietje van de lijn, O, was dat kruisje voor het vliegtuig.

Voor een beetje hilariteit in de rotten zorgden de heren de Wijk en Laser, dit vonden zo’n “blind rot” toch een beetje leeg, en tijdens de verschillende speeches wisselden ze continu van plaats. Mat zag dat op een gegeven moment, en had moeite met het bewaren van een strak gezicht. Ook uit de hoek van de belangstellenden steeg gegiechel op, de kinderen van Dirk Radstake vonden het prachtig.

Op het HSV leren ze veel, maar exercitie wordt kennelijk over het hoofd gezien.

Nieuw Commando om het geheel in de houding te zetten: “Let op, In de houding staat”… en het werkte nog ook. En toen moest er naar rechts gericht worden; “Naar rechts… dribbelen” 

De scheidende commandant hield een korte speech, geheel in stijl met zijn korte commandant schap.

In totaal waren het 22 maanden waarin Mat de scepter over zijn squadron zwaaide. Hij memoreerde in zijn speech de omschakeling naar de RF-16, de moeilijkheden in de aanloopperiode, het operationeel worden en twee succesvolle Taceval’s, maar ook het verlies van Pieter Enzerink.

Verder zij hij (niet zozeer in deze woorden) dat hij niet graag in de schoenen wilde staan van de nieuwe baas, omdat het squadron eigenlijk weer terug zou moeten naar de trainingsstatus, met 11 van de 22 vliegers in de IMQT.

Na deze woorden werd het squadron overgedragen aan de majoor Dirk Radstake, nadat eerst Borrow op voortreffelijke wijze het geheel “in de houding staat” zette.

Dirk begon in zijn enthousiasme al aan de speech en vergat het geheel in de rust te plaatsen, gelukkig onderkende hij dit en liet alsnog Bart op voortreffelijke wijze het geheel “uit de houding staat” te zetten.

Dirk’s speech loog er niet om: hij sloot aan op die van Mat, en hij belichtte zijn toekomstig beleid toe. De lijn zou opgepakt worden en op dezelfde manier gevolgd worden, met dien verstande dat meer de nadruk zal worden gelegd op het operationeel worden van de 11 nieuwe vliegers, en dat de internationale oefeningen (en nationale) hier misschien onder zouden lijden.

Wel doet 306 in 1986 mee aan Tacpol, de TAM’86, Red Flag en haar jaarlijkse squadron rotatie, die overigens in mei gaat vallen, met als doel tien dagen naar Rimini, maar dat het vliegen van allerlei airtasken enz zeer gaat kritisch bekeken zouden worden voor wat betreft de operationele aspecten. Het was een keiharde maar reële speech, waarbij nogmaals de puntjes op de i werden gezet.

Ook het feit dat we gehamperd zullen worden het komende jaar vanwege de gesteldheid van de hoofdbaan en het eventuele opereren vanaf de Peel werd gememoreerd, en, last but not least, dat in de loop van ‘86 we eindelijk met 18 u.e. als volwaardig squadron gaan opereren.

Hierna werd het squadron op voortreffelijke wijze onder de bezielende leiding van maître ceremoniële Borrow “uit de houding gerukt” en toog eenieder naar de officiersmess waar een bijzonder drukke receptie getuige gaf aan de populariteit van beide majoors.

‘s Avonds werd het geheel afgesloten met een bijzonder geslaagd etentje in een Chinees eethuis waar een bijzonder pittige Kip-knoflook geserveerd werd, samen met gefrituurde theezakjes en waar Borrow over zijn keurige gekamde haren een paar glazen bier uitgeschonken kreeg.

Na wat heen en weer geschuif van knullige cadeautjes werd het toch nog gezellig en werd het feest besloten bij Mat thuis, waar de mobiele biertap al op ons stond te wachten.

4-8 november 1985

Een frisse (?) wind waait door het squadron. Nee, er staan geen ramen open en de verwarming doet het ook, de nieuwe commandant wil van alles anders hebben. Deze schoonmaakdrift, duurt ongeveer een maand of twee, dat gaat vanzelf over en daar hoeven we ons helemaal geen zorgen over te maken.

Op een van de laatste long-range outboundjes van het jaar bezoeken Birdie en Grin het land van de Maffia, nl. de US Navy basis Sigonella op Sicilië. Net alsof je op een schip bent, alleen gaat het niet heen en weer. De terugvlucht duurt 3.1 uur, er stond namelijk een fikse Jetstream van pak ‘m beet 110 knopen wind op de neus, en dan is Europa heel groot.

Na andermaal gecancelled te zijn, gaat onze rotatie met Coltishall toch niet door. We houden U op de hoogte omtrent verdere ontwikkelingen inzake deze kwestie.

Er staat in deze eerste week van november een aardig windje, de eerste novemberstorm is een feit. Wij kunnen zelfs niet eens vliegen op woensdag wind out of limits. Het voordeel is dat de lucht ontzettend schoon wordt en dat er naar hartenlust genavigeerd kan worden, eindelijk weer brood op de plank voor onze P.I ‘s

11-15 november 1985

Hier volgt een samenvatting van de afgelopen gebeurtenissen, al dan niet in chronologische volgorde.

Cat 1, Scar en Chevy

Nieuwe barman: Fred

Champ vliegt als eerste van het squadron zijn 200e vlieguur van het jaar. Zijn motto: op naar de 250. Burp mag het 3OOOste vlieguur van 306 volvliegen, samen met Belker.

We gaan toch nog roteren, maar voordat U van blijdschap een gat in de lucht springt, stand-by to be depressed, we gaan naar Rygge. In Noorwegen. In december. Daar wordt het om tien uur licht. Is het overdag vijftien graden, onder nul welteverstaan. De enige die zich hierover opwindt is Toto.

Higgins moet volgens Ops naar de centrifuge. Daar aangekomen mag hij weer naar huis, stond niet op de lijst.

Murdock gaat voor de zoveelste keer op Ample Gain naar Laarbruch, maakt daar een Approach met hoofdletter A op minimums met kersverse Cat 1 Chevy, en belandt voor de zoveelste keer midden in een base minival. Weer geen nieuwe golfsticks (clubs noemt hij ze)

Er wordt weer een tekening van de toekomstige bunker 500 op de Peel gemaakt. (De 12de of 20ste, ik ben de tel dus helemaal kwijt)

Het weer verslechtert, op donderdag beginnen we met 10 meter zicht, dit loopt op tot 33 meter en toen was het, tijd om naar huis te gaan. De tijd wordt verdaan met het maken van een planning-excersie (moeilijk woord) het maken van een dia testje en het bekijken van een instructief filmpje. Vooral Body wordt hierdoor geïnspireerd, naar zijn zeggen lag-ie om kwart voor negen al in bed.

Onvrijwillig te gast op het smaldeel zijn twee gestrande Amerikanen uit Alconbury, die met een kapotte kist zitten, de mannen kwamen woensdag aan en gaan pas na het weekeind weer terug. Ja, hoe groter het vliegtuig, hoe erger ze stuk gaan.

Ops moet tijdelijk verkassen en gaat in het B2B1 studiehok zitten. Dit heeft alles te maken met een verbouwing aan de Ops balie, het wordt allemaal nog efficiënter. Dit heeft tot resultaat dat de Arlo bedreigd wordt, want d’r mot en zal gestudeerd worden, en er is behoefte aan een B2B1 studiehol, en de vissekom van onze Majoor Reuvers ziet er ideaal uit.

Dilly wil taxiën en bij de baan aangekomen constateert de wielenwacht dat er nog een nose gear pin aan de kist hangt. Hulde aan de man in de bunker. Ja, excuus is dat er zoveel nieuwe hulpjes zijn, dat een pinnetje meer of minder makkelijk over het hoofd wordt gezien. Heren, heren.

18-22 november 1985

Het weer heeft zich een maand vergist, we worden verrast door heuse sneeuw, die ook nog blijft liggen. Het sneeuwplan, komt schoorvoetend in werking en wij gaan uiteraard black.

De komende dagen wordt er mondjesmaat gevlogen, het meeste is in het kader van de BFM training en als het weer het enigszins toelaat kan een Maverick support missie gevlogen worden voor Bomb en Co.

Als de sneeuw smelt komt er uiteraard mist, dus wordt er de laatste dagen van de week amper gevlogen. Alleen Murdock mag er op vrijdag op uit, en wel naar Gilze waar ze een “ouderdag” (jong squadron…) hebben. Murdock is de enige vertegenwoordiger van de KLu die in is komen vliegen, en men vindt hem een hele vent.

De rest van het squadron houdt het die vrijdag voor gezien en gaan en massaal naar Den Bosch, om daar de Heineken bierbrouwerij te bezichtigen. Na de rondleiding, die helaas niet te ontkomen was, volgde het belangrijkste onderdeel van de excursie, nl. de productconfrontatie.

25-29 november 1985

Weer sneeuw gevallen dit weekeind, maar dit smolt gelukkig snel weg.

Birdie en Sleeper worden uitgenodigd om voor de commissie van aanname van de KLM te verschijnen en worden prompt daarop aangenomen. Ze hopen in mei 1988 aan de doorstroming te beginnen.

De Champ, Grin en Body gaan met een dual (van 311) en een single maar Rygge, om aldaar de komende rotatie, pardon, squadron detachering, te bespreken. Bij het voorgenomen vertrek de volgende dag heeft de single brokken en moeten de heren noodgedwongen achterblijven. Donderdags keren zij terug, wat viezer, wat ervaringen rijker en tweeduizend gulden armer. Duur landje toch wel, dat Noorwegen. En koud. Maar gelukkig kunnen ze daar goed sneeuw ruimen, na een nachtelijke sneeuwval van circa 15 centimeter is wel de hele baan met aanverwante taxitracks schoon.

Anders verging het onze Belker; hij toog naar Jever om, volgens zijn woorden, een heeeel belangrijke briefing aan te horen, en volgens ons om een of ander kledingstuk op te halen, net zoals vorige maand in Sola. Bij zijn voorgenomen vertrek de volgende dag had het op Jever ook erg gesneeuwd, en daar hadden ze binnen anderhalf uur ook de baan sneeuwvrij, alleen was de frequentie van de buien erg hoog, dus kon Belker het vrijdag weer proberen. Vrijdags had het goed gevroren, een hoop ijs, de kist begon spontaan te schuiven in idle powersetting, dus besloot Ruud maar om met de TLP gangers van 311 terug te keren, per Renault 9.

Dit jaar worden we erg vroeg geëerd met een bezoek van de goedheiligman. Ditmaal heeft de Sint een YP-408 weten te charteren als zijn privé voertuig, onder grote hilariteit werd een rondje basis afgelegd met verplichte bezoeken aan de Wing, de basiscommandant, 311 en 312 squadron, om door te gaan naar de crewroom vliegers van 306 voor het familie Sint-Nicolaas feest (stilaan een traditie op dit squadron). Van de oudere kindjes kreeg Glider een vrouwepopje (Beentje een of twee (B2B1), Dilly een gum in sigaarvorm (the Right Stuf) en Toto een boerderij, dit vanwege zijn luide oprispingen, een doorn in het oog van onze baas Burp.

2-7 december 1985

De luchtmacht, en in ‘t bijzonder 306, heeft een unicum, de enige vlieger met géén verlofdagen. Dit heuglijke feit werd bereikt door Glider. Hij is aan het afbouwen, zegt-ie, want in 1988 gaat hij de dienst uit. Ook Liner is met recordpogingen bezig, hij heeft 50 verlofdagen opgenomen, en komt tot eind februari eens in de week vliegen. Dit allemaal met zijn waarschijnlijke dienstverlating vroeg volgend jaar.

De TD mensen die de kisten op Noorwegen gerepareerd hadden zijn nu pas terug, een weekeind was de prijs voor het komen maken van de kratten. De heren hadden wel wat te munken, vooral financieel.

Het had de luchtmacht minder geld gekost om de mannen per eerste klas KLM te laten vliegen, dan ze een weekeindje in Rygge te laten blijven. Trouwens, het verhaal heeft nog een, staartje, de heren technici wisten dat ze achter zouden blijven als de kist op woensdag niet klaar zou zijn, dit in verband met de F-27 die terug moest. De Noren hadden de Hollanders aangeboden de basis open te houden tot tien uur ‘s avonds, zodat de F-27 met technici terug konden. Om vier uur ‘s middags stopten de sleutelaars met sleutelen, zeiden tegen de F-27 bemanning dat het toch niet op tijd (voor tienen dus) zou lukken. Dus, F-27 terug.

De volgende dag was de kist wel om tien uur klaar, na anderhalf uur sleutelen. Dus de heren technici naar Oslo. Maar na terugkomst toch munken. Ja, dan had je het van tevoren maar moeten incalculeren, Noorwegen is inderdaad schreeuwend duur.

Murdock en Belker vliegen een Ample Gain met 311 kisten voor 311 naar Laarbruch. 311 kon namelijk niet zelf vliegen, want die waren en masse naar Sierra Papa Lima voor het maken van een foto voor hun kerstkaart.

Aardige bijkomstigheid, de Taceval staf had een fout gemaakt in de allocatie van de callsigns, het was de bedoeling dat er twee RF-16 kwamen crossen, met re-tasking, NTG Maastricht interpreteerde terecht het 4TM callsign als een CAS missie, en deelde 311 er op. Groot was de verbazing bij de Taceval mensen op EBUL dus toen twee 306 vliegers met 311 kisten en zonder film kwamen crossen.

Wij hebben ook onze kerstfoto gemaakt. Op woensdag waren er eindelijk genoeg mensen bij elkaar en kon de plaat gemaakt worden. We missen Grin (Ops); Kiki (kist halen op Jever); Laser (Ample Gain Florennes); Jake (verlof) en Burb himself (gewoon ziek). Op vrijdagmiddag belt onze eigen CVB op naar Bart om hem te vertellen dat hij de kerstkaart niet kon waarderen. Woorden schieten mij te kort, dus ik onthoud me van elk commentaar. Wel tekenend voor de man, hij blijft tenminste consequent in zijn kruistocht tegen 306.

Scar vliegt als tweede 306-er dit jaar 200 uur vol. Goed genoeg voor een vermelding in het dagboek.